آن سال تصمیم گرفته بودم خاصترین و خوش‌بوترین بوی جهان را برای او کادو بگیرم،سایت‌ها را گشتم و با توجه به بودجه‌‌ام به این عطر رسیدم.به فروشگاه رفتم و عطر را خریدم…همین موقع‌ها بود،شب‌های آخر آذر،نزدیک شب یلدا،در خیابان نتوانستم بر وسوسه‌ام فائق شوم و جعبه‌ی عطر را گشودم…شاید باور نکنید،ولی از همان لحظه‌ی گشایش جعبه،تا به امروز که نزدیک چهار سال می‌گذرد،رایحه‌ی اکسیرگونه و اثیری‌اش مرا رها نکرده…حالا که اینها را مینویسم او را در کنارم ندارم،ولی شیشه‌ی خالی‌‌ این عطر در کمدم است،و جالب این که درب عطر هنوز همان رایحه‌ی کیمیاگونه را دارد…این‌ها را گفتم که بگویم شک نکید دوستان،بعضی روایح مدهوش می‌کنند،منقلب می‌کنند،و در نهایت عاشق می‌کنند
سایکدلیک لاو،هر سه را در چشم به هم زدنی انجام می
دهد.