Psychedelic sixties. God knows that whatever that means it certainly meant far more than drugs though drugs still work as a pretty good handle to the phenomenon.
برگرفته از کتاب one flew over the cuckoo's nest

مسیح در انجیل متی ۵:۳۹ به پیروانش میگه
Do not resist evil
شیطان؟ شیطان باید رسوخ کنه در تک تک ریسپتورهای تو. شیطان؟ پچولی. بد مست و نعره زنان. سیترس رو در همون ابتدا خفه می‌کنه. بر بستری خاکی، با امبر و لابدانیوم آمیزشی تنتریک داره و هر از چندگاهی رایحه ای خفیف از رز.
پچولی کانفورمیست نیست در اکوسیستم ژووا پغی. مجبور نیست بره تراپی. مجبور نیست کدهای اجتماعی رو درونی کنه. مجبور نیست لبخند پلاستیکی بزنه. مثل بقیه پچولی ها در باقی اکوسیستمهای کپیتالیستی موفق تهی.مجبور نیست با یه مشت لی لی پوتی در مورد منطق صحبت کنه. منطق؟
Contra principia negantem non est disputandum
پچولی آزاده. آزاده به وانیل لبخند بزنه و وانیل رو خلع سلاح کنه و شیرینی وانیل رو در آغوش بکشه. و این tableau vivant از دنیایی که پچولی هاش آزادن، آدم رو بدجوری حسرتی می‌کنه.
Do not resist evil

سلام محمد عزیز. ممنونم از لطفت و امیدوارم از رابطه عمیق و مرموزت با عطر لذت ببری

ژووآ پغی یکی از خونه های مورد علاقه من و پویون غوژ، یکی از عطرای مورد علاقه من. عطر پروانه (عمه م) هست. پروانه وقتی میومد اینجا یه ماه تمام فضا الکلیزه بود. یه تکنیکم داشت به نام چار چارم. چار تا شات ویسکی سینگل مالت پشت سر هم. شروع پویون غوژ، همون چار چارم ویسکیه، و با اغماض چند تا بچه شات رام ( captain Morgan silver spiced ) هم قابل ردیابیه.ولی رام در اینجا کاملا رامه(pun intended) و پشت ویسکی قایم شده و اگر پروفایل رامی رو که بهتون معرفی کردم ببینید، می بینید یه رگه هایی از وانیل داره، که شیرین ترشم می‌کنه. یه بوی امبری در حد چند ثانیه اول میاد که بعد تبدیل میشه به بوی کنجد بو داده شده، شاید ارده. ولی در مجموع در اپنینگ شما همون چارچارم ویسکی سینگل مالت رو دارید.
خیلیا میگن این عطر بوزی نیست، بستگی داره به اینکه بوز در ذهن شما، و با ذهن شما چی میکنه، بعضی وقتا بوزی وجود نداره ولی یه آهنگ با تک تک نورون های شما کاری رو می‌کنه که شما همون حالت تیپسی دوست داشتنی رو تجربه کنید بدون ذره ای الکل. بوزی بودن این عطر هم همینه، بوز می‌ره کنار زود، ولی همیشه هست. حتی اگه درش رو باز نکنی.
پروانه یه لیکور استور داشت در سن حوزه، که بعد مرگ مهران شوهرش بست اونجا رو و خونه نشین شد. کلی هم از استورش شیشه آورد چید تو بار خونه ش. بوز هست، هر چند فضا الکلیزه نیست. هر روز صبح پروانه میشینه رو کاناپه چرمیش، قهوه تلخش رو آروم آروم می نوشه و ورجینیا اسلیم می‌کشه ولی در پویون غوژ، یکی داره سیگار برگ می‌کشه، بعد اون نت چار چهارم ویسکی، یکی به مدت طولانی، لم میده رو کاناپه چرمی و یه سیگار برگ چاق می‌کشه و هر از چندگاهی یه قلپ قهوه تلخ میخوره. یکی هم دورتر از اون داره چایی میخوره. این آکورد دودی، قهوه ای، چرمی و کمی چایی خیلی طول می‌کشه، کش اومده مثل کش اومدن زندگی پروانه بعد مهران،اونم تو شصت سالگی. دود دود و دود

خونه های سن حوزه هنوزم خیلیاش چوبیه. خونه پروانه اینتریورش چوب آبنوسه. چوب آبنوس تیره است و روی آب شناور نمی مونه، فرو می‌ره. هیچکس مثل پروانه تو اون خونه، فرو رفتن آبنوس، و دارک بودنش رو حس نکرده. اما در درای داون فقط آبنوس نیست که می تازونه، بیشتر از اون وانیله که با بنزوئین تشدید شده اثر وانیلیش و البته که وانیل لوسی هم نیست. دیلن نوه پروانه اون وانیله ست. پروانه عاشق دیلن ه. دیلن و اینتریور آبنوسی، همون bitter-sweet بودگی زندگیه که پروانه خیلی بهش فکر می کنه. پروانه تلخ نیست.شیرین هم نیست. پروانه جدیه. خیلی جدی.
پی نوشت: دیلن بار آخری که باهاش حرف زدم گفت کی می‌بره جام جهانی رو؟ گفتم فرانسه، اون گفت آرژانتین. گفت مطمئنه آرژانتین می‌بره. به نظرم اطمینان دیلن، این عطر رو بیشتر از اینکه دارک باشه، خوش بینانه می‌کنه.

نازنین حدس می زنم تو در دهه بیست زندگیت هستی. منم تو دهه بیست زندگیم ویلی وانکایی بودم ولی تو دهه سی، طبیعت کاری باهات می کنه که بچه می بینی بر باد رفته ای بیش نخواهی بود. که البته باید هشیار بود و به جمعیت الردی بدبخت دنیا نیفزود در این جور مواقع و از بچه های مردم لذتهای voyeuristic ای برد.ولی ناثینگ کن بیت بچه های درونگرا. وااایییی دیوانه کننده خوبن.

دیروز علی کوچولو همسایه مون مهمون من بود و من این عطر رو زده بودم واسه خودم (می دونم فصلش نیست و اینا). این عطر خیلی حالمو خوب می کنه. سادگیش، شفافیتش و سبزیش خیلی حال خوب کنه به همون سادگی که مثلاً تابلوی تاب (swing) ژان ٱنوقه فخه گونق (Jean Honoré Fragonard ) حال خوب کنه. علی کوچولو کامنتتش روی عطر این بود: خاله باز ادکلن زدی؟ ادکلنت بوی خارج میده. بعدش دیگه من هر چی ازش خواستم بیشتر توضیح بده متاسفانه با جواب خیلی فلت حوصله ندارم علی کوچولو مواجه شدم. حالا اگه کژوال رفتار میکردم و کنجکاو نمی‌شدم احتمالا توضیح بیشتری میداد. ولی خب نتونستم خودم رو کنترل کنم دیگه. محروم شدم از اطلاعات بیشتر.
پی نوشت ۱: علی کوچولو موجودی بسیار picky هست و از هر چیزی خوشش نمیاد. فیدبک خوب از علی کوچولو گرفتن سخته ولی ژان کلود النا دمت گرم که این بچه خوشش اومد از مخلوق تو.
پی نوشت ۲: آیا شما هم بچه می بینید رسماً کشته میشید؟ من دقیقا حسم به بچه ها (all shapes and colors) مثل حس هولدن کالفیلد ناطور دشته.
They kill me, kids I mean.

این فلنکر وومنیتی عجب عطر میزانسن داریه. اپنینگ این کار با بوی انجیر شروع میشه ولی نه یه انجیر عادی، بلکه مربای انجیری که دارید تو یه پمپ بنزین می خورید و کیفم می کنید آنتونیونی وار (در فیلم ll deserto Rosso). یا شما میشید مونیکا ویتی زیبا و سرگردان در دود و خطوط، به زعم آنتونیونی، زیبای صنعتی. بعد از اون سرگردانی و شاید لذت اولیه عطر شما رو می‌بره به اون نمای مه کنار اقیانوس فیلم. بوی اقیانوس میاد بوی انجیر با میکس اقیانوس تغییر ماهیت داده ولی شما هنوز سرگردانید. در این نما من بوی خونی که توی سرتون می پیچه وقتی چک کش میشید یا سرتون محکم به یه چیزی می خوره رو هم پیک آپ کردم. شما حالا حالا ها تو اون مه میوه ای اقیانوسی می مونی و حدود بیست دقیقه طول می‌کشه تا توت فرنگی برسه و کلا فضای عطر یهو شیرین شه. شیرینی البته بالانسه. ولی این شیرین‌ترین اوجیه که عطر بهش می تونه برسه. درای داون کار من رو یاد تامی با خدا انداخت. سگ pug ام که در ۲۰۱۵ برای همیشه از پیش من رفت. اون تامی با خدایی که بعد از حموم حسابی تو ماسه های ساحل غلت و واغلت خورده بود و کلی ماسه چسبیده بود به تن تمیزش. آکورد چوبی رو سنسورهای من اصلا دریافت نکردن. رایحه کاملا سلیقه ایه. ماندگاری چهار ساعت روی لباس. سیاژ کم.

اصلاح می کنم به من سیتی ها گفت اون رو سرالکس، نه به لیورپولی‌ها. اینقدر فوتبال ندیدم خشکیده دانش فوتبالیم.

ملودی یه دوره ای تو زندگیم خود خشم بودم و واسه خلاص شدن از شرش متال درمانی و بوکس درمانی می کردم (از همین تریبون به هانی، متال هد بزرگ، سلام می کنم). یه مربی روپایی هم داشتم که فک می کرد یه بوکسوری چیزی از من در میاد. من همون جوری که تو عکسم مشخصه مچ ضعیفی دارم. بیشتر فرار دوست داشتم. مربیه یه تکنیک خوبی رو به من معرفی کرد. گفت برو عکس آدمایی که ازشون متنفری رو بده واست پرینت بگیرن رو یه روکش چرمی، بعد اونو بپیچون دور کیسه بوکست. این روش در حدی کارآمد بود که لفت هوک های من در حد لفت هوک های مایک تایسن کشنده شدن. خالی بستم. در حد و اندازه های خودم لفت هوکام قوی شدن. حالا داستان اینه که این سر و صداها باید منبع الهام بشن بیشتر. سر الکس فرگوسن (فرگی بزرگ) به لیورپولی‌ها وقتی زیادی داشتن شاخ بازی در میاوردن این رو گفت
Sometimes you have a noisy neighbour. You cannot do anything about that. They will always be noisy. You just have to get on with your life, put your television on and turn it up a bit louder
باشد که همه دوستانی که رنجیدن احتمالا، به فرگی گوش بدن و تلویزیون رو روشن کنن و صداشم زیاد کنن و ادامه بدن.

این عطر بطالت فرانسویه (l'ennui français). آنویییییییییییییی. کش میاد این بطالت فرانسوی. آزار دهنده هم نیست اصلا ولی سر در گمه. دستمال گردن ابریشمی شیک ات (très chic) رو می پوشی، یه شیشه Saint-émillion هم باز می کنی واسه خودت که طعم گیلاسی ادویه ایش یه ذره از این ناهنجاری موسیقایی آنویییییییییی کم کنه، سیدنی بشه (Sydney Bechet) هم پلی میکنی. بزرگترین سوالیم که در این فضا احتمالا به ذهنت خطور کنه اینه که شاید کابغنه سووینیون(Cabernet Sauvignon) یا حتی مغلو (merlot) می تونستن گزینه های بهتری باشن. (رجوع شود به پروفایل این شراب ها)
این عطر هیچ ربطی به پاپا همینگوی، اون هات شات روزگار، نداره. گول اسمش رو نخورید. بطالت همینگوی علیرغم نژاد انگلوسکسن اش از نوع بطالت آلمانیه (Deutsch weltschmerz) در این نوع بطالت شما ابرسیستم کانتی، هگلی و فرویدی خلق می کنید.

پی نوشت: انواع بطالت توسط یک محقق آلمانی که اسمش رو یادم نمیاد با میزان برانگیزانندگی و منفی بودن به صورت کمی تعریف شده. آزار دهنده ترین نوع بطالت reactant هست همون بطالت آلمانی و کم خطرترین بطالت indifferent هست همون بطالت فرانسوی
همچنین یه محقق آمریکایی هم سعی در مرتبط کردن کاراکتر با حس بطالت و پرخطر بودنش کرد. بر اساس یافته های اون، افراد لذتگرا پر خطرترین رفتارها رو می تونن داشته باشن در بطالت شون. با توجه به اصل لذتگرایی در زندگی پاپا همینگوی، این عطر هیچ جوره به همینگوی نمی چسبه. خودش اگه بود می گفت
it ain't measure up (رجوع شود به اینکه وقتی همینگوی رفیقاشو می پیچوند دلیل پیچوندش چی بود)

کامبیز جان سخی عزیزم، ای زیباترین، چشم. حرف تو حقه. خودتم عشقی. چشم. اگر دور و بر اکباتان گذرت افتاد یه روزی، من هستم و جک دنیلز. هم پیاله شدن با تو افتخار بزرگی خواهد بود برای من.