تا همین چند وقت پیش انتهای لوکس بودن یک عطر برای من پیور دیستنس ام بود و هیچوقت فکر نمیکردم عطری بو کنم که ام رو از چشمم بندازه .
این کار رو هیچ عطری نمیتونست بکنه جز عطری که توسط روژا ساخته شده باشه .
من تعداد خیلی زیادی از عطرهای ساخت روژا رو تست کردم و تعداد معدودی برام اونقدری دوست داشتنی بودن که بخوام هزینه بالاشون رو تقبل کنم .
این عطر رو اولین بار در فروشگاهی حوالی میدون آرژانتین تست کردم در کنار هاوت لوکس .
یک دست د لا نویی شماره 3 و یک دست هاوت لوکس .
شوقم به تست عطر شخصی استاد ، باعث شد اونقدری که باید به این کار توجه نکنم .
هاوت لوکس با سلیقه من جور نبود . بعد از حدود یک ساعت تازه متوجه شدم بویاییم داره چیزی رو تجربه میکنه که قبلتر حتی بهش نزدیک هم نشده و اون رایحه همین عطر بود که فضا رو پر کرده بود
توصیف این عطر واقعا از توان من خارجه و براش حتی تلاش هم نمیکنم چون ترجیح میدم این کار رو اصلا انجام ندم تا اینکه بد و ناقص انجامش بدم .
متاسفانه این عطر فوق العاده گرون هست(1000 پوند برای 100 میل) و تهیه فول باتلش از توان من خارج . با کمک دوستان یه تراول سایز 7.5 میل از انگلستان به قیمت 80 پوند تهیه کردم و فقط در خاصترین مراسمی که برام پیش بیاد ازش استفاده میکنم

دیسکانتینیو شدن این عطر و جایگزینیش با ورژن v2q باعث شد دست از تردید بردارم و باتل 60 میلش رو با یه قیمت خوبی از فروشگاهی تو شیراز تهیه کنم .
در خصوص بوی عطر و جنس رایحه بهترین توصیفات رو دوستان انجام دادن و تکرار مکررات نمیکنم . فقط اگر قصد انجام همچین هزینه ای رو برای این عطر فاخر داشتید توجه داشته باشید که جنس رایحه بسیار لوکسه و با تیپی خاص و در محل ها یا ایونت هایی خاص قابل استفاده هست .
و مشکل (اگه بشه بهش گفت مشکل ) من با این عطر همینه . یعنی عطر رو دارم ولی عملا جای خاصی نمیتونم استفاده ش کنم . فکر میکنم همین باتل برام تا آخر عمر برای مراسم خیلی خاص بمونه .

این نکته رو هم اضافه کنم که این عطر ، بهترین عطر در کالکشن محقر من بود تا زمانی که با عطر پغفم د لا نویی 3 از برند روژا آشنا شدم . از اون عطر با کمک دوستان یه تراول سایز 7.5 میل از سایت اصلی روژا سفارش دادم و به قدری بوی پیچیده و جذاب و مسحور کننده ش رو دوست دارم که برام یک لول بالاتر از پیور دیستنس ام قرار میگیره

عطار اصلی اونتوس کریستوف هراوت (از شاگردان پیر بوردون بزرگ) بوده و هست
این موضوع اگر اشتباه نکنم برای اولین بار در کتاب the ghost perfumer نوشته گیب اپنهایم این موضوع مطرح شد که ظاهرا الیویه کرید در مورد عطار اصلی عطرهاش اونقدها صادق نبوده
دقیقا نمیدونم از کی و چجوری این موضوع توی فرگرنتیکا اصلاح شد . ولی چیزی که الان نوشته شده همون چیزی هست که از ابتدا بوده . عطار گرین آیریش تویید هم همونطور که خودتون فرمودید پیر بوردون بوده و علت شباهتش به کول واتر هم همین هست