سلام کاربر گرامی
چطور می توانیم به شما کمک کنیم؟
عطر اورجینال بروج مدرنیتی با رایحه ای گلی در طبع خنک که نوید دهنده بهار و تازگیست.... بیشتر مناسب تن‌پوش بانوان هست با ماندگاری و پراکنش خوب و شیشه خوشرنگ و کریستالی تراش خورده. گزینه شایسته برای هدیه دادن به بانوان در عید...
سلام دکتر شاهین عزیز
واقعا شما همه این عطرها رو دارید . خیلی باید جالب باشه وقتی این همه عطر باهم یکجاست چه عطر و بویی داره 😊
با احترام و عرض ادب
بله بانوی فرهیخته و ارجمند شاید عطرها تنها تسکین دهنده روح و روانم هستند که با بونوازی هر کدام از آنها بر اندوهی که در قلبم هست اندکی تسکین می‌دهم.....
سپاس از همراهی شما بانوی محترم....
دکتر اسعدی نازنین .. در اکثر نوشته های شما می بینم اندوه پنهانتون رو
اصولاً هنرمندان راحت تر می شکنن چون لطیف تر هستن و البته از نگاه من شما یک هنرمند هستید چون علم نوین ژنتیک رو با حالت داستانی روایت می کنید در قالب معرفی عطور .
به نظرم خیلی هم نباید به غمها رو داد ..
امیدوارم زودتر این غمی که گفتید از دلتون بیرون بره و جاش شادی بنشینه دوست عزیز و گرانقدر عطر افشانی ما 🌼🌼
با احترام و عرض ادب
بله درست متوجه شدید بانوی محترم.... اما در این دنیا هیچ چیز اونجور که بنظر میاد نیست، چراکه اونجور که هست، اصلا بنظر نمیاد.....
و اندوه در گستره ی زمان همچنان در قلبها خواهد تپید...
سپاس از همراهی شما بانوی محترم.....
سلام اقای دکتر
خیلی متاثر شدم از کامنتای اینجا ...
غم رو جوری که نیچه می بینه میشه تا ابد در گستره ی زمان بدون هیچ نارضایتی ادامه داد و کاش حکمت شادان رو بخونید که الحق اثر فوق العاده ایی هست و اگرم فرصت مطالعه ندارید به پادکستش حین رانندگی گوش فرا بدید
کتاب سنگینیه ولی از نوشته های شما برداشت کردم که شنیدنش و فهمیدنش براتون تا خد زیادی ممکنه چون به نطرم از دنیای اندیشه و تفکر و تعمق دور نیستید.
با احترام و عرض ادب
بانوی فرهیخته از مهرورزی شما کمال سپاس دارم. متاسفانه به رغم تنهایی و غرق شدن در تالیفات کتابها و مقالات علمی و تحقیقات علمی، دیگه دچار نیهیلیسم شدم......
سپاس از همراهی و همدلی شما بانوی محترم
زیر لب زمزمه کنان ؛
سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت
آتشی بود در این خانه، که کاشانه بسوخت ....
تنم از واسطهٔ دوری دلبر بگداخت
جانم از آتشِ مهرِ رخِ جانانه بسوخت
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم، دل شمع
دوش بر من ز سر مِهر، چو پروانه بسوخت
آشنایی نه غریب است، که دلسوز من است
چون من از خویش برفتم، دل بیگانه بسوخت
خرقهٔ زهدِ مرا، آب خرابات ببرد
خانهٔ عقلِ مرا، آتش میخانه بسوخت
چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست
همچو لاله، جگرم بی می و خُمخانه بسوخت
ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم
خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت
ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی
که نَخُفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت ... .
سپاس بیکران از ابیات تامل برانگیز شما بانوی ارجمند.............