درود به شما جناب گرگعلی....

انصافا مطلب زیبایی بود، ساده و دلنشین
مختصر و کوتاه برخلاف اسم شریفتون،
و تصویر یه مرد اصیل ایرانی

پایدار باشید 🌹

کامیار جان به قول بزرگترهامون هر چیزی رو اگه سریع خریدی برنده ای، اگه بمونه برای بعد قطعا تبدیل میشه به حسرت، خودم تو خرید خیلی چیزها تعلل کردم که فقط پشیمونی و حسرت عایدم شد، پس امروز فردا نکنیم،
خداوند متعال پشت و پناه همه مردم عزیز باشه 🙏

در ضمن سال جدیدت با تاخیر مبارک داداش ♥️😅😁

اصلا نیازی به چند بار خوندن مطلب شما نیست،
این متن پر از ایراد و اشکال و کوبیدن یه کشوره،
این مطلب چه نوشته شما باشه یا هر شخص دیگه ای، تغییری تو نظر من نمیکنه، اگه از لحاظ داستان سازی و مصرف گرایی بخواهیم حساب کنیم مملکت خود ما سرآمد همه جاست،
آمارهای جهانی نشون میده که این خبرها که جنابعالی میفرمایید نیست، هر چند که ما خود به وضوح میبینیم.
فکر میکنم بهتره که شما چند بار مطلب خودتون رو مطالعه بفرمایید بزرگوار

با احترام مخالف نظر شما هستم برادر عزیز 🌹
مطلب شما برام خیلی عجیب و غیرقابل باور هست،
مصرف گرایی ربطی به کشور و منطقه خاصی نداره،
هیچکس خودرو آشغال دوست نداره ولی مجبوریم پراید، سمند، پارس و امثال اینها را با قیمتهای فضایی بخریم،
من فقط خودرو رو مثال زدم، شما قطعا تو این مملکت زندگی میکنید و نیازی به یادآوری چیزهای دیگه نیست،
ما خودمون بهترین مصرف گراهای دنیا هستیم،
البته که انتخاب خودمون بوده،
شاید شما تا حالا از محصولات آمریکا استفاده نکردید،
محصولات آمریکایی قطعا و یقیناً بهتر از ایرانیه،
راستی آمریکا سالهاست که ابر قدرت دنیاست، ما چطور؟

التماس تفکر 🙏

مثل هر شب رفتم جلو تلویزیون و یه شبکه با فیلمهای کلاسیک رو انتخاب کردم، فیلم آمریکایی سربلند،
(Walking Tall) محصول ۱۹۷۳ رو نشون میداد، تو دلم گفتم ای بابا چرا همش فیلم تکراری، آخه چند بار دیده بودم ولی نه با دقت، شبکه رو عوض نکردم و گفتم یه بار دیگه هم میبینم، یه کم که گذشت و محو فیلم شده بودم و با دقت تماشا میکردم، گریه م گرفت و تازه فهمیدم به چه شاهکاری بی اعتنا بودم، برای درک هر چیزی باید چند بار اونو با دقت دید و لمس کرد، اینم بمونه یادگار از خاطره امشب من.

چه اتفاق جالبی کامیار عزیز ♥️
عطر ژوان محصول ۱۹۷۳ آمریکا
اصلا فکرشم نمیکردم انقدر تفاهم باشه...
فدای تو داداشی 💐

آره فداتشم ما از یه نسلیم، نسلی بنام نسل سوخته
خوب حرف همو میفهیم، با یه اشاره متوجه میشیم،
گل کوچیک با توپ دولایه، فرفره با تَشتَک نوشابه
تیله بازی، تلویزیون سیاه و سفید، کتونی میخی 🥲
گفتنی زیاده کامیار جان، هر چی بیشتر میگم بیشتر غصه میخورم، حیف و هزار افسوس، تو اوج جوونی پیر شدیم.

و یه سپاس ویژه از عطرافشان 🙏

کامیار نازنین دقیقا یادمه پنکه ای که اشاره کردی
در تکمیل فرمایشات شما باید حتما به اون دمپایی های قهوه ای جلو بسته هم اشاره کنم تا حق مطلب اَدا بشه، و یادمه دهه هفتاد یه ضبط شارژی قرمز رنگی مد شده بود که در کنار کاسِت خور بودن، چراغ مهتابی، ساعت، رادیو، چراغ چشمک زن و خیلی امکانات دیگه ای داشت، خلاصه که نوستالژی زیاد داشتیم داداش ♥️

درود به خواهر گلم مونا خانوم 🌹
چه متن زیبا، دلنشین و البته غمگینی
این تفاصیری که فرمودین میشه به آدمها هم تشبیه کرد،
به آدمی که مارو میفهمه و رفیق حال بد ماست و شونه هاش جای اشکهامونه، و یا عزیزی که از دست دادیم ولی هنوز بوش رو در و دیوارهای خونه خاطره سازی میکنه،
و عطرها میتونن بهترین رفیق حال بد یا خوب ما باشن، مخصوصا اگه ۳ نابغه دنیای عطر اونو ساخته باشن.
ارداتمند همه سروران 💐

آره داداش مهدی عزیز 🌹
خدا همه ما رو در پناه خودش از خطرات حفظ کنه،
خیلی مخلصم 🌻

درود به داداش عزیزم آقا کامیار 🌹
ظاهرا ما که کمی پا به سن گذاشتیم، خاطرات مشترک زیادی داریم، دیدن این نظرات منو به کودکی میبره، به زمانی که نه کولر گازی بود نه کولر آبی، فقط پنکه داشتیم،
به زمانی که تو زمستون کنار بخاری نفتی مینشستیم یا زیر کُرسی لذت میبردیم، رفت و آمدها و مهمونیها زیاد بود،
و خیلی چیزهای قشنگ دیگه که تموم شد و رفت،
بنظرم قدیما با صفاتر بود. فدای تو 💐