JOVOY PARIS - Pavillon Rouge

سلام به روی ماهت پرنیان زیبا
بعضی از کلماتت رو با تمام وجود احساس میکنم
خوب میدونم که اون یخچالای عمیقی که ازش حرف میزنی کجای دل ادم رخنه میکنه پرنیان…
مرسی که هستی برای من هم محبت تو و نازنین گرمی بخش بوده. ♥️

شبیه داستان‌های فولکلور صادق هدایت که توی سگ ولگرد و سه قطره خون و .....هست میشه استنباط کرد ازسبک نگارشتان.خیلی خوبه.ممنون

ارژنگ عزیز واقعا ممنونم از لطف و توجهت

پرنیان عزیزم
سلام ها
البته که تو موفقی در این جنگ بزرگ و مهم و دشوار !
من حرف بر اساس ادله ای میزنم و در این خاص نه تنها از سر مهر !
نشانه هایش را دیده ام در وجود تو و دیگر دوستانی که قبلا گفته ام یا نگفته ام و خود میدانم تا به وقتش !
میدانی از کدام جنگ میگویم ؟
از مهمترین ، بزرگترین ، دشوارترین و سرنوشت ساز ترین جنگ در این دنیا !
همان که سرنوشت ما را معین میکند .
بگذار رازی بر تو فاش کنم :
ما دو نوع موجود دو پا در این جهان داریم .
- آدمیان : دنبال خوب در ایشان نگرد ، نخواهی یافت !
- فرشتگان خدا : دو بال نادیدنی دارند . قابل شناسایی اند بر خود و تنها بر عده ای قلیل که گیرنده ای قوی دارند ازین باب !
قبلا هنر را معنی کرده ام اینجا . که پارسیان قدیم از دو کلمه ی هُ یعنی خوب و نر به معنای آدم ساخته اند . یعنی آدم خوب !
یکی از اسباب شناسایی ی ایشان این است :
به هنر متصل اند !
آدمیان نیز ادای هنرمندی دارند لیک بزودی و راحتی ، خود را لو میدهند که از اهالی ی آدمیان اند .
آدمیان بد نیستند شاید لیک توقع خوب بودن یا هنرمند بودن از ایشان خطاست ! خوب بودن را اشتباه میدانند و حماقت مینامند !
مثل کسی که علمی یاد گرفته لیک توان استفاده و بهره ندارد ، همان عالم بی عمل .
مثل کسی که چیزی شنیده لیک به عمق معنی نرسیده است !
حال کدام جنگ منظور است ؟
شیطان همه ی سعی خویش میکند تا انگشت بر نقطه ی ضعف گذارد و تو را از آنچه به واسطه اش مورد توجهی دور کند !
مثلا برای من :
میداند اگر کسی را که به دل دوست دارم ، مرا برنجاند یا بی احترامی کند یا طپش قلب و مهر مرا بر خود ندید بگیرد ، این بیش از هر چیز بر من گران آید . پس همین کند !
یا وقتیکه طرفم بداند که من اهل کلاهبرداری نیستم و چنان عمل کند که هستم ، این بر من گران آید ، پس دیگران را وادار بر همین کند !
لیک اینطور مواقع من به خود این گویم :
از آدمیان توقع فرشته خویی داری ؟؟
لطف فرشتگان خدا در این دنیا بر تو کفایت ندارد ؟؟
دنیای آدمیان همین است که میبینی . همین است که میشنوی .
و از همین است که خدا بر تو تجربه میکند تا قدر و منزلت فرشتگان اش بدانی و در قیاس با آدمیان با فرشتگان چنان رفتار کنی که لایق ایشان است ! آنگاه آرام شوم .
جنگ با شیطان یا نفس یا هر اسمی که بر آن گذارده اند سخت ترین جنگهاست !
باید کوتاه آیی و لطف خدا را یادآوری کنی .
باید به برخی بگویی : شما درست میگویی و عبور کنی !
خدا نمرده است پرنیان عزیزم !
خدا زنده است !
بی اهمیت ترین اش را بگذار بر تو بگویم :
همسایه ای دارم که تازه ماشین خریده بود به من زنگ زد که : فلانی تو به گربه غذا میدهی و گربه میرود زیر ماشین من !!
اگر دوباره به گربه غذا دهی درب خانه ی تو را میشکنم !!
قبل ازینکه من جواب دهم خانمش گوشی را از دست او قاپید و قطع کرد . خانمش خواهر من است ، زنی بسیار خوب است .
من ؟ کافیست یک مشت به آن مرد بزنم تا حلوایش را بخوریم هرچند مثلا گردن کلفت بلوک است :)
آدمیان احمق قبل ازینکه کسی را بشناسند با او دشمنی میکنند .
فردایش زنش آمد و کلی از من عذرخواهی کرد .
گفتم باشد . اما نمیتوانستم فراموش کنم .
بارها نقشه کشیدم که درون آسانسور یا در خیابانی خلوت گیرش بیاورم . همه میگویند فلانی با کینه بیگانه است لیک این دفعه هرچه سعی کردم به فراموشی ، نمیشد !
یکسال و اندی گذشت .
یکروز شنیدم کسی مدام درب خانه ای را میزند . رفتم دیدم همان زن است . گفتم چه شده خانم فلانی ؟ گفت آقای سخی تو را بخدا کمک کن پسرم درون خانه است و جواب نمیدهد .
کمک کردم . در حین کمک آنچه بهانه بلد بودم بر آرام کردن این زن ، گفتم لیک نشد .
خانه نیست ، خواب است ، هدفون در گوش دارد ، هیچ نشده ، در سن بلوغ است ، تحت تاثیر هورمون است ، خوابش سنگین شده و...
به قلبم رجوع کردم دیدم آرام است . میدانستم چیز مهمی نیست .
ربع ساعت بعد :
تمام همسایه ها جمع شدند . جیغ میزد . بر درب میکوبید . خود را میزد . زجه میزد ، ناله میکرد ، تا حد مرگ رفت . قیامتی شد !
منی که هر دربی را در سه ثانیه باز میکنم ربع ساعت سخت تلاش کردم ، دستم زخم شد و به خونریزی افتاد و درب باز نشد ! آتش نشانی در راه بود ایضا شوهرش .
سپس گفت : آقای سخی تو را بخدا درب را بشکن ! تو را بخدا درب را بشکن !
بیا برویم شیشه ی بالای سرش را بشکنیم !
گفتم خواهر من شیشه ی شکسته را بیندازیم رویش با دست خودمان ؟؟ ما طبقه چهارمیم ! صبور باش دلم گواهی ی بد نمیدهد .
درب باز شد خداراشکر ، همه ی زنان منجمله خانم خودم ریختند در خانه . آتش نشانی آمد . شوهرش آمد . پسرش خواب بود همانطوریکه گفتم .
برگشتم به خانه . اول کلی گریه کردم بر بدبختی ی مادران ! مباد زنی مادر شود ! گویا قبلا پسری را اینگونه از دست داده است .
کمی بعد : گویی برق مرا گرفت ! خدا در قلبم گفت : یادت هست بخاطر کاری که بجهت رضایت من میکردی مواخذه و تهدید شدی ؟؟
حال کاری کردم که او خود از تو بخواهد درب خانه اش بشکنی !!
یکساعت بعد آن زن در حالی به تشکر آمد که جان به تن نداشت و دستهایش همه کبود بود .
این ریزترین و بی اهمیت ترین بود که گفتم ، پرنیان عزیزم .
خوب کنیم بر خود کرده ایم ، بد کنیم بر خود کرده ایم !
کاش همه این جمله را به نقد جان درک کنند .
کاش آن لحظه که چاه میکنیم یادمان باشد که چاهکن همیشه تهِ چاه ست !
از فرق های فرشتگان با آدمیان اینهاست :
فرشتگان به کمک میشتابند بدون اینکه درخواست کنی لیک آدمیان اگر حتی درخواست کنی دور میشوند و خموش یا بهانه گیر !
فرشتگان بی چشمداشت کمک میکنند و آدمیان در صورتیکه منفعتی شاملشان شود .
فرشتگان میگریزند از یادآوری لیک آدمیان مدام وادارت میکنند بر آن .
فرشتگان بر تو نمیبخشند هرگونه کمک را بلکه به خدا اما آدمیان بر تو میدهند و بر خود میطلبند !
فرشتگان بر صفت سخی اند و آدمیان مثل من بر نام !
فرشتگان بر خدا معامله کنند و آدمیان بر شخص .
این خانه فرشته دارد . دلیل پاگیری اش همین است و بس ! هر کس بیاید نمیتواند فراموش اش کند ! چرا ؟؟
چیزی اینجا هست که در بیرون کمیاب است !
اگر این نوادر نبودند ما آدمیان بارها همدیگر را جویده و خورده بودیم و اثری از آثار نیکی و نیکنامی نمانده بود !
هر کس به طلب کمک می آید بلافاصله به این فکر میکنم که انقریب جای ما دو تن عوض میشود پس من دارم به خود کمک میکنم .
کسی گفت ثروتمندان از خدا دورند !
گفتم اگر منظورت پولداران است که اشتباه گفتی ! پولداران دو دسته اند :
- ثروتمندان : که به لیاقت و مسئولیت امانت دار خدایند و در حال مسابقه با او و لذتجویی از او ! بیش میدهند و بیشتر بازپس میگیرند !
فرمول را یافته اند به تجربه و علم !
کمک ؟ با ذره بین دنبالش میگردند .
- پولدارانی که در حال امتحان اند و دارایی شان به شبی بند است !
کمک ؟ حتی حرفش را نزن . ژن خوب ! لیاقت ! زحمت ! خدا کجاست ، خودشان زحمت کشیده اند و ژن خوب داشته اند ! دیگران نیز همین کنند ! اصلا به آنان چه ؟؟ همانها که :
هر یک چندی یکی بر آید که منم
با نعمت و با سیم و زر آید که منم
تا کارک او نظام گیرد روزی :
ناگه ! اجل از کمین در آید که : من ام !!
بزرگترین و داراترین کارخانه دار اصفهان که بیست سال از من بزرگتر بود یک روز صبح در قصرش به من گفت :
فلانی به تو غبطه خوردم ! حسودی ام شد !
پرسیدم چرا ؟
گفت خود را فقیر کردی و گفتم چه اشتباه بزرگی کرد لیک دیشب خوابیدنت را دیدم ، سالهاست آرزوی یک شب خواب چنین را دارم !
دیشب نان و ماست خوردی و صبح نان و پنیر من بدستور پزشک مجبورم صبحانه کبوتر با آب جو بخورم !
باری پرنیان عزیزم ! تو بر جنگ توانایی . تو بر معطریت دانشمندی . تو بوی خوش میپراکنی بی نیاز از عطور ! تو و تعدادی دیگر از دوستانمان معطریت به صحت شناخته اید و نه به صحبت ! به ریشه نه به شیشه !
تو عطر به عمق میشناسی نه به نت !
ورنه عطر را که هر کودکی بلد است بزند .
شناخت عطور ساده ست لیک شناخت معطریت است که از هر کس نشاید .
خدا زنده است و تا خدا زنده است مهر زنده است و تا مهر زنده است من و تو و دوستانمان زیر سقف مهرافشان گرمیم به نور آن !
" همه " برای آنان که میخواهندش
" هیچ " ( مهر ) برای ما که کافیست بر ما
مادربزرگ ام میگفت :
گرگ صحرا گر دهد شیر مرا میش من است
آن غریبی که دهد مهر مرا خویش من است
خدای راستگوی ما گفت :
آیا من برای تو بس نیستم ؟؟
بخدا که هست :)
ارادت ها با لبخند بر تو و همه ی دوستان ام :)

چندین بار خوندم عموی عزیز به همراه ممث و تفکر عمیق بر نوشته ات و سیر نشدم.
باری اون صدای درون همون فرشته ایی است که خدا برای حفاظت از هرکدام از ما قرار داده.
روحت معطر عمو سخی که از هر کلام و هر رفتارت خوبی و دوستی و خیر می باره

کامبیز عزیز و سخن‌دان و دانا و فرشته خوی همون طور که همیشه گفتم و خواهم گفت «حق» تو کلامت حقه و خودتم عشقی.