بد بو ترین عطر؟
رایحه ی کثیف؟
بوی طویله یا گوسفند؟
با قاطعیت تمام میگم، نه اینطوری نیست.
مگر اینکه شامه‌ی شما به عطرهای انیمالیک عادت نکرده باشه.
ما در عطر های انیمالیک یک سیر تکاملی برای تجربه عمیق از رایحه داریم، اصطلاحا شاید هرچی عطرباز تر شیم سلیقمون کثیف تر شه اما به شامه خودمون کثیف نیست.
در بازخوردی که از این عطر داشتم: بوی لوازم آرایشی میده.
و دقت کردم
بله بوی کیف چرم لوازم آرایشی میده
اما نه به اندازه لاورز تیل.
درواقع ما چرم رو در این عطر بصورت پیور و خالص تری حس میکنیم.
رایحه منحصر بفرد که تغییر نت های بجا، درست و اصولی ای داره.
نام عطر با رایحه تطابق کاملی داره.
کاش مایع درون عطر مشکی بود.
بنظرم جذاب تر میشد.

از فضای کلی این عطر بگم شما یه حس شیرینی نسبتا ملایم با حس انیمالیک خصوصا چرم تازه دباغی شده جذابی حس میکنین.

از این بیشتر نمیشه گفت.
واقعا عطر خوبیه.
من به رایحش نمره کامل میدم.
حس کیفیت رو از جز به جز رایحه دریافت میکنم.

اما نکته مهمی دارم:

عطرهایی مثل بلک نایت بیانکی یا گوچی گیلتی ابسولو یا حتی لاورز تیل از همین برند مستلزم زمان،مکان و لباس مناسب برای استفاده هستن.
بله اگر شما این عطر رو در شب زمستون با یک استایل رسمی ست کنید که بیشتر از رنگ های تیره استفاده کرده باشید قطعا بازخورد خواهید گرفت.

اما اگر وسط تابستون کاپشن پوشیدید و کسی بهتون نخدید بنده نظرم رو پس میگیرم چون این سبک روایح دقیقا همینطور هستن.

خودتون رو از چنین کارهای جذابی محروم نکنید. شامه نیاز به تست عطرهای هنرمندانه داره.

اما هرچیزی که آوانگارد باشه هم هنرمندانه نیست.

ممنون از شما قربان
باعث افتخار بنده‌ست

امواژ اوتلندز یکی از عطرهای امواژه که بنظرم ارزش خرید بالایی داره
عطرهای این لاین امواژ برای من حس خوبی دارن
با اینکه فقط همین رو تست کردم
اما جنس شیشه که حس سرامیک و سفال لعاب خورده داره
بشدت جذابه.

بوی Outlands مثل باز کردن درِ یه اتاق گرم توی غروب کویر‌ه؛ ترکیب تند و درخشان هل و فلفل یه حس عمیق و سراب میده، شبیه اولین شات قهوه سر صبح زمستون.

هل توی اوتلندز قلب تپنده‌ی عطره؛ از اول تا آخر حس میشه، خیلی واضح، اما فقط به‌عنوان یه گرمای ظریف زیر همه‌چی. بدون اون، این عطر شاید انقدر خاص و زنده برای من نبود.

وانیل بسیار جذابی داره، نه وانیل داخل شیرینی پزی
انگار خود گیاه وانیل رو بو کردی
نمیدونم کسی این گل رو بو کرده یا نه، در بیولوژی در شاخه نوعی از ارکیده هاست.
خود گیاه وانیل با اون حس سبزی برگ و ساقه‌ش.

این عطر مثل یه ماگ قهوه‌ی عربی با هل وسط یه چادر چرمی در دل کویره؛ جایی که گرما، سکوت و نور با هم قاطی شدن.

همه چیز این اثر هنری کامله فقط نمیدونستم که کار خانم زاروکیان هست...
ایشون کم کم قراره به پرفیومر مورد علاقه من تبدیل شن.

هر کاری ازش تست میکنم فوق العادست و همه چیز رو در نظر میگیره
نام عطر، برند، کانسپت و ایده

انگار توی یه مکتب خاصی از عطرسازی حضور داره و درب این مکتب به روی هر پرفیومری باز نیست.

پی نوشت:
چرا هر عطر‌ وانیلی ای رو دوستان رو به مارلی لیتون نسبت میدن؟
جواب: چون مارلی لیتون یک رفرنس‌ خیلی خوب برای معرفی وانیله.
اما لطفا این اشتباه رو نکنید. وقتی شباهتی قلمداد میشه
شاید کسی از خرید اوتلندز پشیمون شه.
چون مارلی لیتون رو دوست داشته.
اوتلندز یک عطر نیش بسیار عمیق و گیراست ولی لیتون یک کار جذاب، ساده و صرفا خوشبوئه.
فکر میکنم در عالم قیاس هم درست نیست.
نه بلحاظ برتری بلکه بلحاظ سبک و فضای کاری؛
درکل یک شباهت اشتباه منجر به دومینویی از اشتباهات خواهد شد و با انبوهی از نقد های اشتباه طرف خواهیم بود.

Nishane Ani | نیشانه آنی
از کالکشن بدون مرز (No Boundaries Collection) نیشانه

عطرهایی مثل نیشانه آنی فقط رایحه نیستند؛ شبیه یک کتاب فلسفی هستند که روی پوست روایت می‌شوند.

با نقل قولی از این کالکشن شروع می‌کنیم:
عطر «آنی» یکی از محصولات محور این مجموعه است که هدف آن «از بین بردن همه مرزها بین مردم جهان» است.
این پیام که «تنها مرزها در ذهن انسان هستند، نه در جهان واقعی»، محور اصلی مفهوم عطر است.

برند نیشانه تأکید دارد که خلق عطر، یک شکل هنری است و عطرها برای روایت احساسات، خاطره‌ها و ایده‌ها ساخته می‌شوند.
آنی با الهام از ویرانه های شهر باستانی آنی و الهام از ترانه‌ی زیبای ساری گلین که در بین ترک ها و ارمنی ها مشترک هست ساخته شد.

یک هدف بسیار زیبا در دنیای هنر، که باعث همبستگی بین دو ملت خواهد شد.
هرچند کم اما الانه درباره‌ی این موضوع صحبت می‌کنیم، یعنی نیشانه در حد توانش موفق بوده.

در توضیحات برند اومده:
«This perfume is dedicated to ruin any border between people and to empower the wearer to build his/her own empire even in a situation when all he/she is left with is nothing but the ruins.»
یعنی حتی وقتی همه چیز تخریب شده است، انسان قادر است از دل خرابه‌ها قدرت خویش را بازیابد و مرزهای درونی را بشکند.

درباره ی رایحه ی آنی صحبت کنیم:

نیشانه آنی با تاکید بر هویت و فرهنگ منطقه ساخته شده، شما حس شیرینی باقلوا، در کنار دکور ظریف کاری منحصر بفرد نت های میوه ای مثل لیمو و انگور رو حس میکنید.
بله این عطر کاملا یک عطر گورماند هست.

زنجبیل در نت های آغازین با حس میوه ای ترش و ته بوی وانیل با کیفیت به همراه هل مشهوده، شاید دقایل اول کمی تیره، تیز و زننده باشه.
اما فرصت بدید.
باقلوا هنوز سرو نشده، بوی ادویه جات محیط رو اشباع کرده.

بعد از پانزده دقیقه
شما به آرامی وارد نت میانی خواهید شد، یک وانیل پر زرق و برق، در کنار گل رز، کمی انگور یا لیمو و به میزان متعادلی زنجبیل.
بله باقلوا آماده‌ست
اما شما صرفا با رایحه باقلوا رو به رویید؟
خیر؛
حس یک کافه‌ی دنج قدیمی در کنار شومینه و ترانه ی زیبای ساری گلین
از نت های پس زمینه این عطر به گیرنده های بویایی شما منتقل میشه.
قطعا یک پرفیومر حرفه ای مثل زاروکیان، هرگز به یک رایحه مستقیم و ساده بسنده نمیکنه؛ برای شما همه چیز رو تدارک دیده تا نهایت لذت رو ببرید.

آنی گرمای بسیار بالایی به وجودتون منتقل میکنه اما حس خفگی و تنگی نفس نمیده.
از این جهت میتونم این رایحه رو در رده بندی عطر های وارم اسپایسی و همچنین فرش اسپایسی به راحتی قرار بدم.
چه تضاد زیبایی.

اما بطور مختصر
نیشانه آنی رایحه ای با تم گورماند شبیه به باقلوا، کمی خاکی و چوبی قرار داره.

چه کسی این عطر رو تهیه کنه؟
شخصی که به عطر های گورماند، خصوصا سه نت زنجبیل و وانیل و هل علاقه منده. استایل کلاسیک رو انتخاب میکنه و به روایح ناآشنا علاقه داره.

این عطر اگر روی تن کسی باشه قطعا کنجکاو خواهید شد که از چه عطری استفاده کرده خصوصا اگر با یک استایل فرمال ست کنه.

بنظر من آنی یک عطر بسیار خوب که با کاملا مطابق هدف طراح خلق شده هست.
خوش ساخت، تغییر نت اصولی، سیر تکاملی تدریجی و صحیحی رو استشمام میکنیم؛ چیزی که در ابتدای اسپری حس میشه در انتها تغییر چندانی جز نرم تر شدن و اضافه شدن نت های سافت نخواهد داشت.

قیمت عطر های این برند نسبت به ارزش خرید، شاید به صرفه نباشه.
اما درمورد آنی و چند عطر دیگر میتونم بگم که اگر خیلی دوستش داشتید قطعا تهیه کنید.

برای بینی من مشابه عطری نبود اما در یکسری ابعاد
شبیه به عطر هایی هست
بطور مثال وانیل و رز بکار رفته در این عطر قرابت بسیار بالایی با وانیل جذاب و رز تاکسیدو از ایوسن لورن داره.
در شروع کمی شبیه به گوچی پوغ اوم به علت دوز زنجبیل هست اما این ادامه دار نخواهد بود.
اگه کازاموراتی لیرا دارید و بدنبال رایحه مردانه این عطر هستید قطعا نیشانه آنی با یکسری تغییرات به سمت مردانه شدن گزینه خوبی هست.میتونیم حس کیک لیمویی هم ازش برداشت کنیم.
برداشت شخصی: نزدیکترین عطر به آنی که در بیس نت پس از چند ساعت مشخص میشه، تاکسیدو هست.

اما نه اونقدر نزدیک که بگم اگر از تاکسیدو خوشتون میاد آنی رو قطعا تهیه کنید ولی معمولا همینطوره.

جمع بندی:
آنی یک عطر خوش ساخت و یک اتفاق مثبت دیگر در کارنامه‌ی زاروکیان هست.
با هدف طراحی تطابق داره.
و مهمتر از همه عطر نیشی نیست که شما نتونید بپوشید، بسیار خوشپوش برای مرد های کلاسیک پسند خواهد بود.
شاید حتی امضای پاییزه و زمستانه‌ی شما بشه.
و هیچ شباهتی به مارلی لیتون نداره (اشاره به نظرات دوستان)
چون حتی وانیل بکار رفته در این عطر با ترکیباتش حس کاملا متفاوتی میده.

این عطر یک اثر هنری به یاد ماندنی خواهد شد

دیور سواژ الکسیر عطر خوبیه؟
قطعا، پربازخورد، با حفظ ژن خوب سواژ ادوتویلت و امبروکسان ادویه ای اروپایی به ورژن شرقی اروپایی تراریخته شده.
من این رو یه ترکیب منطقی و جذاب میدونم.

اما اسد لطافه از اون دسته روایحی نیست که بهش دیور سواژ الکسیر رو نسبت بدیم. اسد بیش از حد شرقی و ادویه ای شده؛ امبروکسان در این موج امبر و اسپایس ها گم شده.
اون لوندر جذاب الکسیر اصلا توی اسد بکار نرفته.
شاید بهتره بگم اسد اصلا رفرنس خوبی برای شناختن رایحه دیور سواژ الکسیر نیست. فعلا هیچ مشابهی برای اون عطر نسبتا خوب در نظر ندارم.
لوندر برگ برنده ی الکسیر در کنار ادویه های شرقی و امبروکسان بود که در نت ها قید نشده اما نیازی نیست که حتما جایی ثبت شه در سواژ الکسیر امبروکسان هست یا نه؛ چون جواب مشخصه.

بیاین اسد رو به چشم یک عطر مستقل و نه مشابه برای سواژ الکسیر لحاظ کنیم:
عطر جذابیه؛ بازخورد خوبی میده،
قیمت خوبی داره و اگر سلیقه‌تون به عطرهای وانیلی، ادویه ای و دارچینی گرایش داره؛ یه گزینه ایده آله.
حس کیک دارچینی با مقداری کِرِمی و گورماند میده. و البته ته بوی چوبی جالبی داره که کمی عطر رو به فضای تاریک برده.
حس وانیل در این عطر حس وانیلی نیست که خالص تهیه میکنید، انگار وانیل در یک خوراکی مثل کیک بکار رفته و مشتقاتی بهش اضافه شده.

اونقدری که میگن خوب هست؟
قطعا نه.
اما عطر خوبیه که تبلیغاتش اغراق آمیزه.
شخصا تبلیغات زیاد من رو نسبت به خرید یک عطر از یک کمپانی مشکوک میکنه.

شبیه به دیور سواژ الکسیر هست؟
اگر صرفا وجه ادویه ای رو لحاظ کنیم تا حدی.
شاید حدود پنجاه درصد قرابت دارن.
اما جنس رایحشون یکسان نیست.

پخش و ماندگاری خوبی داره، خوشپوش و مناسب فصول سرد.
رایحه خطی و یکنواخت که برای عطربازها خسته کننده‌ست.

یک عطر دم دستی روزانه خوبه و کیفیت ساخت متوسطی داره.
به لحاظ باتل هم کیفیت ساخت بالایی داره.
سلیقه ایه اما عطری نیست که برای خودتون بزنید، دیگران ازش لذت بیشتری خواهند برد و بازخورد های خوبی خواهید شنید.

سلیقه شخصی: قطعا انتخاب من نخواهد بود.
دیور سواژ الکسیر هم انتخاب من نیست این یک نقد بی طرفانه برای عطر محبوب این روزهای بازار هست.

و در آخر: این یک مشابه برای سواژ الکسیر نیست اما اسد از برند لطافه با هویت مستقل و تاکید بر بازخورد عطر خوبی‌ست.

بوا امپریال:
تصور کن وارد یه گلخونه مدرن شدی؛ پر از برگ‌های نم‌خورده، ساقه‌های تازه‌شکسته و هوای مرطوبی که انگار همین الان بارون تابستونی باریده. Bois Impérial دقیقاً از همین‌جا شروع می‌کنه؛ یه فضای سبز، ترد و زنده که بیشتر شبیه بوی طبیعته تا یه عطر عجیب غیرقابل درک.

یه فلفل ریز و مرموز هم هست که مدام قلقلکت می‌ده؛ نه تند مثل ادویه‌ی آشپزخونه، بلکه یه سوز ملایم، مثل وقتی که دستتو می‌کشی روی برگ‌های خشک و یه ذره بوی خاک بلند می‌شه. همین بازی فلفلی سبز باعث می‌شه عطر هم جدی باشه، هم سرکش.

خوبی بزرگش اینه که بر خلاف خیلی عطرای سبز، تمیز و کسل‌کننده نمی‌شه. یه انرژی خفن داره، مخصوصاً برای کسی که دنبال یه رایحه‌ی متفاوت و مدرن باشه. از بدی‌هاش؟ خب، این حجم از سبزی و نم، بعد از مدتی می‌تونه یک‌نواخت و حتی یه‌کم مصنوعی بشه. ماندگاریش هم با اینکه بد نیست، اون بمب لانگ لستین که تبلیغ می‌کنن هم نیست.

آیا ارزش هایپ شدن داشت؟ راستشو بخوای، آره و نه. آره چون همچین بوی سبز–مدرنی با این قیمت و کیفیت، خیلی خاص و باحاله.اونایی هم که فکر می‌کنن قراره یه عطر بشدت پربازخورد و فراگیر مثل Aventus بعدی باشه، احتمالاً ناامید می‌شن.

این عطر بیشتر شبیه یه گلخونه مدرن توی شیشه‌ست: زنده، پرانرژی، سبز و کمی خشن. اگه اهل طبیعت و فضاهای خاص باشی، می‌تونه خیلی جذبت کنه.

اگه از این عطر ها خوشت میاد بوا امپریال هم دوست خواهی داشت:
گانیمد
دانهیل سنچری(به قول رفیقم نسخه غمگین سنچریه)
سانتال ۳۳

و عطرهای سبز مدرنی که اخیرا وارد بازار شدن

استایل: بنظر من وقتی بوا امپریال میزنی باید حتما تمیز و اتو کشیده باشی.
با یه کت شلوار خیلی بی نقص میشه.
اون ته بوی افتر شیوی شما رو به نوعی برجسته تر و با دقت تر از بقیه نشون میده.

نمرات هم قید کردم❤️

بیاین یه حقیقتی رو بپذیریم
دیور سواژ دیگه عطری نیست که بابتش پول بدیم!

میری مهمونی، عروسی، مترو… بوی دیور سواژ میاد. وقتی همه یه بو بدن، دیگه خاص بودن کجا بود؟
دوماً قیمتش الکی بالاست انگار تو شیشه‌اش طلا ریختن! در حالی که نصف پولش اسم “دیور”ـه، نه خود عطر.

بوی تکراری “داماد ۹۸”😂
اینقدر تو مراسم‌ها استفاده شده که الان هرکی بزنه، آدم حس می‌کنه الان قراره آهنگ ساسی شروع شه و داماد بیاد وسط!
هر کی می‌خواد عطر بخره، اول سواژ می‌گیره
انگار قانون نانوشته‌ست: “اول سواژ، بعد تازه فکر کن ببینی چی دوس داری”. خب چرا مستقیم نریم سراغ یه چیز متفاوت تر؟
میشه با تست های متنوع از طریق دکانت و سمپل عطر مطابق با خودتو بخری!

یه زمانی باکلاس بود، الان بیشتر شبیه آهنگ قدیمی‌ایه که همه جا پخش شده و دیگه حال آدمو می‌گیره.
می‌شه با نصف قیمت همون حس رو گرفت
کلی عطر هستن که همون بوی فرش، تمیز و همه‌پسند رو میدن، بدون اینکه مجبور بشی کلی پول برند بدی.
ریسک فیک بودنش هم بالاست
چون پرمصرفه، تقلبیش هم تو بازاره. آخرش می‌بینی پول دادی بوی آدامس خرسی گرفتی و توهم میزنی سواژ زدی(بار ها دیدم)

اما اگه عاشقشی و باهاش خاطره داری بخر.

این لاین تقریبا همه عطراش شبیهن اما الکسیر کمی متفاوته
بنظرم اون همچنان ارزش خرید داره.

پولتون رو سیو کنید و عطر خوب بخرید، عطر خوب هم عطری نیست که همه جا حرفشو بزنن؛ سلیقه خودت بهت میگه من عاشق این بوئم.

کرید کارمینا

اولین رایحه ای که به مشامت می‌رسه، یه شیرینی میوه‌ای پررنگه؛ انگار یه ظرف پر از گیلاس رسیده و تمشک تازه رو جلوت گذاشتن. بوش زنده و سرحال شروع میشه، همون لحظه‌ی اول یه انرژی سرخ(شاید عجیب باشه ولی رنگ رایحش واقعا سرخه) و انرژیک میده، یه جوری که انگار داری توی باغی پر از میوه‌های تابستونی قدم می‌زنی.

بعد چند دقیقه، عطر شروع می‌کنه به لایه‌لایه باز شدن. بوی رز میاد بالا، اما نه اون رز خیلی سنتی و سنگین(حرمی)؛ یه رز مخملی، شیک و زنونه که با بوی زعفرون خیلی نرم آمیخته شده. این ترکیب یه حالت لوکس و پرزرق‌وبرق به فضا میده، مثل وقتی یه لباس مخمل قرمز تیره تنت باشه و نور چراغای گرم روش بیفته.

کم‌کم یه حالت کرمی و پودری لطیف به کل رایحه اضافه میشه، که باعث میشه عطر از حالت صرفا میوه‌ای فلورال رسمی بیاد به سمت یه رایحه جذاب‌تر و صمیمی‌تر. روی پوست می‌مونه و با حرارت بدن قاطی میشه، گرم و مخملی.
یکی از ویژگی های جذاب کارمینا واکنش شیمیایی جذابش با پوسته.

یه عطر زنونه‌ی جسور و شیکه، که هم شیرینی داره، هم عمق(مثل YSL سینما یا باکارا رژ سطحی نیست). آخرش یه رده بوی گرم و لذیذ میذاره، جوری که کسی از کنارت رد شه، ناخودآگاه یه لحظه وایسه و دوباره نفس بکشه و گشنه‌ش شه حتی
رایحه‌ش در عین اینکه میتونه گورماند توصیف بشه ولی خوردنی نیست، یک هنر و بازی جذاب رایحه با بینی هست.

با توجه به رایحه متفاوت و تجربه جدید از این سبک رایحه ارزش خرید نسبت به قیمت داره👌🏽

اورریتد، ایمجینیشن لوویی ویتون

ایمجینیشن در نگاه اول اسم و بسته‌بندی خیلی پرزرق‌وبرقی داره، ولی وقتی رایحه رو تجربه می‌کنی، سریع متوجه می‌شی که این عطر چیزی بیشتر از یک کولون سیتروسی ساده نیست. شروعش با ترنج و مرکبات که کاملاً آشناست؛ همون چیزی که تو ده‌ها عطر دیگه (از دیور هوم کولون گرفته تا حتی کارهای ارزون‌تر) شنیدیم. اسم “ایمجینیشن” روش گذاشتن، اما تخیل خاصی پشتش نیست.

مشکل اصلی این عطر، تضاد بین قیمت و رایحشه. لویی ویتون به‌جای اینکه نوآوری بیاره، یه فرمول امن، تمیز و بی‌خطر رو توی شیشه لوکس گذاشته و چندین برابر قیمت واقعی از مشتری می‌گیره. ماندگاریش نهایتاً ۵-۶ ساعته و پخش هم متوسطه؛ برای عطری که توی این رنج قیمت قرار داره، این ها ضعف های بزرگی هستن. در واقع خیلی‌ها حس می‌کنن پول برند رو میدن نه عطر رو.

بله، خوشبوئه، تمیزه، همه می‌پسندن؛ اما خاص نیست، ماندگار نیست، ارزش قیمتش رو نداره. توی دنیایی که عطرهای نیش با نصف این قیمت روایح عمیق و پیچیده می‌سازن، ایمجینیشن خیلی سطحی و تک بعدی هست.

در نهایت، ایمجینیشن بیشتر شبیه یک “لوگوی متحرک لویی ویتون” هست تا یک اثر هنری. خریدنش برای کسی که دنبال تفاوت، عمق و شخصیت در عطره، اشتباه محضه. تنها کاربردش برای کساییه که می‌خوان بگن “من لویی ویتون می‌زنم”، نه کسایی که دنبال یک رایحه ماندگار و ارزشمند باشن.

در کل، فضای کار:
•خیلی تمیز، خنک و مینیمال
•هیچ‌کس ازش بدش نمیاد، ولی هیچ‌کس هم شگفت‌زده نمی‌شه
•بیشتر مناسب دفاتر، محیط رسمی، یا روزهای گرم تابستون

Creed Royal Oud
اگر بخوام کرید رویال عود رو توصیف کنم، انگار یه دروازه مخفی از جهان لوکس و باوقار براتون باز می‌کنه. نت‌های ابتداییش مثل یه نسیم گرم و پیچیده‌ست که اولش حس چوب‌های قهوه‌ای گران‌بها و عود سنگین رو بهت می‌ده، یه تلخی لوکس و پرابهت، مثل وقتی وارد یه کاخ قدیمی با پرده‌های مخملی تیره و شمع‌های درخشان می‌شید. همزمان یه حس کمی مرکباتی هم داره که انگار بوی پرتقال تلخ یا نارنج، یه روشنایی ملایم به اون سنگینی اولیه اضافه می‌کنه؛ نه خیلی شیرین، نه خیلی تند، یه تعادل دقیق و لوکس.

بعد از چند دقیقه، نت‌های میانی خودشون رو نشون می‌دن: رز و کهربا، یه ترکیب گرم و لطیف که مثل پارچه مخملی نرم روی پوستت می‌شینه. این مرحله یه حس آرامش و لوکس بودن عمیق منتقل می‌کنه؛ مثل جایی که چراغ‌های ملایم روی مسیر افتادن و بوی چوب و خاک مرطوب اطرافت رو پر کرده. این رایحه گرما و شیرینی ملایم رو با تلخی عود ادغام می‌کنه، یه ترکیب متعادل که هم حس قدرت می‌ده هم جذابیت.

در نت پایانی، عطر عود و چوب‌ها عمیق‌تر می‌شن، کمی مشک و صمغ هم بهش اضافه می‌شه. بوی چوب سوخته و خاکی، حس جاودانگی و وقار رو القا می‌کنه، مثل نشستن کنار شومینه در یک عمارت قدیمی، وقتی شعله‌ها می‌رقصند و هوا پر از بوی چوب و صمغ می‌شه. این نت پایانی همون چیزیه که باعث می‌شه وقتی عطر رو روی پوستت داری، یه اثر ماندگار و شاهانه ایجاد کنه؛ یه حس اعتمادبه‌نفس آرام و شاید کلیشه ای، اما به غایت سلطنتی.

کرید رویال عود یه شاهکار تعادل بین سنگینی و ظرافت، تلخی و شیرینی، قدرت و لطافت هست. وقتی می‌پوشیش، انگار داری یه داستان قدیمی با شخصیت خاص خودت تعریف می‌کنی.

قطعا اگر بین کرید ها قراره یک انتخاب داشته باشید رویال عود میتونه گزینه خوبی باشه.