HERMES - Terre d'Hermes Parfum

درود بر همه ی دوستانِ عزیزِ عطر افشانی.

شـیشـه ی عـطرِ بهـار، لـبِ دیـوار شـکسـت
و هـوا پُـر شـده از بـوی خــدا......

تق هرمس ادوپرفیوم،
عطری خوشبو، معتدل، باکیفیت و شیک،، عطری که از همون ابتدای استفاده تا حال و بعد از این، عاشقش بودم و هستم و خواهم بود... عطری شیک و باوقار و مجلسی و مناسب روزهای پیش رو،

پیشاپیش سال نو را به همه دوستان عزیز و مهربان و معطّر عطر افشانی، تبریک عرض میکنم.
امیدوارم سال ١۴٠١ سالی خوب، همراه با صحّت و سلامتی، سالی پُر از خیر و برکت و سالی معطّر برای همه ی شما دوستانِ عزیزم باشه.
در پناه حق.

تِغ‌هرمس…
قد بلندو رشید با موهای صاف خرمایی که نیازی به شانه کردن و سشوار ندارن و همیشه لحضه آخرررر جلوی آینه همراه سوت زدن با فرو بردن دستش لای موهاش مرتبطشون‌میکنه…
تک پوش ساده سرمه ای و شلوار جین آبی ملایم…،
سدان آلمانی( ب‌ام‌و سری پنج E60 ترجیحا نوک‌مدادی) که هنوز هم بعد ازگذشت یک دهه چشمای هرکسی رو برای لحظه ای خیره خودش میکنه!
تاخیر های ده دقیقه و یک ربع همیشگی!
تلفن جواب ندادن های حرص دربیار…
«ببخشید موقعیتش رو‌نداشتم» های آبکی…
یک سر و هزار سودا !
قرار های کوتاه و توام با عجله ،مفید و بی سوتفاهم!

+ : کی وقتت آزاده باز همو ببینیم؟
_ : خبرت میکنم …

(پ‌ن : تِغ‌هرمس رو انتهای بهار بپوشید تا اواسط پاییز، ادغام رایحه این عطر با بوی برخاسته از تریم چرم خودروهای آلمانی توام با رایحه میکاپ نیمه غلیظ همدم محترمتان ، فضایی بسیار دلنشین برای شما به ارمغان خواهد آورد خصوصا درمسیر رفتن به یک شب‌نشینی نیمه رسمی!)

تو را من چَشم در راهم؛ شباهنگام
که می‌گیرند در شاخِ تَلاجَن سایه‌ها رنگِ سیاهی
وَزان دل خستگانت راست اندوهی فراهم
تو را من چشم در راهم؛ شباهنگام
در آن دم که برجا دره‌ها چون مُرده ماران خُفتِگانند
در آن نوبت که بندَد دستِ نیلوفر به پای سَروِکوهی دام
گرم یادآوری یا نه؛ من از یادَت نمی‌کاهم؛ تو را من چشم در راهم!


مخلوقی بسیار همجوار، مُقارن، هم‌نشین وَ معاشر که عمیقا میل به سازش با آدمیزاد دارد! شبیه به تماشای نورِ آفتابِ روشن، طلایی رنگ، نیمه گرم وَ پاییزی است که اطرافِ سایه‌ی نمورِ یک تکه سنگِ بزرگ و یخ‌زده را درخشان کرده! شبیه به مراوده وُ آمیزشِ پوستِ صورت با علف‌های نیمه مرطوبِ جنگلی که نورِ آفتاب را از لای شاخ وُ برگِ درختان بلند به سرقت می‌برند! ارگِ باشکوهی که در آن مرکبات از میوه به پیام‌آور تبدیل می‌شوند وُ گریپ‌فروت شاه و پرتقال ملکه‌ی آتش آن هستند. رایحه ای مرکباتی چوبی خاکی اسپایسی نمدار که در قلب خودش یکی از معصوم ترین رگه‌های تلخی را جاداده وَ در ماورایِ یک خیالِ شیرین آدمی را به مرزِ بازیابیِ واقعیت می‌برد و دوپای مغموم را از رویِ دیوارِ کشف به دشتِ وسیع و پُراُبهتِ حقیقت پَرت می‌کند!
اکتشافِ شیرینی‌ها مابینِ تلخی‌ها و بالعکس!
تغ درنگاه کوچک من شبیه به خود زندگی است. تولد، ایجاد، حضور... شبیه به لمسِ چگونگیِ بودن است!
فهم آن است که ای آدم بدان این تلخی شیرینی در سر دارد و آن شیرینی تلخی وُ هر دو به خاک می‌انجامند...
پس لذت ببر از رطوبت باران و میوه‌های درختِ حیات را بدون ترس بچین و گاز بزن! از سقوط نترس. از هبوط نرنج.
آدم تو حوا داری وُ حوا تورا! وَ هردو یک زندگی پیش رو...
تغ یعنی ای آدم معاشقه کن و لذت ببر.

تلخِ بَلد وُ بالغی که تو باشی وُ تشنه‌ی نابلد وُ نوباوه ی کشفِ شیرینی که من! رطوبت جان داری که تو... خاک بر باد رفته ای که من!

در دورترین اتم‌هایِ آن شریانِ تلخ یک سرزمین ناشناخته‌ی قطبی درانتظارِ کشف شدن است. سرمایی که از دل افسانه‌ها بیرون زده و با رطوبتِ چوبی و خاک خورده‌ی خود همان نور آفتابِ پاییزی را ارزانی آدمیزاد می‌کند. در جان این اثر رایحه ای وجود دارد از جنسِ سلوک و آرامش. چیزی شبیه به بوی سنگ مرمر و گرانيتِ تازه استخراج شده از معدن که مدت‌ها زیر آفتاب رها شده و حال تلفیقی است از فوتون های بازیگوشِ نورباستانی و رایحه ی کهنِ زمین! به حدی آن رایحه ننامیدنی است که توگویی میل به القا و آموختن دارد. شبیه به ذِن بودا که در پی نورحقیقت، تفکر را به اعماق سکوت تزریق می‌کند!

تغ فهمِ فاصله‌ی خورشید است تا اعماق زمین.

حیف که در جهان آدم جمله‌ها باید به نقطه برسند.
ما تشنگانِ رهاکردن و از سرخط دوباره شروع کردن هستیم! که اگر نبودیم، من تا به آخرم برای تو مینوشتم ای افسانه.
مرسی ژاون کلود عزیزم. مرسی هرمس محترم. مرسی ای هنر. مرسی ای هنرمندان. ممنون که مارا رها نکردید.

من اینجا از فراموش شده‌ترین خاک زمین!
از رها شده های در باد...
از میان نان های قرضی و لاله های از خون شکوفه زده
با تو می‌گویم وُ از تو برای تو می‌نویسم.
از تاریکیِ دوران و حصارِ کشیش‌هایِ ناجور
از میان غدغن های دائم و سبزهای به سرخ رسیده
از این بغض خانمان سوز. به توی ای نور؛ سلام.
از فَرای اشک؛ از آنجا که دستِ دختران را پسران نگرفتند وَ انحنای آتش کمر آنها را جای بازوی مردان چماقِ سردِ جهل شکست
از این جغرافیای وارونه ی چماق به دست؛ به تو ای آزادی؛ سلام.


عصیانِ نوشیدن در سَر داشت.
در گوش او نجوا می‌کردند فرشتگان... شیطان فَرای آن‌ها
بنوش بنوش بنوش! سَر بکش این سیالِ فراموشی را
خدا کنارش نشست و با خشم گفت : ننوش ای فرزند خاطی!
گفت : همین‌گونه که هستم مرا دوست بدار ای خالق
خدا گفت : ساکت! ننوش. دم نزن...
گفت : من آزادِ افسانه ام وَ تو در همین قامت یا عاشقم باش یا ترکَم کن! و خدا او را ترک کرد..
از آن پس او ماند، شیطان، سیالِ جادویی و رقص با فرشتگان...
اما شنیدم در بین ابرها کسی می‌گفت
خدا با لبخند و شادی به آن رقصِ مستانه تماشا می‌کرد!

تغ سیالِ فراموشی است!
رقص اشک آلودِ بشر است با فرشتگان سقوط کرده...
اُپرای باشکوه هبوط؛ جاری در سالن انتظارِ صعودِ آدمی...!!

درود
سال‌ها پیش وقتی ۱۸ سالم بود عاشق این عطر بودم. اما خب وضعیت مالی هیچوقت اجازه نمیداد که یه بطری رو بخرم.
یه روز یکی از دوستان گفت برام از فرانسه یه عطر آوردن که بود آب پرتقال میده. خیلی حال به هم زنه 😂
گفتم میشه ببینم؟ باورم نمیشد به تق هرمس می‌گفت آب پرتقال😂😂 گفتم من عاشق این بو هستم و این‌جوری شد که اون بطری رو به رایگان هدیه گرفتم.
هرسال لحظه شماری میکنم که نسیم‌های خنک پاییزی شروع بشه و بتونم از این شاهکار استفاده کنم.
تق یه شمشیر دولبه‌ست؛ بازخوردها اینجوری بوده که یا عاشقش میشن یا ازش بدشون میاد. اما یه چیز خیلی مهمه. عطر باید اول روح خودمو جلا بده و بعد دیگران …

امشب، شب تولدم. روی مبلی در هتلی نشسته ام و ساعت کوکی ام را کنار گوشم گذاشتم. صدای موتور ای تی ای دهه شصت میلادی داخل ساعت کوچک و مشکی وستندواچ، نوازشم میکند. به زمان فکر میکنم، به فکر های احمقانه، به اشتباهات و خوشی ها. این صدا، زمان، گذشت زمان، صدای موتور پیچیده ساعت، صدای ثانیه ها، حرکت، تولد.

و بوی تق هقمس، که وادارت میکند فکر کنی، به حرکت؛ به پویایی، سکوت، پرتاب شدن، غرق شدن، زنده شدن و مردن.

به زندگی.

یک عطر عالی و محشر برای آقایون.
به شدت بوی صمغ و چوب میده و کنارش بوی مرکبات هم میاد. اگه بخوام با کلمات معمول توصیف اش کنم یه عطر تلخ و نمناک هست فاقد هر نوع نت شیرین، یا ادویه. فک میکنم خیلی بوی خاص و اروپایی ای داره. دقیقا حس قدم زدن در هوای گرفته و ابری و بارونی جنگل های اروپا.
نسخه پغفوم و ادو تویلت بسیار شبیه هم هستن. من فک میکنم که نسخه تویلت، فلفلی تر و مرکباتی تر هست در بستر بوی خاکی. اما پغفوم بیشتر بوی چوب و صمغ میده و کمی هم مرکبات.
ضمن اینکه به نظر من نسخه پغفوم همه پسندتر باید باشه نسبت به تویلت. چون دومی، بوی محکم تر و خاص تر و خاکی تری میده به نظرم.
واقعا عطرهای زیبایی هستن و لذت بردم. فک میکنم از طرفداران پر و پا قرص رایحه های چوپی چایپر که از نت های شیرین فراری ان هستم!

واقعا ازون عطراییه که کرکتر خاص خودش رو میطلبه، در تصوراتم یه آقای میانسال هنرمند و آروم و باپرستیژ و خوش‌پوش این بو رو میده :) بهتره که در فصل مناسب خودش و به مقدار کم اسپری شه تا جذابیتش دو‌ چندان شه

به نام خدا
درود خدمت تمامی دوستان
من به شخصه عاشق این عطرم
ممکنه شما هم همینطور باشید
محدود افرادی اند که از تق هرمس بدشون بیاد
خیلی از افراد این عطر رو میزنن اما با این وجود ، هیچوقت هیچوقت برای من تکراری نمیشه ...
اشخاص خیلی خاص معمولاً از این عطر استفاده میکنند
همه هم اگر تو عطر فروشی این عطر رو بو نکرده باشن ، حداقل یک بار یک نفر این بو رو میده
شاهکاره واقعا
حتی اون بوی خاک نم خورده روح و روان منو آرامش میده

سلام دوستان جان .
تغ دی هغمس پاغفوم عطری نیست که نیاز به معرفی داشته باشه .
با لطفی که همه دوستان داشته اند و حاصل دلنوشته هایشان سی صفحه شده است.
و با سال ها خوشنامی و بلندآوازگی.
و با لشکری از دوستدارانش در سراسر جهان.
در شناسنامه خود قصیده ها دارد این رایحه ی دلنشین .

حال وقت آن است که پا بر زمین بگذاریم و آنچه را امروز در دستانمان است بیازماییم .

نتیجه آزمون سمپل خریداری شده از عطر افشان :
حجم تستر 1.5 میل.
بچ کد : CDBBS
تاریخ ساخت : 04-2018
تاریخ خرید سمپل : 05-2022
اصالت : تایید شده.
متریال محل آزمون : دو مرتبه : پیراهن تترون مردانه ، کت پشمی مردانه.
تعداد پاف در هر بار آزمون : سه پاف استاندارد.

نتیجه ارزیابی :
اوپنینگ : به شدت ضعیف است. اثری از فوران بوی مرکباتی دیده نشد. در حدود پنج دقیقه بوی الکلی به همراه بوی مرکباتی خفیف و پس از آن رایحه مرکباتی خیلی خفیف با پخش بسیار ضعیف که فقط از فاصله چند سانتیمتری قابل استشمال است. این مرحله در حدود نیم ساعت تداوم داشت.

نوت دوم : با توجه مستندات مرجع، نوت دوم سنگ آتشزنه است که حداقل در نسخه بررسی شده ، رایحه مشخصی از آن مشاهده نشد، و عطر مستقیما به نوت سوم منتقل گردید.

نوت پایه : نوت پایه ای به صورت مشهود مشاهده نشد، صرفا تداوم نوت اولیه (رایحه مرکباتی بسیار خفیف) که به صورت خیلی کم محسوسی ، حال و حوای چوبی کمرنگی به آن افزوده شد. قدرت عطرافشانی در این مرحله هم بسیار ضعیف و فقط از فاصله یکی دو سانتی پارچه قابل استشمام است. این شرایط هم مجموعا در حدود پنج ، شش ساعتی تداوم داشت.

جمع بندی :
از نظر رایحه : تقریبا خطی و بدون تغییر، دارای رایحه مرکباتی بسیار ضعیف و با مقدار خیلی کمرنگی روایح چوبی.
از نظر قدرت عطرافشانی : بسیار ضعیف ، تقریبا فاقد قدرت پخش، فقط از فاصله چند سانتی متری قابل استشمام است.
از نظر ماندگاری : تا حدود شش ساعت روی پارچه پشمی و تا حدود سه ساعت روی پارچه تترون (این آیتم نیاز به این توضیح دارد که ماندگاری به معنای عطرافشانی نیست، بلکه با توجه به قدرت عطرافشانی بسیار ضعیف، فقط خود پارچه مقداری معطر است که با بوییندن پارچه از نزدیک قابل درک است)

افسوس ، شاید باید به روزگارانی قبطه داشته باشیم که عطرهای استوره ی مان زندگی می کردند و بر سرزمین روایح حکمرانی داشتند...

روزگارانتان عطرآگین.

واله
حیران و ایمن
با خیالی آسوده از عادت
تنها و در گرد کویر
با مرقّعی پر از وصله و نعلینی سفت و فولادی.
غبارآلود و خاکی... اشک می‌ریزی؟
گِل می‌شوند در این عرصات هیچ در هیچ و پر پیچ و در نپش گونه می‌خشکند.
تشنگی، اقیانوسی محیط بر جزیره‌ی حلقوم.
سیرابی، معجزه‌ای نامعقول و بعید.
بی‌آبی‌ی که نه می‌کشد نه رها می‌کند.
سیزیف را حق اعتراض نیست.
پرومته را جگر دریده‌اند.
سایه‌‌ساری نمی‌توان یافت جز سایه‌‌ی خود:
تنها خنک‌جغرافیای در دسترس، ولی باز دورترین

گفتم:
_دمی به زیرش بشین
آسوده باش!
گفت:
_نمی‌شود! باید از خویش جدا شد...
_از خویش جدا شو!
_نمی‌شود! خورشید بی‌امان می‌تابد.
_بهانه می‌آوری!
_نه!
_پا برای دویدن که داری؟ به سمت آن تپه بدو!
_ آن تل بی‌سایه؟
_ آری. به سمتش بدو! چیزکی آنجاست.
_'چیز'؟ مزاحی‌ست بیابانی؟
سال‌هاست که فارغ از وجود و موجود، 'چیزی' به چشم ندیده‌ام. 'چیز' دیدن در این هیچستان عجبی‌ست، ولی می‌روم. به نظر که بیارزد.
_می‌ارزد.

رفتم یا ... رفت. بی‌خیال! مدت‌هاست که دیگر نمی‌دانم کدام ضمیر را برای 'فعل‌'هایم استفاده کنم.
تلی بی‌چیز
مجرد از سایه
خالی از موجود
فارغ از هویت؛ که هیچ تپه‌ای جز انباشت میلیاردها غبار روی هم نیست.
من نیز می‌روم که بخشی از آن شوم
شاید خلائی که بین این غبارگان لیز می‌خورد و می‌لغزاندشان. پس از سال‌ها هنوز جز خلائی بیش نیستم.

هممممممم... بگذار ببینم... گفت: اینجا، کنار تپه، چیزکی هست...
کنار تپه بنشسته همی گفتم که کو کو؟ کو کو؟
دنبال چه باید گشت؟، وقتی نمی‌دانی به شوق کدام 'چیز' آمده‌ای؟
ولی نه! گویی چیزکی هست واقعا!
صبر کن!
اینجا بویی می‌آید...

خستگی، بهترین واژه برای توصیف 'میلی' که هر چه می‌دود به 'کام' نمی‌رسد، نیست... خستگی مزخرف است، ناقص است، ملوّث است، هیچی نیست؛ خستگی نه!
حیرانی چطور!؟ اشباع غریزه! تموّج میل! تشدید هوس! انبساط سودا! رغبت بی‌مرز!
ولی کام؟
خیر!
سالها دل طلب جام جم از ما می‌کرد
ولی ما را توان دهش و سرمایه‌ی تمهید و تامین نبود.

اینجا کویر ناکامی‌ست؛ که اگر کام داشت، کویر نبود و اگر کویر است، خودش گل در بر و می در کف و معشوق به کامست، ولی سلطان جهانم در این کویر، ز چنین کام بی‌نصیب است.
افسانه‌ها می‌گویند جناب دانته هم از برزخ این کویر عبور کرده [و نغمه‌هایش هنوز هم ریگزارها را به رقص می‌آورد] و تق هرمس، این دوشیزه‌ی نجیب، بئاتریسی‌ست مشتعل و منتظر در این کویر ممتد، که شاید روزگاری دانته‌ای ویرانی و حیرت و غربتش را به پیشگاهش عرضه دارد.
چه‌قدر عطش که در این مواجهه به اقیانوس وصال خواهد ریخت؛ صفرهایی که به یک لحظه با قامت نحیف یک حائز معنی می‌شوند؛
عدد می‌شوند و به چشم می‌آیند؛ تو گویی چیزی شبیه به بی‌نهایت باشند؛ پرده‌ای که از میان دو آینه کنار می‌رود؛ انفجار سال‌های انبوه غربت از اصابت تیزی ناگهانی پیوند آتشین عشق
و ... ظهور تق هرمس در بینی‌‌.
البته نه هر دماغی:
بینی آن باشد که او بویی برد.
رایحه‌ی تق هرمس به دماغ خیلی‌ها خورده و خواهد خورد، ولی ادراک این گزاره که بعضی عطرها صرفا عطر نیستند و اوه اوه چه اعجازی درون این چراغ جادو خوابیده و چه قیامتی بپا خواهد کرد، وقتی اولین رهایی به جهان بیرون را تجربه خواهد داشت، خود مسئله‌ای‌ست غامض که فقط با خیالی شورانگیز و رها و آزاد از قید و بند است که می‌توان به آن نائل آمد.
باید درید این حریم مه‌آلود سلیقه‌ی شخصی و با نگاهی جویان به روایح نگاه کرد. رفقا حقیقت را نه در سیاهه‌ی الفاظ و متون؛ که در سفیدی زیر و بم و لای خطوط باید جست‌وجو کرد‌. آنجاست که حقیقتی نهفته، لذتی غنوده، معنایی نشسته، شهیدی افتاده و شیشه‌ی عطری شکسته. متن را بدرید تا به حقیقت برسید. روایح را بکاوید و بنوشید و ببوئید و نت‌ها را با گوشت‌کوب دماغ له کنید و از زیبایی‌اش لذت ببرید. آب در عمق خاک است‌. بکَنیم تا بیابیم.

تق هرمس با افتخار از این عطور است:
چه‌قدر رویش، چه‌قدر حرکت، چه زیبا دلبری و اشراق و مکاشفه‌ای. لبریز از هستی، جوش و نوش و شور و شوق و شعف و مستی!

در عرفان می‌گویند یقظه: بیداری. شکوفایی، آگاهی، التفات ...
چه سهل و صاف و ساده. بی‌آلایشی از وجنات این عطر می‌بارد.
یادم نمی‌آید در کدام کتابِ کدام نویسنده می‌خواندم(نقل به مضمون):

کمال یک اثر هنری به این نیست که حفره‌هایش را مدام پر کرد و به آن افزود؛ بلکه کمال یعنی [دانستن این نکته که] چه چیزی را درست در جای خود از اثر هنری حذف کنیم.
یکی از نمونه‌های عالی این روش، مولکول ۰۲‌ئه که معرف حضور هست و تق هرمس هم چه زیبا همه چیز را کنار گذاشته و چه خرامان و معتدل از بین میوه‌ها و چوب و خس‌خس و پچولی و فلفل عبور می‌کند و از هر کدام مشتی به نیاز خود می‌گیرد و شفاف و عفیف، رقصان و لطیف به مقصد خود می‌رسد:
نه چون سالومه‌ی سلطیه؛ که مانند بئاتریسی فریادرس و هرمسی دانا و حکیم:
در نهایت اعتدال!

چکیده‌ی متن:
هانس کریستین اندرسون.
تق هرمس پرتابی‌ست به بافت کلاسیک، سرشار از خوشبختی، بی‌آلایش، روان و پر از رنگ داستان‌های این بزرگوار.
بخوانیم تا بفهمیم!