یه امبری ساده , معمولی و شیرین که البته این شیرینی اور دز نشده و کاملا متعادله.به نظرم برای خانمهای کم سن وسال مناسب تره تا خانمهای میانسال و آقایان.پخش و ماندگاری قابل قبولی هم داره.

مدتها بود میخواستم تستش کنم و موفق نمیشدم تا بلاخره دو هفته پیش در سفرم به شیراز در بازار وکیل چشمم به جمالش روشن شد.جذاب و دوست داشتنی.دود قدرتمندی که شیرینی ملایمی همراهیش میکرد.این دود غلیظ من رو یاد بلک افغانو انداخت که چند سال پیش دروازه جدیدی از دنیای عطر رو به روی من باز کرد.با قیمت نه صد هزار تومانی به نظرم ارزش خرید بالایی داره برای علاقمندان به روایح دودی.

برای من عطری نیست که عاشقش بشم و فکر و ذهنم رو درگیر کنه.هر چند گذشت زمان اون رو دلپذیرتر و دوست داشتنی تر میکنه.دوام فوق العاده ای هم داره.من نمیدونم کدوم حرم بوی چنین جذابی داره!!!!!!
بوی رز ،زعفران، دود و چوب هیچکدام تو این عطر جیغ و تند نیستند و نتها در تعادل و توازن کامل کنار هم قرار گرفتند و هیچکدوم پیشتاز و در رقابت با دیگری نیست.شباهت به قره قوروت و براوندا ناساموتو هم توش ندیدم.چیزی که تو این عطر توجه من رو جلب کرد رایحه دلپذیریست که بعد از بیست و چهار ساعت بر روی بلاتر با قدرت همچنان می تازد.

نمیدونم چرا جورجیو آرمانی با جنسیتی کردن این عطر خودزنی کرده .نیمی از مخاطبانش رو با اینکار از دست میده. این عطر کاملا یونیسکس هست.به همه خانمهایی که مثل من علاقمند روایح عودی ادویه ای تند و سنگین و شلوغ هستند سفارش میکنم این عطر رو تست کنند.

شما ببخشید قربان شامه ما مبتدی ها مثل شامه اساتید کار نمیکنه.

پیشتر دو کار امبر گریس و بویس د عود از این برند رو تست کرده بودم .فوق العادن و بی نقص .با اولین تست امبر گریس رو گرفتم و با قاطعیت میگم یکی از بهترین عطرهاییه که تا به امروز شناختم.با همین ذهنیت دکانت عود امپریال رو هم تهیه کردم...چیزی نبود که ازش انتظار داشتم.از نظر من عود ایمپریال رایحه یک دود غلیظه.دود غلیظ حاصل از سوختن چوب که مشابهش رو فقط در بلک افغانو تجربه کرده بودم.با این تفاوت که در بلک افغانو یک شیرینی ملایم این دود غلیظ رو متعادل و دلچسب میکنه و البته که پیچیدگی های ساختاری بسیار زیادی هم داره.ولی در عود ایمپریال چیزی جز رایحه خطی از همون دود غلیظ و تند پیدا نکردم.

سلام جناب رنجبر.پس شما هم تایید میکنید که مشابهت خوبی به لیتون داره؟

به این مورد هم اشاره کرده بودین که با شناخت کافی از عطار وسپس بررسی نت ها میشه چشم بسته عطری رو برگزید.من هم پیشتر چنین تصوری داشتم.ولی یک تجربه شخصی باعث شد این نظریه تو ذهنم مردود بشه و این تجربه مربوط به کارهای گوالتیری محبوبم بود.سری ناسوماتو از بلک افغانو گرفته تا بلاماج و برائوندا و هیندوگراس رو به شدت دوست داشتم و دارم و تصور میکردم که قطعا نسبت به سری اورتو پاریسی هم باید همین حس رو داشته باشم ولی در نهایت تعجب متوجه شدم میان چند کاری که ازش تست کردم هیچ کدوم رو نمی پسندم.در هر صورت هنرمند عطرساز مانند هر هنرمند دیگری هر نوع کاری رو میتونه تو پرونده هنریش داشته باشه.

سلام جناب کبیری
من هم از اونجا که از وضعیت اسف بار و بی سر و سامان بازار ایران باخبرم خریدهام رو خیلی با وسواس از فروشگاههایی انجام میدم که سرشناس و صاحب نام هستند و در میان علاقمندان عطر صاحب اعتبار.به همین دلیل تردیدی در اصالت اون ندارم.
شکی وجود نداره که امبر روسی عطر با کیفیتیه با یک شروع هیجان انگیز.ولی هیجانی که به سرعت فروکش میکنه و اونچه که ازش به جا میمونه یک کپی از یک عطر قدیمی و آشنا مربوط به چند دهه پیشه که همونطور که گفتم رایحه اون رو به خوبی میان عطرهای پدرم به خاطر میارم که شاید به خاطر اون حس قدیمی و مردانه بودن جذابیتی برای من نداره.

چوب و فلفل واضح ترین و آشناترین نتهایی هستند که بوی اونها رو میشه در این عطر حس کرد و یک رایحه به نظرم مثل شوری نمک.پیش از این در این رده از کارهای گرلن امبر اترنل و سانتال رویال و عود اسنشال و بوا د میستریو رو تست کرده بودم که از نظر من کارهای بسیار شاخص , با هویت و پر قدرتی هستند. اپیکس اکسکوییز بر خلاف اونها این ویژگی ها رو نداره.ملایمه و پخش و ماندگاریش هم قابل توجه نیست. در کل مایوس کننده است.