اجازه بدین با شما موافق نباشم. چون به نظر من اصل کار رسیدن به رایحه ای سیتروسی بوده که کیفیت دودی کربنی داشته باشه. اینکه در استفاده از الگویی ماده خاصی جایگزین دیگری بشه این حقیقت که اصل الگو ارجینال نبوده رو نمیپوشونه. شاید زمان لانچ شدن بلو شنل اصلا استفاده از امبروکسان بصرفه نبوده. علم در همه زمینه ها داره پیشرفت میکنه.
بهرحال سخن شما هم منطقیه و ممکنه درست باشه. منظور من فقط اینه که دیور بابت ارجینالیتی سواژ نمره بالایی نمیگیره. اینطوری نیست که این عطر سلیقه جدیدی توی مارکت شکل داده باشه و بقیه برندها دنبال استفاده از اون موج باشن، برعکس خود سواژ از محبوبیت بلو شنل استفاده کرده و هدفش سوار شدن بر موجی بوده که همینطوریش توی مارکت وجود داشته.

اگه بخوایم منصف باشیم خود سواژ از الگوی بلو شنل و دی جیو پروفومو توی کارش استفاده کرده بود و یه جورایی فرمول موفقیت رو از اونها کش رفته بود. فقط بجای بخور امبروکسان جایگزین شد که عملا همون حال و هوا رو به کار میداد. علت حمله منتقدین به سواژ هم همین بود که برندی مثل دیور که کارهایی مثل دیور هوم و فارنهایت رو با اون حجم نوآوری تو کارنامه اش داشت، افتاده دنبال موج سواری روی سلیقه مارکت!
درسته که ورساچه پرادا و بولگاری دیرتر روی این موج سوار شدن، ولی سواژ برای دیور اعتباری با خودش همراه نیاورده و احتمالا چند سال بعد فراموش میشه.

پویای عزیز، این کارو هنوز تست نکردم ولی بلک عود روچند وقتی هست خریدم، اصولا عطرهایی رو میخرم که قصد استفاده ازشون رو داشته باشم و قابل پوشیدن باشن.
بلک عود یه کار عودی بخوری انیمالیکه که آدم توقع نداره که بازخورد خوبی بگیره، ولی احساس میکنم با یه تیپ مردونه غیررسمی بشه ستش کرد. همونطور که تو یه کامنت دیگه گفتم این عطر روی تن یه شخصیت خلاف سنگین تو مایه های جیسون استتهام خوب میشینه. بنابراین اگه تیپ آدم به چنین چیزی نزدیک باشه انتخاب مناسبیه.
این کار پخش و موندگاری بالایی هم داره، در این حد بگم که یه بار روی ساعد دستم اسپریش کردم و بعدش لباس آستین بلند پوشیدم. تا چند روز بوی عطر روی آستین لباسم مونده بود. برند ال ام چند تا کار خوبه دیگه مثل پچولی بوهم و سنشوال ارکید هم داره که خوشبختانه ایکاروس توصفحه شون برای هر کدوم ریویو نوشته.

مدیر محترم، لطفا این کامنت رو حذف یا لااقل سانسور کنید! این صفحه رو کامل خراب کرده.

مرتضی گرامی،
داستان شما و لالیک مشکی یک سناریو کاملا عمومیه، یه عطر دیزاینری ارزون قیمت به بازار میاد که نسبت به قیمتش کیفیت خوبی داره و پرفورمنس قابل قبولی ارائه میده. خیلیها از حرفه ای گرفته تا آماتور کم کم متوجه میشن و بخاطر قیمت مناسبش کلی فروش میکنه، نتیجه اینه که اون رایحه همه گیر میشه. بماند که ما بازار فیک فروشی و اسانس فروشی گسترده ای هم داریم. این اتفاق برای کول واتر هم افتاد و باعث رایحه اش تا همین امروز کاملا معمولی و جنریک به حساب بیاد.
چاره ای نیست. یا باید با وجود همه اینها به استفاده از اون کار ادامه داد و یا کار جدیدی رو جایگزین کرد. داستان همه گیر شدن این عطر مال پارسال و امسال نیست و بعیده این رایحه هیچوقت دوباره عطر خاصی بشه. مگر اینکه توقف تولید بشه و تو بازار کمیاب بشه. که حتی اون موقع هم به لطف کپی‌ها و اسانس های بیشمار بوش برای همه آشنا خواهد بود. اگه بهرحال تصمیم به تجدید رابطه با این عطر گرفتین یادتون باشه کارهای فعلی نسبت به چند سال پیش خیلی ضعیف شدن و ممکنه تو ذوقتون بخوره.

در مورد عطار این کار دچار اشتباه نشید. عطرافشان امیلیه بوژ که سازنده بیشتر کارهای برکورت هست رو با آملی بورژوا اشتباه کرده و هردو رو یه نفر فرض کرده، در حالی که آملی بورژوا، عطار کار «له ژو سون فیت» یه شخص دیگه است.
در مورد خود این عطر چیز زیادی ندارم بگم. شروعش یه مقدار منو یاد تام فورد اکستریم انداخت ولی هرچی عطر جلوتر میرفت فقط سلطه فلفل در بوش مشهودتر میشد. یعنی حضور فلفل اینقدر قویه که عملا جا برای نوتهای دیگه نمیمونه، اونم در حالیکه فلفل فقط توی تاپ نوتها ذکر شده و توقع میره تو درای داون تضعیف شده و عرصه رو به بیس نوتها واگذار کنه. این چیزیه که من تو یک عطر خوشم نمیاد و باعث میشه بگم بالانس نوتها مشکل داره.
اتفاقا همین موضوع باعث شد که به اسم عطار بیشتر دقت کنم چون نمیتونستم باور کنم طراح له ژو سون فیت این کارو بیرون داده باشه! این عطر منو راضی نکرد ولی خوشحال میشم اگه از نظرات دوستان هم اطلاع پیدا کنم.

خانوم eli، ایکاروس چند وقتی هست که به سایت سر نزده، گرچه همگی امیدواریم که دوباره ایشون رو اینجا ببینیم. از بین کامنتهای ایشون من یادمه که به عطر Aromatics Elixir EDP از برند Clinique ده داده بودن، ریویو ایشون رو تو صفحه همون عطر میتونید ببینید. از بین کارهای نیش به Lavs از برند Unum هم ده دادن. که اونم میتونید تو صفحه خود عطر مشاهده کنید.
سوال بعدی رو خودتون اگه مجموعه کامنتهای ایشون رو بخونید احتمالا به جوابش میرسید، توی پروفایل ایشون مجموعه همه نظراتی که گذاشتن قابل مشاهده است که نزدیک هزار نظر میشه و واقعا گنجینه ایه.

دوست گرامی با اشاره تون به بوی توتون و اصطبل و علف خیس موافقم، جالبه که برای منم دقیقا همین فضا تداعی شد.
برند پارفوم دمپایر کار بی کیفیت نداره، توی بحث شفافیت نوتها و بالانسشون یکی از برندهاییه که میشه مثالش زد و از کارهاش یاد گرفت، ولی یه چیزی کمه، کارهای این برند نمیتونن فک منو بندازن، مثل شاعری که تمام اصول و قواعد شعری رو رعایت میکنه و کاری از نظر فنی بی نقص بیرون میده ولی شعرش خلاقیتی که باعث بشه فریاد حیرت سر بدین رو نداره. یه غزل کامل که هیچوقت به کارهای حافظ نمیرسه. پارفوم دمپایر برای من چنین برندیه.
شخصا مجدا بکالی، نوبیل 1942، روژا داو و هیستوریز دپارفوم رو به این برند ترجیح میدم ولی واقعا نقطه ضعفی برای کارهاش نمیتونم ذکر کنم.

جناب سیاوش و علی آقای گرامی، یه کار امبری نسبتا گمنام و بسیار با کیفیتی که این اواخر تست داشتم، Versilia Vintage از برند Profumi del Forte است، عطرافشان صفحه ای براش نداره ولی بزودی جایی یه معرفی براش مینویسم، کار امبری شیک و جذابی هست که هم قابلیت پوشیدن داره و هم پرفورمنس خوبی داره.

جناب کبیری، در مورد لاین معمولی برند کرید با شما موافقم ولی پیشنهاد میکنم سری هم به لاین اکسکلوسیو این خونه بزنید، کارهایی داره که احتمالا نظرتونو جلب میکنه.