بوی شیک و خوشایندی داره، آدم دوست داره وقتی روحیه‌اش خوب نیست بزنه و احساس آرامش کنه. مثل هاله‌ای از گرمای مهربون و مادرانه آدم رو در بر می‌گیره. از زنانگی، به‌نظرم بیشتر بعد مادرانگی و زایندگی رو به حد کمال داره.
حیف که برای ذائقه من یه کم زیادی شیرینه، مخصوصا اولش با بوی غلیظ انگور که تا مدت قابل توجهی هم باقی می‌مونه و غالبه، و باعث شد اولش ازش خوشم نیاد.
از دیوید یورمن Exotic Essence هم تم نسبتا مشابهی با فرگرنس داره، اما اونو خیلی بیشتر دوست داشتم. شیرینی کمتر، ظرافت و اغواگری بیشتر. یه عنبر جذاب و خانمانه.
کلا کارای دیوید یورمن از خیلی از کارای محبوب بازار ایران باکیفیت تر و بهترن. لایق همچین انزوایی نیستن.

تصحیح می‌کنم: بوی لیمو داره، خیلی هم واضح و مشهود داره، از این لیموهای زرد پوست کلفت غیر معطر. ولی فقط ۱۰-۱۵ دقیقه اول کار، که یه ترشی (به نظر من) نه چندان خوشایندی به هل میده. ولی بعدش عطر میره به سمت تلخی و کم کم گرمی. برای بهار و پاییز خوبه به نظر من، برای زمستون هم تا حدودی.

دقت و کیفیت و شفافیت نت هاش مثل بقیه عطرهای هرمس حیرت‌انگیزه. برداشت من ازش بازی هل خشک و مخلوط ادویه های دیگه‌اس. درست خاطره و حس قدم زدن توی یه بازار ادویه فروشی شرقی توی کوچه‌های باریک و قدیمی توی فصل بهار رو برام زنده می‌کنه، مخصوصا که در ادامه یه رز خیلی لطیف و کمرنگ هم خودی نشون میده.
به نظر من با اینکه قراره دو-جنسیتی باشه، اما تم کاملا مردانه‌ای داره. یه جور تیزی خاص توشه که باعث میشه به‌عنوان عطر زنانه اصلا مناسب نباشه، هرچند که در ادامه گرمتر میشه و تیزی ادویه‌ها کمرنگ میشه، اما تندی هل باقی میمونه. متاسفانه من ازش نه لیمو رو گرفتم و نه نت‌های سبز رو.

خانم سیما، با توجه به شغلتون و در تایید فرمایش جناب ایکاروس، منم به خاطر حساسیت بویایی شدید مجبورم یه سری عطرهای خاص رو استفاده کنم و باعطرهای خیلی گلی (یاس، مریم!) یا سینتتیک مشکل دارم. همین باعث میشه بیشتر برندها مثل ورساچه، کنزو، بولگاری، ژیوونشی، ... کاملا یا غالبا برام آزارنده باشن.
بیشتر عطرهای برند تیری موگلر هم برام شدیدا اذیت کننده هستن، ولی Womanity اذیتم نکرد، هرچند در نظر داشته باشین که این عطر با اینکه ملایمه ولی یه جور بوی حیوانی و خیلی خاص داره، به قول مادرم بویی شبیه گوشت!! به هر حال بوش خاصه و همه پسند نیست.
اما برندهای دیگه ای که توصیه می کنم توشون بگردین اینا هستن: شنل (سری چنس، آلور، کوکو (البته بیشتر کوکو مادموزل، چون کوکو و کوکو نوار هر دو برای مصرف روزانه سنگینن))، دیور ( میس دیور و وابستگانش)، تروساردی (بیشتر دونا، کمتر دلیکت رز، مای نیم)، نارسیسو رودریگز (هم صورتی عالیه و هم مشکی، اما صورتی بوی ملایم تر و سبک تری داره)، هرمس سری های ژاردین و مغوی (Merveillese,, Jardin)، بعلاوه عطرهای ترش یا تلخ همین برندها و برند کلوین کلاین.

یه عطر کاملا بهاری. برام یادآور بهار خونه مادربزرگمه، اواخر فروردین که درختای مرکبات شکوفه می‌دادن و درختچه یاس هم پر از گلهای سفید خوشبو میشد. درست مثل بهار و فصل بهارنارنجها که بعد از خنکی ملس اواخر زمستون میرسه و بعدش به گرمای دلچسب اوایل خرداد ختم میشه، «دونا» هم با یه خنکی خیلی ملایم میوه‌ای شروع میشه، به اعتدال بهاری یاس و بهارنارنج (بهار پرتقال در واقع!) میرسه، و به گرمای دلچسب وانیل ختم میشه.
عطر اغواگر و لوندی نیست، بلکه پاک و دلنشین و معصوم و ساده‌اس، مثل دختر جوان روستایی زیبایی در دشت که هنوز ناملایمات زندگی رنگ شادابی رو از چهره‌اش پاک نگرده.
به تصور من اگر پرسفون (خدابانوی بهار و دوشیزگی و جوانی) عطری میزد عطرش «دونا» بود.
با این که رایحه یاس توی اغلب عطرها برام سنگین و اذیت‌کننده‌اس، ترکیب یاس و بهار دونا انقدر ملایم و طبیعی و زیباست که نمیشه عاشقش نشد.

مرسی از راهنماییت میشا جان.
ولی بعید می‌دونم برای استفاده شخصی نظرم عوض بشه. این حد از شیرینی رو دوست ندارم، و متاسفانه بوش به نظرم ظرافت و پیچیدگی خاصی هم نداره. یا شاید شیرینیش به هیچکدوم ازاجزای دیگه عطر اجازه خودنمایی نمیده.
خوشبختانه بعد از تجربه‌های ناموفق زیاد توی خرید عطر، تصمیم گرفتم دیگه بدون خرید سمپل و تست کامل عطری رو نخرم. اینو هم فقط سمپلش رو دارم پس مشکلی نیست :دی

عجب بوی مسحورکننده و دلنشینی داره این عطر! مردونه و گرم و باصلابت، در عین حال ملایم. حس اعتماد و دلگرمی رو تداعی می‌کنه؛ یه مرد قوی و خودساخته و باشخصیت و قابل اعتماد. به نظرم برای تیپ رسمی و سن بالای ۲۷-۲۸ سال خیلی مناسبه.

بسیار بسیار بسیار شیرین، درست حس خوردن کمپوت خیلی شیرین رو تداعی می‌کنه، ترکیب آب اشباع شده از شکر، با کمی گلاب.
آخر طیف شیرینی ممکن برای یه عطره. تحملش سخته.

بوی بهشت میده. میشه ساعتها توی گرمای مخملی دلچسبش غرق شد.

رایحه نسبتا خوشایندی داره، هرچند تلخیش برای سلیقه من زیاده. اما رایحه بنفشه وحشی رو خیلی خوب درآورده. حس جنگلهای شمال رو میده توی عید، وقتی بنفشه های وحشی سفید و بنفش تازه رخ کردن و هوا هنوز گرم نشده.
اما به نظر من اصلا به پای Feerie Van Cleef & Arpels نمیرسه، چه از نظر ماندگاری و پخش، چه کیفیت رایحه. در Feerie هم عطر بنفشه و چوب + میوه‌های جنگلی غالبه، کاملا حس جنگلهای وهم آلود و تاریک و سرررررررد شمال اروپا رو داره، جایی که مرز خیال و واقعیت باریک میشه و افسانه های جن و پری انگار ممکن میشن. سرمای Feerie خیلی از She Wood بیشتره و به خاطر رایحه نافذ میوه‌های جنگلی، تلخیش کمتر و حسش هم قدری متفاوته. به علاوه اینکه ماندگاری فوق‌ العاده‌ای هم داره.
در کل She Wood عطر کاملا متوسطیه از هر نظر. ایراد اصلیش اینه که چندان «کاراکتر» نداره به نظر من.