رایحه‌ای صابونی، سبز،‌ فرش و کمی‌ترش‌مزه که کلاسیک است و در کودکی احتمالا اغلب، رایحه‌اش را شنیده‌ایم. کمی هم بوی فضای استخر را برای من تداعی می‌کند.

نمی‌توان از آن به راحتی گذر کرد اما متاسفانه نمی‌توانم آن را برای خودم انتخاب کنم درعین زیبایی‌های آن.

تنها عطری که می‌توانم صد در صد کلمه‌ی عطر مشهدی را برای ان بکار ببرم. دقیقا شبیه آن عطرهایی که در شیشه‌های مشبک کوچک در جانمازها می‌گذاشتند و در پلاستیکی قرمز رنگی داشت و روی سیشه برچسبی با‌محتوای زیارتی بود.‌و فقط بوی کهنه‌ای از یک رایحه‌‌ی بی‌هویت شیرین را میداد.

این تست اول من از این کار است. اما صبر می‌کنم...

جزو عطرهایی کاملا انیمالیک-مدفوعی است. از ابتدا تا انتها، یک رایحه‌ی انیمالیک مدفوعی از عود را به همراه نت‌های اسپایسی گرم میشنوم. یک عود تیز و تند انیمالیک و نه عود لوکس.

کاملا‌مشمئزکننده ولی در عین‌حال می‌تواند کاملا س.ک.س.ی تعبیر شود.
چرم در یک‌پس زمینه‌ی دور به قول دوستمان سلامی می‌کند و می‌رود؛ هر چه هست عود کثیف است.

وقتی عمیق رایحه را نفس‌می‌کشم رایحه برایم برای ثانیه‌ای دلپذیر می‌شود و دوباره از ان‌متنفر میشوم. حسی کاملا مشترک از تنفر و علاقه. که احتمالا همین تناقض ان‌را جداب‌تر می‌کند.

شبیه به روابط افراد بردرلاین که لحطه‌ای عاشق ابژه‌ی خود میشوند و لحظه‌ای متنفر. لحظه‌ای ایده‌آلش میسازند و لحظه‌ای پست!

حداقل الان نمی‌توانم از آن‌نه برای دل خودم و نه برای پوشش در جنع استفاده کنم.

اطرافیان قطعا به جز اندک افرادی که کانکشن ناخوداگاهی با روایح انیمالیک دارند از آن خوش نخواهند گفت.

به‌نظر من می‌تواند در صدر عطرهای انیمالیک بنشیند.

بسیار مشابه لندن از تام فورد است. با این تفاوت که لندن یاداور بوی ادرار است و نه مدفوع!

ماندگاری بسیار بالا و پخش بسیار خوب.

بی‌شک جزو زیباترین، پیچیده‌ترین و غنی‌ترین روایحی است که تا بحال تست داشته‌ام.
هر قدر از زیبایی این کار بگویم کم است.
بهترین عطر لاین‌پرایو تام فورد از نگاه من این کار است.

رایحه‌ی بسیار پیچیده‌‌ای که نمی‌توان اجزای آن‌ را تک به تک تشریح و استشمام کرد.

اما مشخصا فضای کار برای من یاداور دو عطر است: کویر کوبا از نیکولای و فیل ان ایگویلز از سرژ. چیزی در میانه‌ی این دو

بوی سرو در کنار آلو کار را شبیه به فیل کرده (مشابه نت کاج و نت میوه‌های خشک شده در فیل).

اما حضور نتهای عود و ادویه‌ای مثل دارچین کار را بسیار لوکس‌تر و دلچسب‌تر و قابل‌پوشش‌تر برای هر موقعیتی ساخته.

کیفیت ترش و شیرین تنباکویی-عنبری مانندی در کار هست که یاداور کویر کوبا برای من است. اما نه به غلظت و قدرت آن.

عطر ظریفی است و کلمه‌ی قدرتمند برای آن‌مناسب نیست. (در عین‌پخش و ماندگاری خوبش) لذا با یک‌کار اینتنس و شدید کهربایی روبرو نیستیم.

نت وانیل و کهربا و دیگر نتهای گلی برای من قابل استشمام نیست. آنچه هست یک رایحه‌ی سروی ادویه‌ای، شیرین-ترش (آلویی) و کمی عنبری-تنباکویی است.

این تنها کار دیسکانتی از تام فورد است‌که در میان‌مابقی دیسکانتهایی‌که تابحال تست داشتم حقیقتا امروزی است و اگر حضور داشت‌می‌توانست همچنان‌محبوب باشد. بر خلاف برخی دیگر همچون ایتالین سایپرس، لندن و امبر ابسولوت و ...

جایی خوانده بودم که گویا این کار قرار است مجدد تولید شود.

همچنین مشابه این کار را برندی نوپا بنام insider parfums تولید کرده تحت عنوان plum harajuku که مخاطبین فراگرانتبکا رای بالایی از نطر شباهت به آن داده‌اند. مدیر این شرکت ادعا دارد که شباهت بالای ۹۰ درصد میان هر دو کار وجود دارد (طی دیالوگ شخصی با ایشان). در مورد کیفیت این برند هیچ اطلاعی ندارم. اما داخل فراگرانتیکا حصور دارد.

اگر دوستان علاقه‌مند هستند می‌توانند در این مورد بیشتر تحقیق کرده و با‌ ما اطلاعاتشان را به اشتراک بگذارند.

رایحه‌ی بسیار با کیفیت از گل چامپاکا که بسیار شبیه به رایحه‌ی خمیرمانند و خامه‌ای موز است. یک رایحه‌ی زرد رنگ و شیرین و گورمندِ گلی. کاملا شبیه به رایحه‌ی شیرموزهای شرکتی که کنسانتره‌ی موز در آنها بکار رفته و نه میوه‌‌ی موز. رایحه عینا مشابه موز در عین‌گرم بودن سرد هم هست.
در ابتدا نتوانستم با آن کامل ارتباط لگیرم.

اما پس از گذشت یک روز برایم بسیار دلچسب و دوست داشتنی است.

رایحه بیشتر زنانه است و نه مردانه.
نتهای دیگر همچون ارکید زیر سایه‌ی بوی موز گم شده‌اند. لذا آنچه که‌میشنویم همین رایحه است.

لذا احتمالا رایحه‌ی چامپاکا همین است. رایحه‌ی زرد موزی.

پخش و ماندگاری بسیار خوبی دارد.

کار در عین گورماند بودن کیفیت لوکسی دارد. باز هم شبیه به موز که در میان میوه‌ها همیشه در عین خوش‌طعم بودنش میوه‌ی لوکس نیز هست.

برخی رایحه را شبیه به یلانگ نیز دانسته‌اند. بله. میدانیم که رایحه‌ی یلانگ نیز بی شباهت به رایحهکی موز نیست.

رایحه‌ای کلاسیک از عنبر که با تمی چوبی و تا حدی ادویه‌ای ضعیفی ترکیب شده.

بسیار شبیه به امبر سلطان سرژ لوتنس و امبر فتیش انیک‌گوتال است. و در واقع در فضای عنبری این دو کار نفس می‌کشد.

فضایی از عنبر که برای من حس کهنگی را با خود تداعی می‌کند و خوشایند من نیست. بر خلاف انسنس‌میتیک د اورینت گرلن که عنبر در آن کاملا لوکس و نافذ است و با ترکیب با زعفران و رز فضای کاملا متفاوتی از عنبر را خلق‌می‌نماید.

اما از این دو کار هم به لحاظ غنا و هم‌پخش و ماندگاری بسیار ضعیف‌تر است.
عجیب است‌که در فرگرنتیکا پخش و ماندگادی آن‌را بسیار بالا گزارش داده‌اند. اما برای من این گونه‌نیست.

من دیکانت این کار را تهیه کرده‌ام. شاید به دلیل گذشت سالیان طولانی از تولید این کار و با توجه به دیسکانت شدنش،‌ گذشت زمان باعث ضعف رایحه شده. شاید هم‌ خیر.

(دیکانت این کار از سایت معتبری در امریکا تهیه شده و لذا از اصالت آن اطمینان دارم).

در مجموع‌ کار ارزشمندی است اما تقریبا هم رده با کارهای رفرنس عنبری دیگر است.

شاید اگر قدرت و پخش بیشتری داشت و رایحه واضح تر شنیده‌ میشد نظر من در موردش چیز دیگری بود.

عطری چرمی-صابونی در میانه‌ی مدرن و کلاسیک.

شباهت بسیار بسیار زیاد با کویر مورسک سرژ لوتنس

و بی‌شک برای من مورسک یک سر و گردن بالاتر ایستاده است.

همان بوی واکسی-چرمی که در مورسک حضور دارد را اینجا نیز می‌شنویم با ابن تفاوت که کمی رایحه با حضور وجه خاکی رز و زنبق حالتی خاکی نیز پیدا کرده است.


رایحه در مقایسه با کویر مورسک چندان نافذ و پیچیده نیست. و قدرت آن نیز کمتر از آن است.

اگر به دنبال این عطر هستید بی‌شک نطرتان را به سمت کویر مورسک تغییر جهت دهید. شفافیت روایح و همچنین رایحه‌ی چرمی مورسک بسیار قوی‌تر و ارضاکننده‌تر برای علاقه‌مندان به چرم‌های کلاسیک است.

پی‌نوشت: از ابتدای تست عطر، لاندن برای من بسیار آشنا بود.‌ به هنگام خواب، زمانی‌که تقریبا نیمه آگاه بودم‌ ناگهان ذهنم عطر مشابه این کار را برایم یاداوری کرد.‌و چه خوب.

میدانیم‌ که‌ چه عذابی است وقتی عطری شبیه عطر دیگری در ذهن ماست و ما نمی‌توانیم آن عطر را به یاد بیاوریم.

رین (اینتنس بیشتر) از اتات لیبغ دوغانژ!

شباهت بالای ۸۰ درصد بالاخص در میدل نت و درای داون. آنقدر شباهت قابل توجه هست که با توجه به دیسکانت شدن لاندن کاملا می‌تواند جایگزین آن شود.

با این تفاوت که رین بسیار پرقدرت تر است و ماندگاری و پخش بسیار بیشتری را به همراه دارد. و الیته قابل پوشش‌تر...

تعدادی از کارهای دیسکانت تام فورد (همچون پلام‌جاپونایز، چامپاکا ابسولوت، ایتالین سایپرس و ...) را پس از جستجوی بسیار یافته‌ام که در روزهای آتی یک به یک هر کدام‌ را تشریح خواهم کرد.

شاهکارهایی مربوط به حوالی سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۳ که متاسفانه همگی احتمالا به دلایل تجاری از رده‌ی تولید خارج شدند.

تام فوردی که حال رسما تمرکزش بر عطرهای س.ک‌.س‌.ی و کاملا عوام‌پسندانه است زمانی به سراغ گل چامپاکا رفته بود.‌گلی که تا پیش از تام‌فورد حتی اسم آن را نشنبده بودیم. یا هنوز هم می‌توان قسم یاد کرد که هیچ عطری به اندازه‌ی پچولی ابسولوت تام فورد نتوانسته رایحه‌ای با کانسپت جنگل بارانی را خلق کند...

صد افسوس که که زمانه‌ای وارد دنیای عطر شدیم که بزرگان آن بیشتر به منفعت می‌اندیشند تا اصالت و هنر.

نت‌های بسیاری حضور دارند که سبب شده با هر بار بوییدن تصور غالب متفاوتی از رایحه داشته باشم: عودی، انیمالیک، اسپایسی و ...


اما مشخصا ترکیبی از عود (وجه تند و تیز و انیمالیک آن و نه فضای لوکس و گرم عود)، وجوه انیمالیک زعفران و لابدانیوم و زیره غالب هستند.

نتیجه‌ی کار رایحه‌‌ای کاملا انیمالیک است (برای من تا حدی یاداور بوی تند و تیز ادرار در متروی تورنتو یا شهرهای دیگر غربی است که بی‌خانمانها در آن زندگی و البته ادرار می‌کنند).

گویا کانسپت این عطر نیز فضاهای دارک خیابانها و کوچه‌های لندن بوده و میدانیم که تا چه اندازه چنین عطری می‌تواند کوچه‌های نم زده‌ای که هوم لس ها در ان خوابیده‌اند را تداعی کند.
فضای این عطر بی‌شباهت به عطرهای مردم شرقی (پاکستانی و عرب و افریقایی) در فضاهای‌مذهبی‌ نیست (یکی از روایح آشنا در کودکی من دقیقا همین رابحه است). عطری غیر قابل پوشش است. احتمالا‌ بیشتر برای عشاق عطر قابل هضم خواهد بود.

هر چه به‌میانه‌ی عطر‌میرسیم بوی تند و‌تیز ادرارمانند آن‌کمتر شده و رایحه‌ای خاکی‌تر و حتی نزدیک به‌پچولی را‌ میشنوم.
در فراگرانتیکا صحاری الشرق (سانگ دن بویس اته) گرلن را جزو مشابهین این عطر ذکر کرده‌اند.
به نظرم شباهت ۵۰ درصدی میانشان حضور دارد.اما با اختلاف بسیار صحاری الشرق عمیق‌تر، نافذتر، دلنشین‌تر، قابل پوشش‌تر (و به دور از رایحه‌ی ادرار) است.

مریم و یلانگ به خورد کهربا رفته و لذا من یک کهربای مریمی یلانگی در این کار می‌شنوم.
در تست اول کار را شلوغ و بیش از حد شیرین احساس کردم. اما در تست دوم برایم خیلی زیبا امد. کمی رایحه‌ی بادامی نیز میشنوم.

انتظار یک کار مریمی را ابدا نداشته باشید. و قابل‌ مقایسه از این‌نظر با‌کارنال فلاور نیست.

نمی‌دانم دومینیک روپیون چگونه این‌چنین مستانه خلق‌می‌کند. عطرهای او برای من اگر قابل تمثیل به اشعار یک شاعر باشد قطعا او حافظ است. به همان‌میزان دلبرانه و عاشقانه و دلچسب.
این کار و بیبی‌کت غنا و ترکیب بسیار زیبایی دارند.