گاهی اوقات آنها برمی‌گردند: دیویدف کول واتر ادو تویلت و دیویدف کول واتر اینتنس ادو پارفوم
«دیویدف کول واتر» که در سال 1988 توسط پیر بوردن خلق شد، بی‌تردید یکی از رویدادهای مهم در تاریخ عطرسازی است. «دیویدف کول واتر» همان عطری است که خط مرزی مهمی را در عطرهای مردانه ترسیم کرد و توانست همه عطرها را به دو گروه تقسیم کند: قبل از کول واتر و بعد از کول واتر. علاوه بر این، عطرسازی ویژه‌ای که پس از خلق «دیویدف کول واتر» رواج یافت، همان نوع از عطرسازی است که ما آن را با عنوان عطرسازی فوژه مدرن می‌شناسیم ــ عطرهایی شدیدا باطراوت و آبزی که به عطرهای فوژه کلاسیکی که قبل از کول واتر ساخته شده‌اند، شباهت بسیار کمی دارند.
پیر بوردن در این عطر، آکورد آغازین شکل‌گرفته از نت‌های مرکبات و اسطوخودوس را با میزان غیرمنتظره و غافلگیرکننده‌ای از نت دی‌هیدرومیرسنول ترکیب کرد و در ساختن نوآورانه نت پایه نیز نقش اصلی را به آمبروکسان سپرد. به هرحال، نت‌های آمبروکسان و دی‌هیدرومیرسنول در آمیزه‌های فوژه آن دوران چیز غیرعادی و غیررایجی نبودند چون نت دی‌هیدرومیرسنول برای اولین بار در سال 1978 در عطر آزارو پور هوم نمایان شده بود و هر دوی این نت‌ها در کنار همدیگر نیز در دراکار نویر به‌کار رفته بودند.
ماده دیگری که نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت برجسته «کول واتر» داشت، آلیل آمیل گلیکولات بود که با نام «آکورد کمپوت آناناس» هم شناخته می‌شود (جلوه‌های میوه‌ای و سبز در کنار ظرافت‌های شبیه به گالبانیوم). این ماده بعد از استفاده در ساخت رایحه صابون کامی (Camay) مشهور شد. البته همین رایحه در خلق عطرهایی مانند دراکار نویر، لنکوم ترزور، سی‌کی اترنیتی و باس المنتس آکوا هم استفاده شده است. در عطر اصلی «کول واتر» اما نت آلیل آمیل گلیکولات به‌واسطه نت دیناسکن (گالباسکن) به سطح غنی‌تری می‌رسد. نت «پری‌سایکلمون بی» که ترکیبی از مرسین و متاکرولین است هم نقشی حیاتی در خلق عطر «کول واتر» دارد و آکورد باطراوت دریایی را با ظرافت‌های مرکباتی‌ـ‌آلدهیدی و رایحه گل برف به هماهنگی می‌رساند. نت «پری‌سایکلمون بی» درواقع نسبت دورادوری با نت «ایزو ای سوپر» دارد و برای خلق حال‌وهوای هوای آزاد به‌کار می‌رود، مثل همان حالتی که در این عطرها احساس می‌کنیم: دیور دولچه ویتا، سی‌کی اترنیتی مردانه، سی‌کی اسکیپ مردانه، پاکورابان ایکس‌اس مردانه و هررا مردانه.
عطر اصلی «کول واتر» به‌دلیل استفاده از ترکیبات طبیعی هم مورد توجه قرار گرفته است، مخصوصا به‌خاطر نت‌های اسطوخودوس و شمعدانی. این دو نت طبیعی همچنان در خلق عطرهای فوژه کاربرد دارند. در مجموع و طبق گزارش‌های رسمی، 18 ماده طبیعی مختلف در آمیزه اصلی «کول واتر» یافت شده‌اند که شامل نت پرتقال و نت فلفل صورتی هم می‌شود، درحالی که نت فلفل صورتی در زمان عرضه عطر «کول واتر» هنوز جزو نت‌های محبوب نبود.
آکورد کلیدی و اصلی «کول واتر» آنچنان موفق بود که به یکی از کپی‌شده‌ترین مایه‌ها در عطرسازی مدرن تبدیل شد. اگر نت‌های کالون، هلیونال، فلورالوزون و مشک را به ترکیبات مورد اشاره اضافه کنید، یک عطر فوژه باطراوت خواهید داشت که به دهه 1990 میلادی تعلق دارد.
کمپانی دیویدف برای مدتی بیشتر از 30 سال، پیشخوان و ویترین فروشگاه‌های عطر را با فلنکرهای مختلف «کول واتر» بمباران کرد (در کنار ادیشن‌های زنانه این عطر، با بیشتر از 50 فلنکر مواجه هستیم که بیشترشان هم در دهه 2000 میلادی ظاهر شدند). یکی از استراتژی‌های جاافتاده و مورد انتظار کمپانی دیویدف در میان دیگر کمپانی‌ها، همین بازی کردن با محبوبیت یک ابداع و اختراع اصیل است، درحالی که سعی میکند کپی‌های ساخته‌شده از عطر خودش را کنار بزند.
بیشتر فلنکرهای «کول واتر» همان مایه عطر اصلی را تکرار می‌کنند و البته جزئیات «معنادار» و جدیدی را به آن می‌افزایند. پس جای تعجب نیست که این فلنکرها هرگز به شهرت زیادی نرسیدند.
خوشبختانه در سال گذشته بود که این سنت خسته‌کننده بالاخره با عرضه عطر «کول واتر اینتنس» به پایان رسید. همان عطری که توسط آنیک مناردو خلق شد که برای مدتی طولانی در کمپانی فیرمنیچ کار می‌کرد و سپس هم به کمپانی سیمرایز رفته بود.
«کول واتر اینتنس» اساسا با همه فلنکرهای قبلی کول واتر تفاوت دارد، درحالی که بالاخره توجه شایسته‌ای را به نام این عطر مشهور جلب میکند و نشانگر احیای این عطر است. درواقع «کول واتر اینتنس» را رسما نمی‌توان یک فلنکر دانست، زیرا غلظت تازه‌ای را بر مبنای عطر ادو تویلت اصلی ارائه می‌دهد.
دستورالعمل موفقیت در اینجا ساده است: دیویدف بالاخره در آمیزه کول واتر تجدیدنظر کرده بود، البته مطابق با آنچه مردم دوست دارند و برای استفاده ترجیح می‌دهند. بنابراین حاصل نهایی هم عطری بود که از دیدگاه مدرن واقعا جذاب محسوب می‌شود.
در نگاه اول، شاید اینطور به نظر برسد که «کول واتر اینتنس» هیچ نقطه اشتراکی با عطر اصلی «کول واتر» ندارد. ظاهرا هیچ اثری از نت دی‌هیدرومیرسنول در عطر جدید نیست، درحالی میزان این ماده در عطر اصلی به حدود 20 درصد می‌رسید. 30 سال پیش، دی‌هیدرومیرسنول به‌خاطر جلوه‌های مرکباتی‌ـ‌لیمویی نسبتا انتزاعی و سرشت نسبتا آلدهیدی‌ـ‌صابونی خاصش واقعا مدرن و حتی نوآورانه به نظر می‌رسید. اما درنهایت می‌بینیم که این ماده بالاخره جایگاه آوانگارد و پیشگام خودش را از دست داد، مخصوصا اگر به محبوبیت آن توجه داشته باشیم. اگر با رایحه دی‌هیدرومیرسنول آشنا نیستید، می‌توانید بوی آن را در «کورپ وولاتیل اوردوزد کلن» احساس کنید زیرا دی‌هیدرومیرسنول تنها ترکیب به‌کاررفته در آن است.
دومین ماده که قبل‌تر به آن اشاره کردیم و بخشی از امضای کول واتر است، آلیل آمیل گلیکولات با جلوه‌های میوه‌ای‌ـ‌فلزی است (میزان آن در عطر اصلی «کول واتر» به عدد بسیار بالای 3 درصد می‌رسید که تقریبا 150 درصد بیشتر از همه عطرهای تولیدشده تا قبل از «کول واتر» بود). ماده سوم هم که دیناسکن نام داشت، کاملا از عطر «کول واتر اینتنس» حذف شده است.
همه چیزهایی که درباره دی‌هیدرومیرسنول گفته شده است، درباره این دو ماده هم صدق میکند؛ یعنی محبوبیت این دو ماده هم بالاخره به پایان رسید. آونتوس هم با ارتش کپی‌هایی که عرضه کرد، به آخرین میخ برای تابوت آلیل آمیل گلیکولات تبدیل شد.
این آورد میوه‌ای‌ـ‌آبزی کاملا از عطر جدید حذف شد و جایش را به عصاره طبیعی برگرفته از نارنگی ماندارین سبز برزیلی داد (در اینجا باید اشاره کنیم که عصاره این نارنگی ماندارین سبز براساس رعایت قواعد زیست‌محیطی، به‌صورت دستچین‌شده و مطابق با چارچوب‌های اخلاقی تولید شده است). نارنگی ماندارین سبز لزوما بوی بسیار باطراوت و آبداری ندارد، بلکه ملایم و آلدهیدی است و بیشتر یادآور بوی پوست خشک نارنگی ماندارین است تا این‌که بوی داخل میوه را به یاد بیاورد. کمی هم بوی صمغ گالبانیوم در این عطر وجود دارد که درواقع یکی از جزئیات ویژه‌ای است که ما را به یاد نت آلیل آمیل گلیکولات می‌اندازد. نت نارنگی ماندارین سبز در این عطر با آکورد نعناع سبز ترکیب می‌شود.
«کول واتر اینتنس» این‌بار به معنای واقعی کلمه، فصل جدیدی را در عطرهای «کول واتر» آغاز میکند و می‌توان گفت که این عطر به‌تمامی از نقطه‌صفر ساخته شده است. ما نمونه‌های زیادی از احیای عطرهای موفق را می‌شناسیم: میس دیور/میس دیور 2012، جیونچی له‌اینتردیت/ له‌اینتردیت 2018، دیور هوم 2005/دیور هوم 2020 و همچنین لنکوم ترزور و بلو د شنل که نام‌گذاری آنها به افتخار عطرهای بسیار قدیمی این برندها انجام شده است.
عطر جدید «کول واتر اینتنس» به‌جای این‌که DNA عطر اصلی را حفظ کند، سبک امضای عطرساز آن را به ارث می‌برد. مطمئنا می‌توانید ترفندهایی که آنیک مناردو در سال 2003 و در عطر آزارو ویزیت به‌کار برده بود را در این عطر هم احساس کنید (تا جایی که من به یاد می‌آورم، این اولین عطری بود که مقدار زیادی از ترکیبات چوبی‌ـ‌کهربایی را استفاده می‌کرد، اگرچه نه به اندازه‌ای که اکنون در این عطر احساس می‌کنیم). جزئیاتی درون «کول واتر اینتنس» وجود دارند که بین این عطر با چنین عطرهایی پیوند برقرار میکند: بوچرون جایپور هوم، کنزو پیس، ایو سن لورن بادی کوروس، لورا بیاجوتی روما اومو و مخصوصا فلنکر اخیر آن با نام اومو ادو تویلت سدرو که اگر اشتباه نکرده باشم، درواقع اولین فلنکر ساخته‌شده توسط خود آنیک مناردو است. همه این عطرها بیشتر به «کول واتر اینتنس» نزدیک هستند، تا این‌که به عطر اصلی «کول واتر» نزدیک باشند.
آکورد کهربایی عظیم این عطر در کانون توجه قرار می‌گیرد. مقدار زیادی از نت آمبروکسان هم ویژگی دیگری در این عطر است که ما را به یاد اولین عطر «کول واتر» می‌اندازد (میزان این نت در عطر اصلی فقط 1 درصد بود که مقدار بسیار کمی است، اما قیمت آن در سال 1988 حدودا 2 برابر بیشتر از امروز بود).
«کول واتر اینتنس» که آشکارا عطری مدرن تلقی می‌شود، تعدادی از ویژگی‌های عطرهای فوژه «کلاسیک» را هم دارد که نسبت به عطر اصلی واقعا در مقیاس بزرگ‌تری خودنمایی می‌کنند: جلوه‌های فلزی و گل‌فام برگرفته از نت شمعدانی؛ نت کومارین که حالت نرم و لطیفش را با آکورد کهربا ترکیب میکند و این جلوه زیبا کاملا با سویه‌های ادویه‌ای آن هم تعادل دارد؛ سالیسیلات‌ها که اساسا سرشت فوژه را در یک عطر فوژه خلق می‌کنند ــ توصیف حس این رایحه بسیار دشوار است.
سالیسیلات‌ها مثل یک پل منطقی عمل می‌کنند که بین حالت فوژه و نت آب نارگیل قرار می‌گیرد ــ یک آکورد لاکتونیک بسیار تمیز و کاربردی هم وجود دارد. سالیسیلات‌ها و لاکتون‌ها به‌طور طبیعی با لوسیون برنزه‌کننده آمیخته می‌شوند که درواقع یکی از دیگر کلیشه‌ها در جهان عطرهای دریایی است.
«کول واتر اینتنس» به‌درستی واژه اینتنس/intense (غلیظ، شدید، نیرومند) را با خود دارد. آیا یادتان هست که عطر اصلی کول واتر چقدر غلیظ بود یا نه؟ باور کنید یا نه، عطر جدید «کول واتر اینتنس» حتی از آن هم غلیظ‌تر است. من گمان میکنم که این ویژگی‌های فنی خاص مانند قدرت ماندگاری، پخش بو و عملکرد پرهیاهو درواقع جزو الزامات کلیدی در معرفی‌نامه عطرهای دیویدف باشد. از این نظر، «کول واتر اینتنس» واقعا بی‌نظیر عمل میکند ــ به مجموعه این ویژگی‌ها، حالت مناسب و دلنشینی از شیرینی را هم اضافه کنید که این عطر را برای بعضی افراد حساس واقعا به عطری پرماجرا و خاص تبدیل میکند.
با جمع‌بندی همه اینها، من می‌توانم «کول واتر اینتنس» را یک عطر فوژه امروزی معرفی کنم که نسبت به همه دیگر عطرهای مردانه متفاوت و متمایز است. به‌سختی امکان دارد که کسی عطر «کول واتر اینتنس» را با دیگر عطرهای فوژه در قفسه‌های عطرفروشی اشتباه بگیرد. من اطمینان دارم که طرفداران عطرهای قوی تحت تاثیر قدرت این عطر قرار خواهند گرفت، درحالی که اگر کسی جزو ستایشگران عطر اصلی باشد، احتمالا به‌سختی تحت تاثیر این عطر قرار می‌گیرد (انتظارم این است که شکایت‌های واضح و متعددی درباره این عطر مطرح شوند، مخصوصا با تاکید بر سرقت نام کول واتر و خراب کردن یک شاهکار دیگر). با این‌حال، من اطمینان دارم که عطر جدید حتما مخاطبان جدیدی را به‌سوی خودش جذب خواهد کرد.
به نظر من، برند دیویدف یک حرکت هوشمندانه را انجام داده است: «کول واتر اینتنس» بهترین چیزی است که از سال 1988 به بعد برای کمپانی دیویدف اتفاق افتاده است.
نویسنده: ماتوی یودوف
ترجمه: ندا احمدلو
منبع: Fragrantica
لینک مطلب:
https://www.fragrantica.com/news/Sometimes-They-Come-Back-Davidoff-Cool-Water-EdT-vs-Davidoff-Cool-Water-Intense-EdP-14480.html
