به شخصه من این رایحه رو هیچوقت نپسندیدم. ممکنه بعضیا فکر کنند، پخش بوی خیلی زیاد برای هر عطری یک امتیاز هست که کاملا من باهاش مخالفم. در مورد این عطر بیش از خود رایحه، اون چیزی که منو اذیت میکنه پخش و ماندگاری بسیار زیادش هست که بیشتر باعث دلزدگی و تکراری شدن میشه. در کل اگه از این عطر استفاده میکنید، چند نکته را فراموش نکنید. اول اینکه این عطر بشدت گرم هست و برای هوای (بسیار) سرد و مخصوصا برفی میتونه مناسب باشه. دوم اینکه این عطر را به هیچ وجه در فضای بسته استفاده نکنید )حای یک پاف) و سوم اینکه در مقداراستفاده آن افراط نکنید. تمام بازخورد منفی‌هایی که ازش میگیرید، احتمالا به علت رعایت نکردن حداقل یکی از اینهاست.

در ابتدا که اسپری میکنید یک رایحه‌ی آشنای قدیمی داره که خیلی نظر رو جلب نمیکنه اما پس از گذشت تقریبا ۱۵ دقیقه رایحه‌ی این عطر با بوی لیمو و گریپ‌فرون خودنمایی میکنه. در کل خیلی پرتلاطم نیست (که البته من اینو میپسندم) و میتونم اینو به یک نقاشی امپرسیونیستی (کلود مونه را تصور کنید) دریای آروم در هوای آفتابی با امواج کم و کوتاه و آرام تشبیه کنم که یک قایق‌سوار با قایق بادبانی در این دریا در حال تماشای ابرهای سفید در آسمان آبی بالای دریاست. نور خورشید در این نقاشی، لیمو و گریپ‌فروت هستند… همین‌قدر آروم و رویاگونه.

عطر شیرین، پودری و وانیلی و مناسب برای شبهای سرد زمستون
اگه جیوانشی جنتلمن رو بو کرده باشی در اوپنینگ تا ۸۰ درصد شبیهشه (بخاطر ترنج و فلفل سیاه در تاپ نت، منتها این کمی بهتر و با کیفیت‌تره)
در کل اوپنینگ خوبی داره و رایحه‌ی ترنج و فلفل سیاه همون ابتدای کار خودشونو نشون میدن و پس از حدود نیم ساعت وانیل خودنمایی میکنه.
تو این لاین لالیک، من فقط کمی با این عطر ارتباط گرفتم.
پخش و ماندگاریش هم خوبه

در ابتدا که اسپری میکنید، در اوپنینگ رز بشدت غالبه اما پس از حدود نیم ساعت تقریبا هیچ اثری از رز نیست و تمشک و کمی زعفران و کمی عود و چوب بیشتر خودنمایی میکنند. ماندگاری بالایی هم داره. اما از اونجا که من میگرنی هستم، سازگاری کمی با این عطر و بسیاری دیگری از عطرها دارم.

نمیدونم چرا وقتی نظرات خودمو مرور میکنم، بیشتر متوجه میشم که نظرات منفی من بیشتر از نظرات مثبت من هستند! شاید این بخاطر سختگیری من در روایح باشه که بیش از ۷۰ درصد چیزهایی که تست کردم، مورد علاقه من نبودند!
در مورد این عطر و بسیاری از عطرهای نظیر این عطر، معتقدم بسیاری از عطارها باید در کارشون تجدید نظر کنند و وارد حیطه‌ی دیگری در دنیای روایح شوند (ساخت عود، اسنشیال اویل، انواع اسپری‌های خوشبو کننده فضا، افترشیو و …).
البته که رایحه، سلیقه‌ایست و شاید همین عطر طرفداران زیادی هم داشته باشد اما من فکر میکنم عطار این عطر و بسیاری از عطرهای دیگر در آن حیطه‌ها میتوانند موفق‌تر عمل کنند…

بله دقیقا! شربت سینه تشبیه خوبی از این نت بود. در کل عطرهایی نظیر این مورد توجه من نیستند. توباکو وانیل حس سر درد بدی به من میده که هرود نمیده اما هیچکدوم انتخاب من نیستند. به‌طور کلی در عطرهای مارلی یکی دو عطر بیشتر نیستند که من بهشون علاقه داشته باشم. ایساپوزن و لیتون خاطره‌انگیز برام جذابند.

متاسفانه بازخورد رایحه‌ی رز در ایران با آنچه در خارج از ایران، وجو دارد، متفاوت است. رز بعنوان یکی از خوش رایحه‌ترین (و شاید حتی خوش رایحه‌ترین) گل در ایران یک حس نوستالژیک از گلاب و مراسم خاکسپاری و حرم را تداعی میکند. در حالیکه در کشورهای دیگر این حس وجود ندارد. اگر به فرگرنتیکا نکاه بندازید، عطرهای بر پایه رز نمرات قابل قبولی دارند در حالیکه در بین ایرانیان همواره نمودی از موارد یاد شده بوده و هستند. در کشورهای دیگر من عطرهای بر پایه رز را در جامعه و مترو و … زیاد استشمام میکنم و مشخصه که طرفداران زیادی در بین مردان و‌ زنان داره و حس این رایجه برای استفاده کنندگان بسیار متفاوت‌تر از ماست. در کل اگر میتوانید این بن‌مایه و حتی تابو را بشکنید، از این عطرها استفاده کنید و لذت ببرید…

ذوق هنری-ادبی شما با اثر آکادمی آتن رافائل پشت سرتون، کانلا همخوانی داره. متن بسیار زیبایی بود.

اگه از نمره پایین فرگرانتیکا در باره این عطر صرف نظر کنیم، نظرات بسیاری از دوستان که معتقدند بوی وانیل روی مقوا میده، نزدیکترین تشبیه به بوی این فاجعه‌ی تام فورد هست. شما با همچین رایحه‌ای که بوی روغن بادم تلخ هم قاطیش شده، طرفید. این عطر حتی اگه ۴ میلیون هم بود، باز ارزش خرید نداشت. چون با ۴ میلیون هم عطرهای وانیلی بهتری وجود دارند. در مورد بازخورد باید بگم، اصلا کار به اونجاها نمیکشه که بازخورد بده، چون تقریبا یه ساعت بعد فقط مخاطب در شرایطی که بینیشو روی لباس شما بذاره، میتونه یه وانیلی استشمام کنه. خلاصه فلسفه این عطر رو من هیچگاه نفهمیدم، پسوند S. E. X تو این عطر حتی این قدرتو نداشته که اونو تبدیل به یه کار رخت خوابی کنه. حتی به درد اینم نمیخوره. ترجیح میدم با ۴۰۰ دلار دو تا ۵۰ میل از عطرهای نیش اندی تاور بخرم و لذت ببرم تا اینکه پول اینو بدم

چقدر بد که این عطر دیگه نیست!
هنوز صدای نفس‌های چارلی پارکر و جان کالترین در ساکسفون و آواز چت بکر رو با ته مونده‌ی این عطر تو کمدم حس میکنم… اونجایی که وس مونت گومری با شصت دست با اون گیبسون هالوبادی بداهه‌های دیوانه‌وارش رو مینواخت. نت‌های عمیق و معنادار دیزی گلاسپای تو اون ترامپت معروف کج‌اش که چند دهه موسیقی جز رو برد تو ابرها… آکوردهای چندصدایی کیت جرت و ضربه‌های انگشتانش روی پیانو‌ی اشتنوی اند سانز و Scat های الا فیتزجرالد و لیوان‌هایی که ۴ انگشت بالاتر از لبه‌شون کف جمع شده تو بارهای جز … واقعا که این اسم برازنده‌ی این عطر بود. همونجوری که دهه پنجاه با چارلی پارکر و دهه‌ی شصت با مایلز دیویس تموم شد، YSL Jazz هم تموم شد…