در یه کلام میتونم این عطر رو توصیف کنم:خوشمزه.
اگر می‌خواستم یه دسر سفارش بدم، فو دلیسیوس رو سفارش میدادم! نرم، شیری، شکلاتی، خوشمزه.
مقداری به هم ریخته و شلوغ، شروع کار کمی عجیب که به مرور تندی گیاهی که مقداری حس میشد برای من آروم گرفت در دل شیر و کارامل.
من رو بعد از نیم ساعت یاد اون شیرعسل هایی انداخت که در آب جوش حل می‌کردیم و می‌خوردیم! دلنشین برای من.

از تمامی علاقمندان به دنیای عطر عذرخواهی میکنم؛ اما دقیقا بوی حرم، بوی گلاب و بوی عطر منتسب به شهر مشهد که پوشش داده شده با دود و تا حدی با عرض معذرت یه نت تریاکی طور.البته که قطعا این موضوع به علت شرایط و محل زندگی من و هم‌وطنان منه و این عطر در کشورهای غربی مشخصا پربازخورد خواهد بود و افراد زیادی خواهانش خواهند بود.
برای بنده حقیر، وجود رز در نت پایه یک عطر به منزله مرگه. آمبر نومد، تام فورد نویر د نویر و تام فورد رز پریک سه ادکلن با نت پایه رز و سه ادکلنی که کاملا مغز بنده حقیر رو متلاشی می‌کنند با قدرت رزشون که سعی شده با روایح دیگر پوشانده بشن. هر چه تلاش می‌کنم با عطرهایی با این نت پایه ارتباط بگیرم بیهوده می‌باشد و تمام.
ماندگاری بسیار خوب و پخش بو هم بسیار خوب.
تغییر نت ها بسیار تمیز که نشان از کیفیت بالای کار داره، و البته بوی گلاب مانند در تمام مدت، همراه شما خواهد بود و به روش های مختلف سعی در نشان دادن خودش دارد. ترحیج بنده تا ابد برای استفاده از یه کار شرقی که نت های چوبی مناسب در خودش داشته باشه، استفاده از عطرهایی به مانند پرایوت لیبل و اگر عود و چرم بیشتر و تند تر می‌خواهید، که خودم بیشتر به این دسته با یه تم ادویه‌ای علاقمندم، استفاده از ایترلود، و یا نسخه بلک آیریس اینترلود هست.
شاد باشید.

سورچینلی ظلم کرد به من. افکارم چروکیده و سیاه به مانند در باتل و قلبم هم به مانند افکارم مچاله شد و پرت شد و فرود اومد بغل سطل زباله‌ی سر کوچه پدری. بارون می‌زد و یه کت زیپدار چرم قهوه‌ای تنم بود؛ جوونکی بودم و کل فکر و ذکرم این بود که بزرگتر بشم، شاید تحمل درد و رنج‌ها راحت تر بشه و خدا و بارون و آسمونم به من راحت تر بگیرن زندگی رو؛ و نشد. جای زخم‌ها موند و خوب نشدن؛ فراموش شد همه چیز اما حس‌ها خیر. آدم مگه لامسه خودشو از دست میده؟ حس هارو هل دادم در اعماق مغزم و همین دیشب، در اپنینگ این کار تمامی حس‌ها انگار برگشت پشت پیشونیم. به یاد شب بارونی و کت تنم که قرار بود بزرگتر نشونم بده و مینی برگ های کاپتان بلکی رو که پشت به پشت روشن می‌کردم و می‌دادم داخل و هدفونم که از زندگیی فریاد می‌زد که تئاتر مزخرفی بیش نیست و بس. توی پارک نزدیک خونه نشسته بودم به صدای ماشینا و رعد و برق و دانشجوهای جوون همسن خودم که از پیاده روی منتهی به پارک دست تو دست هم گذر میکردن و میخندیدن گوش میدادم. میگفتم چرا من نه؟ شاید زندگی مال اوناست و جای من این جا نیست.سیگار پشت سیگار. با خودم فکر کردم که فقط یه کیسه زباله کمه که بکشم سرم. تقصیری رو گردنش نخواهم انداخت؛ زندگی مال من نبود و اون هم بخشی از زندگی من بود و همین. تا قبل از دیشب، زمانی که داشتم نوشته ایتالیایی روی باتل رو میخوندم و دنبال معنیش می‌گشتم، اون شب یادم نبود. پیام‌ها و نام‌ها از یاد رفته بود. اسپری که شد، برگشتم به ۱۰ سال قبل و تمام...دردها از یاد نمی‌روند آقا. ما به دردها عادت می‌کنیم. سورچینلی من رو به یاد درد خودم انداخت و دست کرد ته سرم و همه چیزو کشید بیرون و گذاشت جلومو گفت: دیدی هنوز این‌جاست؟ دیدی فقط واسه خودت مخفیش کردی ولی نمیشه دورش انداخت؟
ممنونم آقای سورچینلی. ظالمی ولی با این حال ممنونم. حداقل دروغگو نیستی و تظاهر بلد نیستی و ضربه رو شما نزدی. شما گفتی یادته ضربه خوردی؟
برای اشک هایی که بارون نمیذاشت دیده بشه و منی که با نگاهم فریاد میزدم و هیچ و هیچ و هیچ دستی نبود برای نوازش صورتم...

دوست عزیز پخش بو و ماندگاری این کار چطوره؟ از بای کیلیان انجلز شیر رو استفاده کردم و بسیار راضی بودم از رایحه و پخش بو. دنبال یه کار کم سر و صداتر و ناشناخته تر مشروبی و فرش بودم که رایحه معتدل تر و خنک تری داشته باشه که این کار ظاهرا تنها انتخاب موجود و از برند مورد علاقه منه. پخش بو و ماندگاری برام مهمه. انتظار انجلز شیر رو ندارم از این نظر اما قابل اتکا هست آیا؟ ارزش بلایند بای کردن رو داره؟