Clive Christian XX Art Deco Cypress یکی از اون عطرهایی‌یه که وقتی اولین بار تستش کردم، حس کردم دارم یه تابلوی نقاشی کلاسیک رو بو می‌کنم. از همون اولش، یه رایحه سبزِ خشک و باوقار میزنه بالا، یه جور حس سرو اصیل و تر و تازه، ولی نه اون سبزی سبک و دم‌دستی... این سبزیش بیشتر انگار کت‌و‌شلوار تنشه، یه کت طوسی خوش‌دوخت تو یه عصر پاییزی.

جالب اینه که این عطر نه شلوغ می‌کنه، نه خودنمایی. خیلی متین و باکلاسه. یه جور رایحه‌ایه که آدم رو یاد کتابخونه‌های قدیمی می‌ندازه، با قفسه‌های چوبی تیره و نور گرم چراغ مطالعه. وسطاش یه پیچ ادویه‌ای و آروماتیک خیلی باحال داره که انگار رایحه‌اش روی پوست نفس می‌کشه، نه اینکه فقط بشه بو کشیدش.

آخرشم خیلی تمیز بسته می‌شه، با چوب و یه ته‌مایه مشک و کهربا. نه شیرینه، نه تلخ. یه بالانس دقیق، که معلومه کار یه عطرساز واقعیه. به نظرم این عطر برای کسیه که دنبال شخصیت و عمقه، نه صرفاً یه بوی خوب.

پخش بو و ماندگاریش؟ محترمانه. یعنی از اون مدلاییه که بقیه رو به سمتت می‌کشونه بدون اینکه فریاد بزنه "من اینجام!"

اگه دنبال یه عطر خاص، با استایل کلاسیک-مدرن هستی که امضای شخصیتی داشته باشه، این یکی از انتخابای جدیه. یه کاریه که بیشتر از اینکه بخواد تأثیر بذاره، حضور داره.

آکوا دی جیو پرفیوم مشکی یه شاهکار underrated تو دسته عطرای خنک با ته‌مایه تلخ و چوبیه.
از لحظه اول که اسپریش می‌کنی، اون رایحه دریایی و تمیزِ کلاسیک جورجیو آرمانی رو حس می‌کنی، ولی با یه پیچ خاص و مدرن‌تر. نت‌های بخوری و چوبی تو پس‌زمینه باعث می‌شن که عطر یه شخصیت جدی و عمیق بگیره، نه یه عطر ساده تابستونی.
موندگاریش نسبت به ورژن‌های قبلی خیلی بهتر شده و پخش بوش هم به طرز قابل قبولی آدمو سورپرایز می‌کنه.
یه انتخاب خفن برای روزای گرم و موقعیت‌های نیمه رسمی تا کژوال شیک.
اگه دنبال یه عطر خنک و باکلاس با لایه‌های حرفه‌ای هستی، این نسخه از آکوا دی جیو قطعاً باید تو کلکسیونت باشه.
از اون عطراس که هم خودت لذت می‌بری، هم بقیه ناخودآگاه جذبش می‌شن.