«بازخورد عطر»

«درای داونش خیلی داغونه، بوی آب طالبی مونده میده!» امروز به این نظر جناب بهشتی گرامی ذیل عطر «ناسوماتو فانتوماس» برخوردم و کلی خندیدم! :)

صرفنظر از اینکه این دریافت و نظر دوستمان درست باشد یا نباشد، یک مساله ی کهنه اما همیشگی دوباره به خاطرم آمد که مساله بسیاری از عطردوستان هم هست. منظورم «بازخورد عطر» است. من در این باره تحلیل خودم را دارم که احتمالا در آینده با دوستان در میان خواهم گذاشت.
اما در اینجا به این نکته بسنده میکنم که به گمانم کمتر شخصی هست (حتی از میان نیش بازان) اعتنایی به بازخورد و «ری اکشن» دیگران نداشته باشد. البته اگر نخواهیم خودفریبی کنیم و به خودمان دروغ بگوییم و خودمان هم باورمان شود! (بدیهی است من از ابرانسان نیچه حرف نمیزنم، مقصودم معدل و عموم عطردوستان است)
ما حتی اگر عطرهایی که شنیده باشیم بوی «حرم»، «غسالخانه»، «میوه گندیده»، «جوهر نمک»، «کله پاچه»، «سگ مرده» و ... می دهد را بخریم و در تنهایی استفاده کنیم و خودمان لذت ببریم، در حضور دیگران (خصوصا اگر این «دیگری» برای ما مهم باشد) قید مصرف آن را میزنیم یا بسیار احتیاط می کنیم! اگر هم جسارت کنیم و آن عطر را به خودمان بزنیم، شبح نگرانی یا وحشت از قضاوت یا تصور منفی دیگران همراه ما خواهد بود!

طبق یک قاعده کلی، چنانچه ما فردی تماما منزوی و بُریده از جامعه نباشیم، انتظار داریم از مزایا و میوه های روابط اجتماعی مان بهره مند شویم (این میوه خواه دریافت عشق باشد، کسب فرصت شغلی باشد یا هر چیز دیگر). بنابراین مجبوریم نقشی را بازی کنیم یا ایماژی را از خودمان نشان دهیم که پسند و خورند «دیگران» باشد.
نکته آخر:
پس اگر به نظر و قضاوت دیگران اهمیت میدهیم، از دوستانی که در این سایت با بی رحمی با الفاظ ناخوشایند و ناراحت کننده رایحه عطری را توصیف می کنند، خُرده نگیریم. حداقل این دوستان کمک می کنند پول زیادی را صرف عطری نکنیم که بعدها آدم های اطرافتان همان الفاظ را درباره رایحه ی عطرتان به شما بگویند! یادمان باشد که این الفاظِ به اصطلاح ناخوشایند لزوما زاده ی ذهن کج اندیش یا بدسلیقه ی آن فرد خاص نیست بلکه اغلب ریشه در تجربه ی زیسته و ذائقه ی مشترک جامعه ایرانی دارد!
برای مثال در همین سایت دوستی گفته بود رایحه «جووی دیپلماتیک» بوی جوهر نمک می دهد! وقتی من این عطر را به قصد خرید آن تست کردم یکی از اطرافیانم مشابه همین حرف را به من زد. این نشان می دهد تجربه ی استشمام جوهر نمک در گذشته (که تجربه رایجی در خانه های ماست)، به عنوان فیلتری ذهنی و مفهومی وارد عمل می شود و عطر ما را داوری خواهد کرد.

Foconero

امان از کِلک خیال انگیز و اغواگر دوستانمان که مرا تا آستانه ی خریدِ چشم بسته ی «فوکونرو» برد!! :)
خوش شانس بودم که دستریز دیریاب آن در لحظات آخر نجاتم داد!

حیف که رایحه ی این عطر برای من «حال و هوای خنک خلیج سورنتو که باد در آن می وزد» را تداعی نکرد! دوبار هم تست کردم، نکرد که نکرد!

دریافت شخصی من (تا کنون البته) چیز دیگری است:
خلیج سورنتو (بخوانید بندر انزلی خودمان!)... هوای شرجی و دم کرده! دریغ از هوای تازه! بدبختانه چندان خبری از وزش نسیم خنک هم نیست!!

فوکونرویِ آبزی نمکی با روایح خوش گیاهی؛ هر چقدر هم دلپذیر و با کیفیت باشد (که هست) به گمانم برای هوای گرم و خفه کننده ی تابستان ایده آل نیست! لااقل برای من نیست!

پانوشت:
تجربه و داوری من بر اساس دستریز این عطر بوده و قطعیتی در صحت و دقت نظراتم نیست. اما حداقل تلنگری است برای دوستانی که قصد خرید چشم بسته ی فوکونرو را دارند.

با سپاس

مسیح عزیز از جواب سخاوتمندانه ات ممنونم

مورتل اسکین استفان هامبرت؟ نمی شناختم. چقدر مشتاق شدم رایحه ی این فقره از عطر را استشمام کنم. بوی فلسفه ی شوپنهاور آید همی...

با مهر

آقا خیلی ممنون

مدتی است به خرید «جووی دیپلماتیک» فکر میکنم. در گذشته یکبار تستش کردم و تا جایی که در خاطرم مانده رایحه ی جذابی داشت ولی الان پیش از خرید لازم است یکبار دیگر امتحانش کنم ولی تست این عطر (دکانت، سمپل، تست در فروشگاه و...) تا کنون میسر نشده. تا چه پیش آید!

با تجدید احترام

مسیح عزیز سلام
صفحه اینترلود انگار قرار ملاقات مجازی ما شده!
به نظر میرسه این عطرُ دوست داری. آیا عطری هست نزدیک به رایحه ی اینترلود اما ملایم تر؟
ارادت

جناب سعید سلام.
(با کسب اجازه از آقای افتخاریان)
بنده اخیرا از عطرافشان فلنکر اکستریم را خریدم. بله درب آن مشکی است. به گفته کارشناس عطرافشان در تولیدات اخیر بجای درب قرمز از رنگ مشکی استفاده شده است. ظاهرا گرلن علاقه عجیب و غریبی به دستکاری شیشه های عطر دارد! اما بعید است در پرفورمنس این فلنکر تغییر خاصی بوجود آمده باشد.
شادباشید

جناب رضایی شوشتری عزیز، قافله سالارِ عُشاق عطر! و «کریستف کلمب» روایح ناشناخته! و یکّه سوارِ ریویونویسی در نواحیِ نادیده و دورافتاده ی سایت عطرافشان! :)
(شاهد مثال: تک نویسی های جنابعالی ذیل برخی عطرها)
ارادت دارم و تشکر

حال مرحمت فرمائید و به این طفلِ کوچه ی عطربازی چند عطر تلخ و ترجیحا معتدل با پرفورمنس خوب برای محیط علم و دانشگاه معرفی کنید.
با احترام

سلام و درود

از دوستان عزیز که در بحث های اخیر همراه شدند سپاسگزارم. بشخصه یاد گرفتم. چنانچه موافق باشید عجالتا این بحث را مختومه بدانیم تا احیانا برای برخی دوستان ملال آور نشود و ایضا مانع کسب سایت عطرافشان هم نشویم!! :)


حال دلتان خوب باشد!

«عطربازی همان کفتربازی است؟»

مسیح عزیز نکته شما را دریافتم. متشکرم
من در نظر قبلی ام «سعدی عطربازها» را جعل کردم. اما در این عبارت چیزی هست که نه حالا، مدتهاست برای من مساله شده است! مقصودم «عطرباز» است. حقیقتش با آن راحت نیستم! (مثل کلمه «پوشیدن»! با این تفاوت که «پوشیدن عطر» در محاورات روزمره رایج نشده اما این یکی متداول شده است). شما در نوشته فروتنانه خود «سعدی» را از زاویه دید متفاوتی نشانه گرفتید و من می خواهم لفظ «عطرباز»ش را به چالش بکشم!
مدتها بود می خواستم درباره لفظ «عطرباز» مطلبی بگویم که دیدم دوست خوبمان آقای فرهنگ هم دقایقی پیش به نوعی به بحث من نزدیک شدند.مقصودم زمینه و بافت فرهنگی کلمات است.
طبق قاعده، در هر فرهنگی یا خرده فرهنگی کلمات شناسنامه و بار معنایی خاصی دارد. نمی دانم شاید اشتباه کنم. اما به نظر من «عطرباز» در ناخوداگاه جمعی ایرانیان عموما بار ارزشی چندان مثبتی ندارد! می دانیم که پسوند «باز» در زبان فارسی وقتی با اسمی همراه می شود معانی مختلفی به خود می گیرد: بازی کردن (کفتر باز؟)، باختن (جانباز؟، قمارباز؟)، مهارتمندی در چیزی(حقه باز)، مشغول بودن، و البته گرایش و علاقه مند بودن به چیزی(کتاب باز) و ...
با این اوصاف، در حالت خوب به نظر دوستان عطربازی یعنی علاقمندی به عطر؟ و عطرباز یعنی علاقمند و عاشق عطر؟
اما در ضمیر و حافظه فرهنگی من «عطرباز» همنشین کفترباز، دخترباز، قمار باز و نظایر اینها قرار می گیرد. این بار منفی «عطرباز» در گفتمان مسلط جامعه از کجا می آید؟ (از حوصله ما بحث خارج است)
البته اگر بپذیریم این بارِ منفی «عطرباز» یک واقعیت عینی اجتماعی است و نه صرفا زاییده ذهن شخصِ من علیرضا. آزمایش آن سخت نیست: کافی است مثلا به مادر و پدرمان بگوییم ما عطرباز هستیم! واقعا چه چیزی بیشتر به ذهن شان متبادر می شود؟ اینکه به به! پسر یا دختر ما علاقمند به دنیای عطر است یا نه، چیزهای دیگر؟ به نظر من همان «چیزهای منفی» دیگر!! یعنی اعتیاد زیان بار به عطر، فقدان آینده نگری درست برای زندگی، هدر دادن پول، اتلاف وقت و...

نتیجه: من فکر میکنم «عطر بازی» و «عطرباز» بیش از آنکه نشان دهنده میل به تجربه زیباشناسانه و امثالهم باشد، بار ارزشی منفی و حتی بدنام کننده دارد. حتی اگر در خودآگاه عطردوستان اینطور نباشد اما در نزاع با ناخودآگاه جمعی (که همه ما در هوای آن تنفس میکنیم) این دومی است که دست بالا را دارد.
چیزی در «عطرباز» هست که آزاردهنده است.

شاد باشید

جناب سخی بزرگوار سلام مرا پذیرا باشید
والا من هم سعی کردم از جاده فرعی زبان انگلیسی به بزرگراه زبان مادری مان برسم! اما نگاه تبارشناسانه شما به «پوشیدن» عطر در کلام ادبا و حکمای ما لطیف و تامل برانگیز است. لازم است در مورد آن فکر کنم. ممنونم از اینکه بحث را پربار کردید.
با احترام