سلام به ایکاروس عزیز، خوندن کامنت های شما یکی از کارهای خوبیه که به همه پیشنهاد میکنم و خودم هم بسیار لذت میبرم. کامنت هایی از شما که به ادبیات و فلسفه ربط داره رو بسیار دوست دارم و رفت روی مخم که از شما این سوال رو بپرسم. اگر چند کتاب غیر داستانی و در زمینه جامعه شناسی/فلسفه/ و یا... میخواستید پیشنهاد بدید، چی پیشنهاد میدادید؟ خوشحال میشم پاسخ بدید♥️

خیلی آب لیموعه

این عطر روایتی بینظیر از یک مراقبه داخل یک وان حمامه که به جای آب از چای پرشده، خود وان هم وسط یک باغ پرتغال و نارنگی قرار گرفته و کسی کاری به کارت نداره، جز یک چیز. جز اینکه تو داخل این وانی و مردم از پشت این حصار ها دنبال تو.
"این کیه؟؟؟...چقدر آرامش داره...چقدر آرومه"

.
.
آیا من با وولانگ چا میتوانم حس یک بودا را داشته باشم؟

احتمالا بله.

کول واتر با ماندگاری بهتر

مطلب رو پیشنهاد میکنم دوباره بخونید بعد التماس تفکر کنید. اگر متوجه نشدید سه باره و یا چهار باره بخونید. مطلب راجع به شیوه ی آمریکاییِ کشوندن مردم به مصرف گرایی، که *داستان سازی* هستش نوشته شده.

اکثر کالاها و برند های آمریکایی ناتوان و وابسته به فرهنگ آمریکاییِ داستان سازی هستن. برند از این کشور کم پیدا میشه که هزینه های تحقیق و توسعه اش بیشتر از بازاریابی و استخدام تبلیغات چی ها و داستان سازیشون بشه، داریم میبینیم... اپل، مک دونالد، کوکا و ... شما عملا دارین داستان مصرف میکنید نه کالا، کسی نمیاد آب شکر بخره ولی میره کوکا میخره، کسی نمیره آشغال گوشت با یک نان با سایز کف پای بچه بخره ولی میره مک دونالد میخره. ایت اند باب هم جزو داستان فروش های توخالیه که فقط جلد جذابی داره نه محتوا.
انقدر داستان و بسته بندی این کار جذابه که آدم یادش میره عطر به چهره و برند نیست و خود رایحه مهمه.
این برند اساسا از جان اف کندی داره میره بالا و اکثر خریداراشون وقتی ازشون میپرسی این چه عطریه زدی با این جمله شروع میکنن:
آره خب ببین یه روز کندی میره فرانسه و از یه عطر خوشش میاد و میگه ۸ تا به من بده و یکی برای برادرم باب! این عطر هم...
.
غیر از این هم انتظار نمیشه رفت چون حتی بلاگرهای عطر هم که میخوان این کارو بررسی کنن همین داستانو میگن. امیدوارم گول داستان سازی های آمریکایی رو نخوریم و خودمون رو از باتلاق((مصرف گرایی)) آمریکایی نجات بدیم.

درود، یه کار خیلی معمولی از سورچینلی که بنظر من عطرساز خوبی نیست و چیزی هم توی این عطر برای ارائه نداشت. کاری خیلی خطی با هنرنمایی معمولی یاس در کنار یک بوی گیاهی/دارویی که واقعیت تشابهی با اسمش نداره و نمیتونه اپرای کم نظیر جورج هندل رو به رخ بکشه. انتظار به شدت بالایی ازش داشتم و دست به جیب بودم که تهیه اش کنم ولی نشد. حیف.

گردشی در وزرا

امروز تقریبا کل ورزا رو بلعیدم، از دیزاینری تا نیش
از آمواج تا دیویدوف تا زرجوف و نیشانه و ناسوماتو
خلاصه بگم، این گردش از ساعت ۳ شروع شد تقرییا تا ۶ و تنها عطری که تستش هنوز توی دستمه بارائوندا بود.
این عطر فوق العادست. چیز دیگه ای نمیمونه.
این یک انتخاب بینظیره، یک عطر کامل.
جذاب، مردانه، اندازه، خاص و بینظیر.

توی عطر ز.ن میتونی بفروشیش، اگر هم حوصله بازی داری با عطرای دیگه هم زمان استفاده کن تا به یه ترکیب خوب برسی.

واقعیت اینه که ما به همچین متوسط های رو به پایینی نیاز داریم. رابطه یین و یانگی که عطر های بد و خوب میسازن، همدیگر رو کامل میکنن و میذارن ما خوب رو از بد تشخیص بدیم. فرمول تشخیص عطر و یا هر محصول خوب هم بسیار سادست. کافیه بری ببینی چقدر مردم بهش توجه میکنن، اگر دیدی همه میگن وای عالیه، پس مطمئن باش یک مشکلی وجود داره.
وقتی کل دنیا میگه گادفادر بهترین فیلمه بدون مشکلی وجود داره. وقتی میگن اونتوس و لالیک مشکی بهترینن بدون مشکلی وجود داره. و در آخر اینکه به حرف مردم گوش بدی و بری ببینی کدوم صف طولانی تره خودش یک مشکل بزرگه.