DEMETER FRAGRANCE - Funeral Home

واقعا حسرت کارهای این برند رو دلم مونده. کاش تو ایران گیر میومد

وقتی اسم این عطر رو می‌شنوی، اولین چیزی که تو ذهنت جرقه می‌زنه احتمالاً اینه: «واقعاً کسی دوست داره بوی مراسم خاکسپاری بده؟» ولی Demeter با جسارت خاص خودش اومده و دقیقاً همین فضا رو توی یک شیشه عطر حبس کرده. و خب راستش رو بخوای، موفق هم بوده.

این عطر نه سعی کرده خوشبو باشه، نه اغواگر، نه حتی نوستالژیک به سبک کلاس اول دبستان یا شب‌های زمستونی کنار بخاری نفتی. Funeral Home همون‌قدر که اسمش تلخه، بوش هم تلخه. نه به خاطر بوی واقعی تلخ، بلکه به خاطر بار احساسی‌ای که با خودش حمل می‌کنه.

وقتی اسپری‌ش می‌کنی، یهویی پرت می‌شی به یک فضای نیمه‌تاریک، پر از دسته‌گل‌های گلایل و میخک، شمع‌های روشن، و یه بوی کهنه و چوبی از تابوت یا صندلی‌های قدیمی کلیسا یا سالن مراسم. اینجا خبری از گل‌های خوشحال‌کننده نیست؛ بوی گل توی این عطر، مرطوب و پژمرده‌ست، انگار گل‌هایی‌ان که دو روزه توی آب مونده‌ن و حالا بوی ترکیب گل و مرگ می‌دن.

نت‌ها بیشتر به سمت ترکیبی از چوب قدیمی، گلایل، سوسن و شاید کمی بوی نم و پارچه‌های کهنه‌ای می‌رن که سال‌ها توی کمد یه خانه متروکه خوابیده بودن. یک حس ترسناک و عجیب بین خاطره و خیال. انگار وارد خونه‌ای شدی که هنوز صدای فاتحه توش می‌پیچه.

اما نکته جالب ماجرا اینه که این عطر، برای بعضیا جذابه. چرا؟ چون یه جور واکنش روانیه. بعضی‌ها دنبال عطرهایی هستن که داستان بگن، احساس خاصی رو بیدار کنن، حتی اگه اون احساس اندوه باشه. Funeral Home برای آدم‌هایی طراحی شده که با بوی خاک، چوب قدیمی و گل‌های مراسم ختم، ارتباطی عمیق یا حتی شاعرانه دارن