مساله مهم اینجاست که جلوی تلاش برای ارتقا رو نمیشه و نباید گرفت، اگر تقلید می‌کنیم، اگر تلاش می‌کنیم و اگر نقد خوب برامون با ارزشه، همین به خودی خود یه ارزش محسوب میشه با همین نظام ارزشگذاری هست که یه جامعه رشد میکنه و یه فرهنگ جا می‌افته! تصور کن بعد حافظ هر کسی رو که تلاش میکرد شعر بگه عده‌ایی مثل شما بزرگوار، میکوبیدند و تمسخر میکردند که بابا تو که حافظ نمیشی، حافظ یدونه بود، شما هم نثر ساده‌ت رو بنویس!
اما خوشبختانه بیشتر ایرانی‌ها دلسرد نشدند و تلاش برای حافظ گونه شدن رو ادامه دادند! کسی منکر نیست که بسیاری فراموش شدند و اندکی رستگار… تصور کن هر دهه از عمر تاریخ چندتا از این اندک‌ها برامون بمونن؛ بله! فرهنگ و هنر همینطور زاده میشن
قرار نیست همه حافظ باشن! حافظ ها هر پانصد سال یکی زاده میشن! اما هر صد سال یه خاقانی یا شاملو خواهیم داشت، هر پنجاه سال یه فروغ و هر ده سال یه سهراب زاده خواهد شد، و همین بشدت کافیه دوست من

تصور کن یه شب خلوت پاییزی زیر یه باران مه‌پاش ملایم با یه پالتو بلند مشکی که یقه‌هاشو دادی بالا
از کنار ردیف درخت‌های بلند کاج لبه پیاده رو آرام و شمرده قدم میزنی
از ویلای کناری صدای سگ میاد! قطره های بارون از جلوی حباب تیر چراغ‌برق رقص کنان پایین میاند،شبح دو نفر تو ته خیابون که با عجله سوار ماشین شدند و رفتن رو میبینی! مغازه‌ها بستن ولی چراغ نئون قرمز رنگشون داره چشمک میزنه، از پنجره باز آپارتمان بالای سرت موزیک آداجیو پخش میشه داری به سمت آپارتمانت که ته کوچه با چراغ روشن در تنهایی منتظرته، مردی در آستانه میانسالی، تنها، موفق و شاید هم غمگین
در انتهای شب وقتی خاطراتش را مرور می‌کند

کسانیکه تفاوت این عطر و عطر حرم رو درک نمی‌کنند فاقد زیبایی شناسی لازم برای اظهار نظر هستن! و متاسفانه باید عرض کنم که اساسا نظر این دسته از عزیزان خیلی هم نمیتونه مهم باشه!

با احترام اگر در مورد مساله‌ایی خودتون “حس خاصی” نداشتید
لزومی نداره که حس خاص دیگران رو هم نفی کنید
این دنیا برای همه به اندازه کافی جا داره

اپیک میتونه یکی از عطرهای رت‌باتلر در بربادرفته یا ریک(همفری بوگارت) تو کازابلانکا باشه! میگم یکی چون عطرهای دیگری هم هستند که بتونن شخصیت اونها رو تداعی کنند، اپیک از هم نشینی قدرت، شکوه و آرامش به دنیا اومده! آرامشی که ناشی از قدرته، مردی با اعتماد به نفس، پخته و با تُمانینه، مردی که بعد از سالها تلاش حالا مدتهاست که کشتی زندگیش رو به ساحل ثبات رسونده، شاید در مسیر از عشقی دست شسته باشه، حرف نمیزنه ولی از رفتارش میفهمی چون عشق رو میفهمه، حتی وقتی سعی در دزدیدن نگاهش داره، اپیک نجیب و باوقاره، لغزش‌های کوچکت رو نادیده میگیره! اپیک پدری حمایتگر و همسری قابل اتکاست، اپیک دوستیه که همیشه میتونی روش حساب کنی

کاش در حوزه‌های بیشتری ایکاروس‌های بیشتری داشتیم

دوازده سال هست که به این شاهکار دوست داشتنی وفادارم
از زمانی که سیصد و پنجاه هزار تومان بود
فکر کنم گرفتار سندروم اونتوس شدم!