یادمه چندین سال پیش که از دنیای عطر زیاد سر در نمیاوردم تو یه مسافرتی وارد یه مغازه عطرفروشی شدم و چنتا عطر تست کردم، بعد یکی از این عطرها رو زدم به آستین لباسم.
از مغازه اومدم بیرون و تا چند ساعت هی استینمو بو میکردم و لذت می‌بردم
خلاصه از مسافرت برگشتم و همش تو ذهنم بود چرا اسم این عطر رو نپرسیدم یا چرا نخریدمش. تا اینکه دو سه سال بعدش تو یه فروشگاه بزرگی یه قفسه عطر شرکتی بود چندتا عطر شرکتی همینجوری تست کردم یهو دیدم یکیش چقدر مشابه اون رایحه بود و چقدر خوشحال شدم که روی شیشه اون عطر شرکتی به مون بلان لجند اشاره شده بود و سریع یه دونه اصلیشو گرفتم

بوی این عطر، برای من تداعی کننده خاطرات جنوبه، وقتی که زمان برداشت لیمو میرسه و باغبونها با چوب سعی میکنن لیموها رو بندازن پایین، اگه اون لحظه وسط این لیموهای دیم باشین، همین رایحه رو حس میکنین، بوی برگهای له شده ی لیموهای وحشی، بوی خراشیده شدن ساقه ی درخت لیمو

از دید من، رایحه های غالب تو این عطر چرمی و گیاهی هست. یه جورایی نت هربالش حتی غالب تر از چرم هست. بخوام مشخص تر بگم یجورایی بوی شوید خشک شده به همراه یه چرم صیقل خورده میده

تو یه هوای بارونی، در حالیکه یکمی زیر بارون قدم زدی و خیس شدی یکمی، میای تو ماشین و یه سیگار عطری مث کاپیتان بلک دود میکنی، بعد بخاری ماشینو میزنی تا گرم بشی.
تو این حال، یهو دوستت از بیرون میاد سوار ماشین بشه، میگه کارتیر پاشا زدی؟

فرض بفرمایید در یک روز سرد زمستانی، یار شما با موهای خرمایی تازه شسته شده، بر آفتاب تیز زمستون نشسته باشه و موهاش با نور آفتاب خشک شده باشه.
صورتتونو میذارید روی موهاشو با تمام وجود استشمام میکنید
اون بویی که میده همین لورد جورجه.
همینقدر دلگرم کننده، همینقدر اغوا کننده.

وای از این عطر
فغان از این عطر
این عطر بوی تجمل میده، بوی زرق و برق میده
علیرغم قیمت بالای این عطر، من بهش میگم عطر مستضعفین
همینقدر پارادوکسیکال.
وقتی میپوشمش، ماشین معمولی زیر پام میشه بنز اس کلاس، آپارتمان کوچیکم میشه پنت هاوس، لباسای معمولیم میشن برند، اگه تو پرواز اکو باشم میشه فرست کلاس و ...
به این خاطر میگم عطر مستضعفین، که برای افرادی که پول کافی برای تجربه ی لاکچری زندگی کردن ندارن، این عطر می‌تونه همه چی رو لوکس جلوه بده.
به قول مولانا : آنچنان را آنچنان تر میکند
سپاسگزاریم از خداوندگار بو و رایحه برای خلق چنین عطری.