پیشتر دو کار امبر گریس و بویس د عود از این برند رو تست کرده بودم .فوق العادن و بی نقص .با اولین تست امبر گریس رو گرفتم و با قاطعیت میگم یکی از بهترین عطرهاییه که تا به امروز شناختم.با همین ذهنیت دکانت عود امپریال رو هم تهیه کردم...چیزی نبود که ازش انتظار داشتم.از نظر من عود ایمپریال رایحه یک دود غلیظه.دود غلیظ حاصل از سوختن چوب که مشابهش رو فقط در بلک افغانو تجربه کرده بودم.با این تفاوت که در بلک افغانو یک شیرینی ملایم این دود غلیظ رو متعادل و دلچسب میکنه و البته که پیچیدگی های ساختاری بسیار زیادی هم داره.ولی در عود ایمپریال چیزی جز رایحه خطی از همون دود غلیظ و تند پیدا نکردم.

سلام جناب رنجبر.پس شما هم تایید میکنید که مشابهت خوبی به لیتون داره؟

به این مورد هم اشاره کرده بودین که با شناخت کافی از عطار وسپس بررسی نت ها میشه چشم بسته عطری رو برگزید.من هم پیشتر چنین تصوری داشتم.ولی یک تجربه شخصی باعث شد این نظریه تو ذهنم مردود بشه و این تجربه مربوط به کارهای گوالتیری محبوبم بود.سری ناسوماتو از بلک افغانو گرفته تا بلاماج و برائوندا و هیندوگراس رو به شدت دوست داشتم و دارم و تصور میکردم که قطعا نسبت به سری اورتو پاریسی هم باید همین حس رو داشته باشم ولی در نهایت تعجب متوجه شدم میان چند کاری که ازش تست کردم هیچ کدوم رو نمی پسندم.در هر صورت هنرمند عطرساز مانند هر هنرمند دیگری هر نوع کاری رو میتونه تو پرونده هنریش داشته باشه.

سلام جناب کبیری
من هم از اونجا که از وضعیت اسف بار و بی سر و سامان بازار ایران باخبرم خریدهام رو خیلی با وسواس از فروشگاههایی انجام میدم که سرشناس و صاحب نام هستند و در میان علاقمندان عطر صاحب اعتبار.به همین دلیل تردیدی در اصالت اون ندارم.
شکی وجود نداره که امبر روسی عطر با کیفیتیه با یک شروع هیجان انگیز.ولی هیجانی که به سرعت فروکش میکنه و اونچه که ازش به جا میمونه یک کپی از یک عطر قدیمی و آشنا مربوط به چند دهه پیشه که همونطور که گفتم رایحه اون رو به خوبی میان عطرهای پدرم به خاطر میارم که شاید به خاطر اون حس قدیمی و مردانه بودن جذابیتی برای من نداره.

چوب و فلفل واضح ترین و آشناترین نتهایی هستند که بوی اونها رو میشه در این عطر حس کرد و یک رایحه به نظرم مثل شوری نمک.پیش از این در این رده از کارهای گرلن امبر اترنل و سانتال رویال و عود اسنشال و بوا د میستریو رو تست کرده بودم که از نظر من کارهای بسیار شاخص , با هویت و پر قدرتی هستند. اپیکس اکسکوییز بر خلاف اونها این ویژگی ها رو نداره.ملایمه و پخش و ماندگاریش هم قابل توجه نیست. در کل مایوس کننده است.

بوی شربت آلبالو رو داره اونم نه از نوع خونگیش بلکه از اون دسته که با اسانسهای مصنوعی درست میشن در شرایطی که کنارشون مقدار زیادی کیک و شیرینی وجود داره.شخصا هیچ علاقه ای ندارم که لباسهام بوی کیک و شیرینی و شربت بگیره.رو ماندگاریش هم خیلی حساب نکنین.

به خاطر علاقه ام به عطرهای امبری و تعاریفی که اینجا از این عطر خوندم مشتاق شدم که حتما دکانتش رو تهیه کنم .هیجان زیادی برای تستش داشتم.چه لحظه بدیه وقتی متوجه میشی واقعیت با تصورات قشنگت فرسنگها فاصله داره.از چندسال پیش که امبری هایی مثل امبر گریس پریس مونت کارلو , امبر پریمیر جووی و امبر نویر بریکورت رو شناختم نتونستم عطری رو با قد و قامت اونها پیدا کنم.آغاز امبرروسی کمی به بارکین ( بارخان ) تئوکابانل شباهت داره ولی ادامه اون من رو یاد عطری میندازه که خیلی سال پیش وقتی بچه بودم پدرم ازش استفاده میکرد و اسمش رو متاسفانه نمیدونم.
ظاهرا آقایون ارتباط بهتری باهاش برقرار میکنن.من که اصلا دوستش نداشتم.

بوی این عطر من رو یاد پرایو رز د عربی جورجیو آرمانی میندازه با این تفاوت که رز د عربی قدرتمند تره با پخش و ماندگاری بیشتر و البته بوی رز در رز د عربی نمود و زیبایی بیشتر و ملموس تری داره.در هر حال این همراهی رز و عود و ترنج مورد علاقه طرفداران روایح عربیه.

با اولین اسپری بوی تند و واضح از نت ترنج رو میشه کاملا حس کرد که خیلی زود از ترکیب جدا میشه و اونچه که باقی میمونه روایح در هم تنیده و شلوغ، با شیرینی ملایم و نه چندان دلچسبه و به نظرم پخش قابل دفاعی هم نداره.

یه کهربایی شیرین و ساده.حضور نتهای کهربا ، وانیل و کاکائو به راحتی در اون حس میشه و به نظرم یونیسکسه .
من رو یاد عطر اومنیا پروفومی امبرا می ندازه با قدرت و پخش کمتر و البته زیباییهای اون رایحه رو هم نداره.بین این دو کار من قطعا اومنیا پورفومی امبرا رو انتخاب میکنم.