Milton Lloyd - Hawaii

وقتی این عطر رو میبینم بغض سنگینی راه گلویم رو میبنده. غم میون چشمهایم تبدیل به اشک میشه و روی صورتم جاری میشه. امشب از همون شبهاست. چه وقتی هم اتفاقی وقتی نظرات یکی از دوستان رو میخوندم به هاوایی برخورد کردم. جمعه شب غمگین و پر استرس. دیگه اون شخصی که این عطر رو با ذوق براش هدیه میبردم و از فرط خوشحالی چهره اش خندان میشد... افسوس...
زمانی این عطر برای من پیام آور شادی بود و با رایحه اش شاد میشدم و خاطرات شیرینی برایم تداعی میشد، ولی افسوس که پایان تلخی برایم بجا گذاشت...
این عطر رو خواهرم سال ۶۹ برای عروسیش خرید و چون ازش خاطره خوش داشت، من برایش میخریدم و کادو میدادم. اما سال ۹۴ یک شب نزدیکهای صبح کابوس بدی دیدم. خواب دیدم تو یک جاده عجیب شبیه اطراف برج میلاد روی زمین خوابیده و یک خوشخواب سفید مثل لحاف روی خواهرم کشیده شده و نصف آن لوله شده و تا نیم تنه خواهرم بود، در صورتیکه خوشخواب آنقدر ضخامت داره که اصلا لوله نمیشه... ولی خواب بود دیگه... ناگهان قسمت لوله شده باز شد و تا سر خواهرم رو گرفت و خواهرم محو شد. تو خواب گفتم خواهرم رفت تو زمین...
سراسیمه از خواب پریدم. خیلی وحشت کرده بودم. گفتم خدایا این چه خوابی بود من دیدم. فورا صدقه کنار گذاشتم اما دلم شور میزد و لحظه ای اون کابوس لعنتی از یادم نمیرفت...
سرانجام دو روز بعد وقتی از فروشگاه هایپر استار خرید کرده بودم و داشتم وارد راهرو مترو میشدم موبایلم زنگ خورد و دختر خواهرم گفت ی چیزی بهت میگم هول نشی... فورا فهمیدم چه بلایی سرم اومده و با این حال باز امید داشتم ی چیز دیگه ای بگه... اما حدسم درست بود و اون کابوس لعنتی تعبیر شده بود. گفت پریشب (همون شبی که من کابوس دیده بودم) حال مادرم بد شد و بردیمش بیمارستان و دکترا میگن سیروز کبدی شده... گفتم حالش چطوره؟ گفت تو کماست! تمام بدنم داشت میلرزید و خدا میدونه چطور به خونه برگشتم. از طرفی هم نمیخواستم مادر و پدرم بفهمند. چون مادرم خیلی به این خواهرم وابسته بود... تا ده روز نذاشتیم پدر و مادرم بفهمن... به دروغ بهشون گفتیم رفته شمال... ولی بالاخره صبرش تموم شد و گفت من رفتم خونشون. شما دارید دروغ میگید. هرچی شده بمن بگید. سرانجام بهش گفتم بیمارستانه و وقتی خواهرم رو به اون شکل دید خدا میدونه چکار کرد. شش روز بعد خواهرم از دنیا رفت و از هاوایی برای من و خانواده ام و بچه هاش یک خاطره تلخ بجا گذاشت. یک ادوکلن بسیار تلخ ... که زمانی برایمان چقدر شیرین بود... هنوز آخرین هاوایی که براش خریدم نصفه ست.
ببخشید انقدر حالم بد شد که سلام یادم رفت. ببخشید پر حرفی کردم. شاد و سلامت باشید.

✨سلام
✨روزتون
✨پر از خیر و برکت
هر وقت به میلتون با باتل لیمویی اش خیره میشوم یاد و خاطرات زیبا و‌خوشبوی بیست سال پیش مثل صحنه های یک فیلم از جلوی دوربین چشمانم عبور میکند، سالهایی که پر از شور و نشاط و تازه در عنفوان نوجوانی بودم، به اون سالها که برمی‌گردم میبینم اگر عطری اونزمان خوشبو بود دلیل اول و اصلی اش عطر و خوشبویی واقعی آدمهای اطرافمان بود، مثل پدرها، مادرها، برادرها، معلم ها و سایرین بزرگترهایمان،همه چیز دقیق و حساب شده بود، بیشترین میزان این نظم و دقت را تو رفتار برادر بزرگم می‌دیدم که اون سالها دبیر بود و تدریس میکرد، عطرهای زیادی داشت از دکانهای عطرفروشی که اون موقع کل اجناس آرایشی بهداشتی را در یک مجموعه با هم میفروختن نه بصورت جداگانه تهیه شان میکرد، او تنپوش میکرد و ما حظ بویش را می‌بردیم و میچشیدیم، با پیراهن تمییز سفید و اتو کشیده و شلوارهایی پارچه ای که همزمان نظم خاصی به تیپ آدم می‌بخشیدند و اون دوره مد بودند، ریش تراشیده و سبیل پشت لب، موهای لخت سیاه شانه کرده کمی کج و روبه بالا و ساعت مچی مشکی نسبتا بزرگ که هیچوقت دقت نکردم ببینم چه مارکیه برای اون سالها،و سبیلهای پشت لب که نشان مردانگی تمام بود و ابروی پیوندی چهره ای مردانه و بسیار جدی به ترکیب صورتش بخشیده بود، چهره ای بظاهر خشن و غلط انداز در حالی که پشت این سیما قاب❤️ رئوف و مهربان و لطیف پنهان شده بود،از شخصیتهای بود سنگین،با پرستیژ که پر از ابهت و وقار بود با اینکه کودک بودم و افکارم حال و هوای بچگانه داشت ومشغول و در پی بازی کودکانه و قدرت درک بالای آنچنانی نداشتم(یعنی زبل نبودم و به هر چیزی در اطرافم دقت و فضولی نمیکردم) هیچوقت ندیدم ایشان با خانمی چه از فامیل چه غریبه ها گرم بگیرد و بخندد، حتی با بانوان همکارش ام صمیمی نبود و به شخصیت و منشش قسم میخوردند،رفبقهای زیادی داشت اما به خانه ی هیچکدامشان نمی‌رفت در عوض روزهای پنجشنبه و جمعه آنها به دیدارش می آمدند و با گله و شکایت که چرا به منزلمان نمی آیی برایش ابراز دلتنگی میکردند، میلیتون عطر مورد استفاده یه یکی از همکارانش بود که بسیار مرد جا افتاده و خوش‌تیپ و‌ خوش پوشی بود همیشه تیپ یک اقای جنتلمن را می‌زد و پوستش بمانند اروپایی‌ها برنگ قرمز بود موهای بور متمایل به رنگ شرابی داشت و پوست صورتش مثل آیینه برق میزد وقتی زنگ درب منزلمان را مینواخت قبل از ورودش عطرش به داخل نفوذ میکرد و آه چه بویی داشت چه بویی میداد عطرش باور نمی کنم این میلتون الان اون میلتون قبلا بود که این آقای جنتلمن تن‌پوش میکرد،رایحه گلی این عطر برای شامه ی من سرمست کننده، اغواگر و شادی آفرین و بهشتی بود بوی گل رزش مرا دیوانه و از خود بیخود و مدهوش میکرد تصور میکردم داخل باغی از بهشت در حال بوییدن گل رز و مریم و یاس هستم،نرم، لطیف، ملایم و با خط و رد بوی بینظیر ، غیرقابل مقایسه و تصورش با الان، گاهی اوقات با خودم فکر میکنم خدای من شرکتهای سازنده چه بر سر روایحی که عطارهای نامی خلق کرده اند آورده اند چرا اینهمه تغییر، تبعیض، فاصله،چرا دنیای پاک روایح را دستخوش و قوربانی بازیچه های افکار به اصطلاح پوچ بخطر انداختن سلامت جسم و روح و روان بشر کرده اند، واقعا به چه قیمتی؟! چرا قبلا اورجینال یک عطر قدیمی با قیمتی ناچیز به تومن آنقدر خوشبو و ماندگار و دوست داشتنی و دست یافتنی بود اما در دنیای صنعتی و مدرن امروزی با چندین و چند میلیون تومان هزینه گران و گزاف عطرها آنقدر بی جون و کم رمق و ناتوان و دست یافتن به اصل شان دشوار شده است. چه بر سر این دنیا آورده اند بماند برای اهلش و متخصصین متبحر این صنعت و کار....
جاده ی زندگیتون پر از عطر گلهای مهربانی🌸🙏

امروز که میخواستم برم کاخ گلستان گفتم یه سر به کوچه مروی هم بزنم این عطر رو دیدم تمام خاطرات دوران کودکی برام زنده شد .این عطر رو همیشه پدرم به مادرم هدیه میداد با یه عطر دیگه که اسمش کبری بود و یه مار با چشمای سبز دورش.یاد عروسیهای دهه شصت افتادم که مادرم قبلش یه ماسک به صورتش میزد قبل آرایش و وقتی خشک میشد اون رو میکند و ما فکر می‌کردیم پوستش رو میکنه نگو ماسک لایه بردار بود که رایحه ی بادام تلخ میداد .بعدش آماده میشد و این عطر رو میزد و موهای ما رو چهل گیس و حصیری می‌بافت .سه تا دختر به فاصله ی سنی کم .قبلش هم که مارو حموم میبرد و سفید می‌رفتیم و سرخ برمیگشتیم از بس کیسه میکشید مارو و مدام می‌گفت از بس توو کوچه و حیاطید اینا چرکای بدنتونه .و ما هم باورمون میشد که اونا چرکای بدنمون هست و نگو پوست بیچاره مون که کنده شده و بعدش روش یه صابون که فقط میسوختیم و تا هفته بعد که دوباره بریم و کیسه بکشه مارو به نوبت😂.اون موقع از این برنامه ها نبود که بنویسن توو کارت‌های دعوت عروسی پذیرایی از عزیزان بعداً .ما سه تا دختر باهاشون می‌رفتیم .وقتی عروس و داماد میومدن نقل های رنگی ریز که میپاشیدن ما با وجود چشم غره های مادرمون و دیگران که زیر دست و پا بودیم نقل‌ها رو از رو فرش جمع میکردیم و سکه های مبارک باد طلایی رو و می‌رفتیم یه گوشه با دستای رنگی شده از رنگ نقل اونا رو می‌خوردیم .تالار و این چیزا هم خبری نبود .یادبودهای عروسی نقل‌های رنگی تووی تور سفید و تزیین شده با پولک و یه نوار روبانی کاغذی بودن که اونم با قیچی به روبان حالت فر میدادم.اونا رو می‌آوردیم خونه و با خواهرام می‌خوردیم .این عطر منو یاد اونروزا با آهنگ بیشتر و بیشتر آقای حسن شماعی زاده انداخت .یاد عروسی‌هایی که دوتا کفتر رو مینداختن قفس و سر سفره عقد عروس و داماد میبردن ازادشون میکردن که فکر میکنم الان باید سر سفره عقد کفترا رو بگیرن بیارن بندازن توو قفس 😅😅😆یاد کارت دعوتای عروسی که وسط کارت رو شکل یه قلب خالی میکردن و عروس و دامادی که سوار کالسکه بودن .یادش بخیر .رایحه ش رو الان نمی‌پسندم اما یاد آور اون روزای خوشی هست که با وجود تعداد کم عطر مردم بوی معرفت میدادم.ای کاش می‌تونستیم زمان در جایی که

پشت میز نشستم ، نهایت تمرکز و به خرج میدم ، یه نگاه به افشانه ( لانچر گزینه بهتریه ) ، یه نگاه به نقطه مورد نظر روی لباسم ، یک ... دو .... سه ، جریان عطر با سوءاستفاده از اصل غافلگیری بعید ترین مسیر ممکن و طی کرد و عملیات برای اولین بار با شکست مواجه شد .
اپیزود اول : یه عصر بهاری ، همه در حال آماده شدن برای جشن عروسی ، مادر به یار جدا نشدنی مراسم اینچنینی مسلحِ و با چکاندن افشانه به حال و هوا اونشب رسمیت میده .....
کار نیکو کردن از پر کردن است ، تلاش دوم ، دقت بیشتر ، تمرکز بالاتر ، نفسم و حبس میکنم ، یک .... دو .... سه ، جریان عطر از نزدیک ترین فاصله ممکن هدف و ( من و ) نادیده میگیره و به فریضه خوش بو کردن اتاق مبادرت میورزه ....
اپیزود دوم : یک گروهان مسلح ، همه هاوایی به دست ، مزین به اِپُل در اندازه هایی فرای تصور ، مجهز به چندین سانتیمتر کلیپس ، موها با استعانت از بیگودی فرفری تر از موهای ایساک نیوتن شهیر ، در حال دگردیسی و اجرای حد اعلای بیفُر ... اَفتِر ، منِ سه سالِ ، صبر کنید ، من توی رختکن تالار، توی بخش زنان .... استغفر..... یاد اسکار توی طبل حلبی افتادم :)
اپیزود سوم : شلوار پیل پیلی ، شلنگ تخته ، دست افشانی های موهنِ کودکانه برای یک مشت دلار ، یعنی چیزِ نقل های صورتی و اسکناس های رنج کشیده اِربَن اِربا شده صد تومنی و پنجاه تومنی ، محظ رضای دخترو خودمِ تو گل میپُلکُنُم ، یه لحظه صبر کن ، یعنی چی ؟ آخرین کسی که برای نِیل به این هدف مقدس به این روش دست یازید یه گِل خَزَک بود که اونم طعمه منقار یه پلیکان شد ....
تلاش آخر ، تا سه نشه بازی نشه ، نهایت بهره گیری از قوه محاسبه ، و آخرین تلاش ....و... آی چشممممم .

درود دوستان عزیز!
این از اون رایحه هاست که هرکسی نزدیکت شد عمیق نفس میکشه و میگه بَه چه عطری زدی؟
هاوایی!
قیمت چنده؟
۱۶۰ تومن!
جدی راست میگی؟آره دروغم چیه؟
منم حتما یدونشو باید بخرم....
ازاینکه عطری بپوشمو از قیمت زیادش دیگران نتونن تهیه کنند جونم نمیشینه!
این عطر به شدت پرفورمنسش قوی و نسبت به قیمتش فوق العاده ارزش خریدش بالاست.....

عطری ‌که عزیزترین شخص زندگیم توی دهه هفتاد میزد و حالا سه ساله که دلم رو با خودش برده زیر خاک خواستم بنویسم ولی بغض گلوم رو گرفته و تپش قلب گرفتم و جلوی خانواده نمیتونم بزنم زیر گریه قدر پدر مادر هارو بدونین تا دیر نشده

یادش بخیر!
اوایل دهه هفتاد عطر هاوایی رو آقایون میپوشیدن (در کنار سایر عطرهای گلی ای که زنونه بودن مثل استلا ). بوی گلی با کیفیتی داشت. روی پیراهن های پیچ اسکن اون موقع، ماندگاری ابدی داشت و هر چه بیشتر میموند خوشبوتر میشد!
معتقدم آقایون هم باید سهمی از عطرهای گلی داشته باشن (در میان مین استریمها) و ای کاش دوباره عطرهای گلی مردونه رایج بشه (سوای رز و تیوب رز و زنبق و نرولی)

درود به عزیزان عطر افشانی

ادکلن هاوایی برای من یادآور خاطرات دهه هفتاد هست،
پدرم عاشقش بود و جزو جدا نشدنی خونه مون
خودم هیچ وقت از هاوایی خوشم نیومد،
خاطراتم باهاش بیشتر تلخ بود تا شیرین
فکر کنم حداقل ۱۵ سال بشه که نبوییدمش،
همون زمان هم جزو ادکلنهای ارزون و دم دستی بود
عطر ها همیشه خاطرات گذشته رو تداعی میکنند.

با آرزو موفقیت برای همه عزیزان
خیلی مخلصیم

بوی تابستونای سالای ۹۲-۹۱ رو میده
وقتی که با دوچرخه میرفتم تو کوچه باغایی که الان تبدیل به ساختمونای یکی از یکی دراز تر شدن
بوی گرمای ماه مرداد رو میده وقتی ماه عسل از تلوزیون پخش میشد و اهنگ مرتضی پاشایی از تلوزیون پخش میشد
بوی گرمای اب های خلیج فارس وقتی میرفتیم قشم رو میداد
بوی سریالای تینیجری امریکایی رو میده وقتی تو سواحل فلوریدا دست یه اکیپ خفن دختر کش تخته موج سواری سفید دستشون بود…
یکی از خاطره انگیز ترین عطراست نمیدونم دیگه چطور میتونم توصیفش کنم
ولی برای اینکه بوش تو مشامتون باشه عطر خوبیه…

فکر میکنم سال ۸۲ بود که رفته بودم استان کرمان و بعد از اسکان در محل اقامت شب قرار بود جایی مهمانی برم گفتم برم یه عطر بگیرم. یه مغازه پیدا کردم و گفتم یه عطر ارزون بده امشب کار رو راه بندازه و مغازه دار این عطر رو داد و من شب بعد از آماده شدن با توجه به ارزون بودن و گفتم شاید پخش بو نداشته باشه قشنگ دوش گرفتم باهاش. بعد که رفتم داخل ماشین نشستم خودم و دوستم جوری به عطسه افتادیم که بیا و ببین. کلا بماند که بخاطر بوی تندش و سنگین چقد در مهمونی معذب بودم که دقت به رایحه دیگه نداشتم بعد از برگشتن به خونه کل باتل رو انداختم سطل آشغال از ناراحتی :)). البته الان قطعا میخوام یکیشو بگیرم در مجموعه م داشته باشم. حافظه بویاییم از این عطر پاک شده و نمیدونم خوشم بیاد ازش یا نه(البته با توجه به همه گیری در گذشته حتما برام آشنا خواهد بود) ولی با توجه به اینکه عطرهای گلی رو میپسندم میخوام داشته باشمش هر چند باید کلی بگردم اصل و ترجیحا قدیمیشو گیر بیارم.