عطر امضای یکی از دوستان قدیمی و صمیمیم. خودم هیچوقت استفاده نکردم اما هزاران بار رایحه‌ش رو حس کردم. برای من این عطر با شخصیت اون دوست قدیمی و صمیمیم پیوند خورده. یک پسرِ منطقی و باهوش که اغلب هیجاناتش رو سرکوب می‌کنه...

بارها سعی کردم بهش فرصت بدم تا شاید به دلم بشینه ولی نشد! قطعا خیلی طرفدار داره و به دل خیلی‌ها میشینه؛ اما نمی‌دونم کدوم نت توی این عطر هست که منو آزار میده...

این عطر برای من رایحه عجیبی داره. دوسش دارم؛ اما خیلی کم ازش استفاده می‌کنم. نمی‌دونم تا چه حد دوستان با عطر و بوی امامزاده‌های کوچکِ روستایی در شمال ایران آشنا هستند. تقریبا تمام این امکان بوی همین عطر رو میدن. منو یاد مراسمات محرم در دوران کودکیم میندازه که رو ایوان مسجد می‌نشستیم و غذای نذری (پلو و فسنجان) می‌خوردیم. در حال حاضر من در موقعیت‌های خاص فقط ازش استفاده می‌کنم؛ مراسماتی که سنگین‌تره و سن و سال جمع بالاتره! درکل رایحه خوب و خاصی داره و فکر نکنم کسی بدش بیاد چون بازخورد منفی نگرفتم تابحال.

یادمه شب‌های زمستون (چند ماه پیش)، اغلب [بنا به دلایلی که بهش آگاه بودم] به نوعی یأس و ناامیدی دچار بودم. وقتی می‌خواستم از خونه بیرون برم؛ تنها چیزی که حس امیدواری بهم می‌داد رایحه «جگوار سبز» بود. وقتی تنها تو بازار قدم می‌زدم یا در حال خوردن شام در ساندویچی بودم... حس می‌کردم در یک صبح تابستون و در حالی که تازه از حموم اومدم، روی ایوان خانه‌ نشستم و عطر باغچه‌ای که در حیاطه به مشامم می‌رسه. در واقع این یک تجربه واقعی و قدیمی در خانه مادربزرگ برای من بود (خاطرات خوش)؛ که تداعیشون به واسطه جگوار سبز موجب می‌شد حس امید برای تجربه دوباره اون خوشی‌ها داشته باشم.

این عطر [از بین تمام عطرهایی که خودم شخصا تا به حال، تجربه کردم]، برای من بهترینه؛ اون چه که این عطر رو برای من بهترین کرده اینه که هرجا که باشم، چه توی ماشین کنار پارتنرم، چه توی کافه کنار رفیقم، چه توی مهمونی کنار خانواده و چه سر کار در کنار همکارم... هرجا که باشم... وقتی در حال گفتگو با طرف مقابل هستم، در اون لحظه، تصویر خودم رو در ذهن اون فرد، یک مردِ مودب، مرتب (به لحاظ پوشش) و تمیز می‌بینم. این همون چیزیه که ما هزاران سال به خاطرش تکامل پیدا کردیم، یعنی اثرگذاری مثبت در ذهن دیگران [در قبیله] و حفظ پیوندهای عاطفی با اونها.

واقعا تفاوت نظر آدم‌ها در ارجحیت بخشیدن به عطرهای مختلف نسبت به هم، چیز جالبیه. نکته اینه که هیچ معیاری برای سنجش وجود نداره واقعا و این یک مسأله کاملا شخصی و انفرادیه؛ و قطعا ریشه در کودکی و چه بسا نوزادی‌مون داره... زمانی که مادر ما رو در آغوش می‌کشید و می‌بوسید و یا حتی در چند ماهگی از سینه او شیر می‌خوردیم. اینکه بدن او چه بویی داشته و یا در محیط چه بویی به مشام ما رسیده و نوزاد چه عطری رو همراه با خوردن غذا (سیر شدن) و در آغوش کشیدن (نوازش) تجربه کرده. این عطر برای من بوی اُکسی‌توسین میده. بوی آرامشی که در نتیجه آغوش، حاصل شده.