کنزو فلاور
اولین ادکلنی که شناختم و پسندیدم، زمانیکه ۱۵ سال داشتم و در منزل دوستم ناگهان بوی یک عالم پنکیک و لوازم آرایش لوکس پیچید. در کمال تعجب دیدم این عطریست که دوستم اسپری می کند. واقعا شگفت زده شدم و برایم عجیب و جذاب بود که یک عطر می تواند چنین بویی داشته باشد و حتما لازم نیست بوی گل و چای و این تیپ بوهای مرسوم آن زمان رو بدهد. آنجا بود که عاشق روایح پودری شدم و این تا به امروز تغییری نکرده. تیر آخر را هم شیشه فوق العاده زیبا، خاص و هنرمندانه به قلبم زد. آنجا که فهمیدم این شیشه از روی عکسی که در  سقوط سال ۱۹۷۴ موسوم به انقلاب گلهای میخک گرفته شد، طراحی شده است. یک پرستار زن در لوله تفنگ یک سرباز گل میخکی قرار داد و این شد نماد سرنگونی بدون خونریزی. شیشه عطر همان اسلحه ایست که با قدرت گل خمیده شده است!
۲۲ سال از زمان لانچ آن می گذرد و متعجبم که هنوز برای من مثل یک عطر جدید تازگی دارد. این عطر رو شاهکار می دونم و باور دارم توقف تولید نخواهد شد و جایگاهی مثل شنل شماره ۵ خواهد داشت که سالهای طولانی بصورت پیوسته به فروش خواهد رفت. سالهای سال این عطر را شارژ کردم و بیشترین بازخورد رو از اون گرفتم. البته بازخوردها می گویند عطر مدرنی است و تا حالا بازخورد " اُلد لیدی" ازش نگرفتم. به نظرم آنقدر کارکتر مشخص دارد که تحلیل نوت به نوت بی فایده است و گویای پیچیدگی آن نخواهد بود. مسئله همان اندازه و دوز ترکیب است که با نوتهای عادی ترکیب بسیار نوآورانه در زمان خودش خلق شده است. جالب اینجاست که بنظر خودم کلمه فلاور بیشتر به دیزاین شیشه بر می گردد و خیلی عطر گلی آن حدی که اسمش یدک می کشد نیست، ولی  چند تا از بازخوردها این بود که بوی گل می دهی انگار وارد گلفروشی شده ام! 

نمی دانم سلیقه بویایی من عوض شده یا بوی ادکلنم تغییر کرده، ولی به یاد می آرم که اونموقع هم که دوستش داشتم یه نت آزاردهنده برام داشت که ترجیح می دادم نباشه فکر می کنم بنفشه هست که خیلی مصنوعیه اینجا
اینسولنس بوی بری ها و بوی چوبی کاملا مشخص داره و پودری هست ولی شاداب و شفاف هست.
اخیرا مای اینسولنس را خریدم که به نظر من به هیییچ عنوان مشابه اینسولنس نیست و حتی می تونه یه ادکلن کاااملا مجزا باشه نه فلنکری از اینسولنس. یه کتگوری کاملا جدا که من بیشتر بوی بادامی که یه تلخی کوچیک داره ازش می گیرم. بوش گرفته هست و شفاف نیست. کمی شیرین هست که اینسولنس این شیرینی رو اصلا نداره، بوی یاس و وانیل هم ازش می گیرم. به نظر من این رگه پودری بادامی و تلخش کمی شبیه کاراکتر پایه ولوت ارکید لومییر هست. مای اینسولنس اون نت آزاردهنده رو اصلا نداره ولی در عوض کمتر خاصه، هر چند هنوز هم نسبتا رایحه خاصی داره. ولی همه پسندتر هست.
بخوام تو یه جمله تصور خودمو بگم؛ اون کاراکتر وانیلی بادامی پودری که حدود سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ مد شد و بعنوان نت پایه در اغلب ادکلن ها (پویزن های دیور، ارکیدهای تام فورد، ادیکت های دیور و ...) حس می شه، کل مای اینسولنس رو تشکیل می ده. ترجیح می دادم نتهای اولیه و میانی متنوع تر باشن و فقط در انتها این بو رو داشته باشم. بنابراین بنظر من ادکلن های بهتری هستن که اون حس پودری بادامی و گرفته و مبهم رو بخوبی منتقل کنن و در عین حال در نتهای اولیه و میانی لذتبخش تر باشن. پخش بو کمتر از اینسولنس هست ولی هنوز خیلی خوب. کیفیت رایحه کمی بالاتر از متوسط.
بخاطر توقف تولید و کمیاب بودنش این تگ قیمتی رو داده و بهیچ عنوان این قیمت ارتباطی با کیفیت رایحه نداره و بنطر من ارزش خرید به این قیمت رو نداره.

سلام
من ادکلن اینسولنس ورژن اولیه (شیشه گرد بنفش با درب طرح گل) رو دارم و تقریبا ۷۰ درصدش رو با علاقه زیاد مصرف کردم. اینسولنس پخش بوی فوووق العاده ای داره و ازش بازخوردهای زیادی گرفتم. البته دو تا از بازخوردها منفی بود که اون موقع درک نمی کردم ولی الان بعد از ۵ سال که دوباره استفاده کردم اصلا نپسندیدمش