دیگه به خودم قبولوندم که از بوی عطرهای تولید جدید فقط خودت باید لذت ببری، دیگه پخش بو معنایی نداره، خط بو داره کم کم به تاریخ پیوند میخوره. اما در مورد این عطر:
واقعا مست میکنه آدم رو... میبرتت به یه فضایی که دوس نداری برگردی، به معنای واقعی کلمه فوق العاده است. ماندگاری روی لباس حدود ۲۴ ساعته اما نه اینکه فکر کنی بوش پخش میشه، اگه کسی بغلت کنه متوجه بوی خیره کننده عود و وود میشه. ماندگاری روی پوست چرب و چیل دستم هم حدود ۶ ساعت بود.
یه دوستی دارم که همیشه عطر اماراتی میزنه، بهم میگه تو دیونه ای که پول برای عطرهای اصلی میدی. داری پولت رو دور میریزی. من عطر میخرم ۴۵۰ هزارتومن، تو میری ۱۵ میلیون پول عطری رو میدی که ماندگاریش تفاوتی با اینها نداره. تازه من دلم نمیسوزه که روزی چند بار و هربار ده پاف بزنم ولی تو نمیتونی این کار رو بکنی. میدونید، یه جورایی راست میگه. علت گرایش به عطرهای ارزون فقط ارزون بودن نیست، همین پایین بودن پرفورمنس عطرهای اروپایی هم مزید بر علت شده که هر کسی به خودش بگه: بی خیال بابا... نمیارزه.
ولی یه چیزی کاملا مشهوده. و اون اینه که فرق عطر نیش با عطر امارات، دقیقا مثل فرق آب پرتقال طبیعی با ساندیس پرتقاله.

عطر مردانه ای که ۹۰٪ آقایون برای خودشون نمی پسندن اما ۹۰٪ خانمها دوس دارن مردشون این بو رو بده.

همچین ادکلنی با این قیمت ۲۴ ساعت بوش روی پوست می مونه در حالیکه عطر اصلیم (تام فورد عود وود) که از خود فرانسه برام آوردن فقط ۶ ساعت ماندگاری داره. ماندگاری واقعا به قیمت نیست.