HERMES - Terre d'Hermes Parfum

درود و عرض ادب خدمت دوستان گرامی
من به ندرت پیش میاد که دوتا عطر رو باهم بپوشم اما یه حالت ترکیبی رو تست کردم که رایحه اش محشر شد و بازخوردها فراتر از باور.
ابتدا عرض کنم که این حالت شامل شش پاف تق هرمس و سه پاف دیور هوم پارفوم رو هم هست، بعبارتی روی هم لایر بشن.
در واقع این کار یه عطر وودی سیتروسی به شما میده که در گروههای بویایی این حالت تفکیک نشده. من خودم به شخصه عاشق عطرهای چوبی ام اما با توجه به فصل گرما معمولا عطرهای چوبی کمی هستن که مناسب این فصل باشن. وقتی هوس پوشیدن دیور هوم پارفوم تو این فصل به سرم زد، گفتم باید با آکوردهای مرکباتی مقداری از گرمای این عطر کم کنم و چه عطری بهتر از تق هرمس، اما نتیجه ی کار بسیار عجیب شد. رایحه ی این ترکیب، انگار آتشی که گلستان شده، سوزان اما دلچسب، و به شدت سداکتیو. یعنی محاله کسی نگه واااای چه عطری زدی؟
ترکیب تق هرمس با آلکساندریا هم تست کردم و خوب شد اما این ترکیب با همون نسبت هایی که خدمتتون عرض کردم یه چیز بینظیر شد. یه گرمای سوزان که روح و روان اطرافیانو میسوزونه.

دوستان نظرات خوبی درباره این عطر درج کردن فقط از جنبه تکمیلی و خلاصه عرض کنم که، این عطرو اگه بالای ۳۰ سالتونه و دنبال رایحه‌ای هستین که وقار، جذابیت، حضور پررنگ، حس حرفه‌ای‌گری و مردانگی رو منتقل کنه، بهتون پیشنهاد می‌کنم.
این عطر یه شاهکار واقعیه چهارفصله( البته صلاة ظهر تابستان رو باید فاکتور بگیریم)! ترکیب مرکبات و چوب‌ تو این عطر حرف نداره. موندگاریش فوق‌العاده‌ست:
- روی لباس: حدود یک روز
- روی پوست: تقریبا بیش از نیمی از روز( براساس شیمی پوست)
- پخش بوی ملایم ولی ماندگار داره
به جرات می‌تونم بگم لاین تغ یکی از بهترین عطرهای مردانه‌ی دنیا رو ارائه داده که امضا هر جنتلمنی میتونه باشه.

برای فصول بهار و تابستان هم قابل استفادست؟ مشخصات معتدله اما تو نظرات میگن گرمه!!!

رایحه عالی
فرش و میوه ای
حس سر زندگی و تمییزی
ماندگاریشم به نسبت خوبه

پارسال دکانت تق هرمس رو برای اولین بار سفارش دادم و بعد از اسپری، رایحش برام خیلی آشنا بود و ناخودآگاه این تصور به ذهنم اومد : پسری در دهه هشتاد که به تازگی عقد کرده و در دوران نامزدی هست و پیراهنی به رنگ روشن مثل کرم روشن پوشیده.
.

این لعنتی چرا خسته کننده نمیشهههه
واقعا لذت بردن از این عطر تمومی نداره
هر روز و هر زمان که بپوشی این عطر رو جذابه
به هر مناسبتی میاد
مردونه شیک و تمیز
به معنی واقعی کلمه بهشتیه
یه عطر ابدی
موندگار و با اصالت

نسخه غلیظ‌تر و عمیق‌تر از نسخه ادو تویلت است که این عطر همچنان هویت اصلی خط تق هرمس را حفظ کرده اما ابعاد چوبی، خاکی و رزینی آن را برجسته‌تر کرده است.
شروعی مرکباتی و روشن که در همان ابتدا DNA اصلی تق هرمس را تداعی می‌کند. پرتقال و گریپ‌فروت رایحه‌ای طبیعی و کمی تلخ دارند که بسیار شفاف و باکیفیت حس می‌شود.
در میانه است که اینجا تفاوت اصلی نسخه پرفیوم با نسخه ادو تویلت آشکار می‌شود. در نسخه پرفیوم حضور صمغ بنزوئین رایحه‌ای گرم، کمی شیرین و رزینی می‌افزاید که عمق بیشتری به عطر می‌دهد. این نت، فاز خاکی و چوبی عطر را تقویت می‌کند.
خس‌خس، همانند نسخه ادوتویلت حس خشک، دودی و کمی خاکی را ارائه می‌دهد،اما در اینجا غنی‌تر و عمیق‌تر است. ترکیب آن با چوب‌ها باعث ایجاد یک پایان مردانه، سنگین و ماندگار می‌شود.گرم‌تر، رزینی‌تر، عمیق‌تر و بالغ‌تر است و به دلیل حضور بنزوئین، کمی حس شیرینی کهربایی دارد نسبت به نسخه ادوتویلت دارد.
این عطر بسیار شیک، مردانه و جذاب است و حس اطمینان و بلوغ را منتقل می‌کند و برای مردانی که دوست دارند سنگین و کاریزماتیک به نظر برسند انتخابی عالی است.
افرادی که سبک مینیمالیستی اما شیک را می‌پسندند، چون تق هرمس عطری ساده اما تأثیرگذار است.
پخش بو خوب و ماندگاری بالایی دارد
(خوش رایحه باشیم)

درود بر عطر افشانی های گرامی.سپاس از عطر افشان که مثل همیشه با دقت و سلیقه خاصی نسبت به ارسال کالای خریداری شده اقدام فرمودند.یه عطر دوست داشتنی و بسیار مورد علاقه من.سابقه استفاده نسخه ادوتوبلت و پرفیوم را درگذشته دارم.مربوط به سالهای اولیه تولید این محصول می‌باشد که البته در آن زمان هردو را بسیار دوست داشتم.در حال حاضر با توجه ضعیف شدن نسخه ادوتویلت خرید نسخه پرفیوم به نظرم معقولانه تر بود.فضاهای دو عطر تا اندازه ای متفاوت است.در نسخه پرفیوم یه شروع مرکباتی تند رو ابتدا آدم حس میکنه و بعد آرام آرام ترکیب روایح چوبی بسیار زیبا ظاهر میشه.از ژان کلود النای عزیز بسیار سپاسگزارم بابت خلق این شاهکار پیر.در نسخه ادوتویلت من شروع مرکباتی جذابی رو حس میکردم و بعد روایح چوبی و یه جورایی هم بوی خاک نم دار حس میشد.البته عارضم که این قیاس مربوط به سالهای قبل می‌باشد و سالهای اولیه تولید که تفاوت کاملا مشهود بود برام.به نظرم هردوکار کاملا مناسب پاییز و با استایل کاملا رسمی بیشتر جوره.بهتره در محیط بسته مخصوصا فضای کوچک استفاده نشه.در مجموع تو فصل پاییز کار قشنگیه و بازخورد خوبی داره.شیک و خوش رایحه.پیروز شاد تندرست باشید.

بهشت؟
یکم اغراق نیست؟ بوی جهنم و برزخ میتونه باشه(به همین علت خاصه!)
ولی بوی بهشت به نظرم باید یکمی لطیف تر باشه کلی فکر کردم ولی عطری که لایق بوی بهشت باشه نتونستم به یاد بیارم.
هرچند این تفاسیر من ارزش این شاهکار رو کم نمیکنه
اصولا چیزای مخوف یا عجیب مثل این عطر خیلی خاص تر از عطر گل ها میتونن باشن.
همه چیز بدش خوبه حتی نقش بد فیلم ها.

واله
حیران و ایمن
با خیالی آسوده از عادت
تنها و در گرد کویر
با مرقّعی پر از وصله و نعلینی سفت و فولادی.
غبارآلود و خاکی... اشک می‌ریزی؟
گِل می‌شوند در این عرصات هیچ در هیچ و پر پیچ و در نپش گونه می‌خشکند.
تشنگی، اقیانوسی محیط بر جزیره‌ی حلقوم.
سیرابی، معجزه‌ای نامعقول و بعید.
بی‌آبی‌ی که نه می‌کشد نه رها می‌کند.
سیزیف را حق اعتراض نیست.
پرومته را جگر دریده‌اند.
سایه‌‌ساری نمی‌توان یافت جز سایه‌‌ی خود:
تنها خنک‌جغرافیای در دسترس، ولی باز دورترین

گفتم:
_دمی به زیرش بشین
آسوده باش!
گفت:
_نمی‌شود! باید از خویش جدا شد...
_از خویش جدا شو!
_نمی‌شود! خورشید بی‌امان می‌تابد.
_بهانه می‌آوری!
_نه!
_پا برای دویدن که داری؟ به سمت آن تپه بدو!
_ آن تل بی‌سایه؟
_ آری. به سمتش بدو! چیزکی آنجاست.
_'چیز'؟ مزاحی‌ست بیابانی؟
سال‌هاست که فارغ از وجود و موجود، 'چیزی' به چشم ندیده‌ام. 'چیز' دیدن در این هیچستان عجبی‌ست، ولی می‌روم. به نظر که بیارزد.
_می‌ارزد.

رفتم یا ... رفت. بی‌خیال! مدت‌هاست که دیگر نمی‌دانم کدام ضمیر را برای 'فعل‌'هایم استفاده کنم.
تلی بی‌چیز
مجرد از سایه
خالی از موجود
فارغ از هویت؛ که هیچ تپه‌ای جز انباشت میلیاردها غبار روی هم نیست.
من نیز می‌روم که بخشی از آن شوم
شاید خلائی که بین این غبارگان لیز می‌خورد و می‌لغزاندشان. پس از سال‌ها هنوز جز خلائی بیش نیستم.

هممممممم... بگذار ببینم... گفت: اینجا، کنار تپه، چیزکی هست...
کنار تپه بنشسته همی گفتم که کو کو؟ کو کو؟
دنبال چه باید گشت؟، وقتی نمی‌دانی به شوق کدام 'چیز' آمده‌ای؟
ولی نه! گویی چیزکی هست واقعا!
صبر کن!
اینجا بویی می‌آید...

خستگی، بهترین واژه برای توصیف 'میلی' که هر چه می‌دود به 'کام' نمی‌رسد، نیست... خستگی مزخرف است، ناقص است، ملوّث است، هیچی نیست؛ خستگی نه!
حیرانی چطور!؟ اشباع غریزه! تموّج میل! تشدید هوس! انبساط سودا! رغبت بی‌مرز!
ولی کام؟
خیر!
سالها دل طلب جام جم از ما می‌کرد
ولی ما را توان دهش و سرمایه‌ی تمهید و تامین نبود.

اینجا کویر ناکامی‌ست؛ که اگر کام داشت، کویر نبود و اگر کویر است، خودش گل در بر و می در کف و معشوق به کامست، ولی سلطان جهانم در این کویر، ز چنین کام بی‌نصیب است.
افسانه‌ها می‌گویند جناب دانته هم از برزخ این کویر عبور کرده [و نغمه‌هایش هنوز هم ریگزارها را به رقص می‌آورد] و تق هرمس، این دوشیزه‌ی نجیب، بئاتریسی‌ست مشتعل و منتظر در این کویر ممتد، که شاید روزگاری دانته‌ای ویرانی و حیرت و غربتش را به پیشگاهش عرضه دارد.
چه‌قدر عطش که در این مواجهه به اقیانوس وصال خواهد ریخت؛ صفرهایی که به یک لحظه با قامت نحیف یک حائز معنی می‌شوند؛
عدد می‌شوند و به چشم می‌آیند؛ تو گویی چیزی شبیه به بی‌نهایت باشند؛ پرده‌ای که از میان دو آینه کنار می‌رود؛ انفجار سال‌های انبوه غربت از اصابت تیزی ناگهانی پیوند آتشین عشق
و ... ظهور تق هرمس در بینی‌‌.
البته نه هر دماغی:
بینی آن باشد که او بویی برد.
رایحه‌ی تق هرمس به دماغ خیلی‌ها خورده و خواهد خورد، ولی ادراک این گزاره که بعضی عطرها صرفا عطر نیستند و اوه اوه چه اعجازی درون این چراغ جادو خوابیده و چه قیامتی بپا خواهد کرد، وقتی اولین رهایی به جهان بیرون را تجربه خواهد داشت، خود مسئله‌ای‌ست غامض که فقط با خیالی شورانگیز و رها و آزاد از قید و بند است که می‌توان به آن نائل آمد.
باید درید این حریم مه‌آلود سلیقه‌ی شخصی و با نگاهی جویان به روایح نگاه کرد. رفقا حقیقت را نه در سیاهه‌ی الفاظ و متون؛ که در سفیدی زیر و بم و لای خطوط باید جست‌وجو کرد‌. آنجاست که حقیقتی نهفته، لذتی غنوده، معنایی نشسته، شهیدی افتاده و شیشه‌ی عطری شکسته. متن را بدرید تا به حقیقت برسید. روایح را بکاوید و بنوشید و ببوئید و نت‌ها را با گوشت‌کوب دماغ له کنید و از زیبایی‌اش لذت ببرید. آب در عمق خاک است‌. بکَنیم تا بیابیم.

تق هرمس با افتخار از این عطور است:
چه‌قدر رویش، چه‌قدر حرکت، چه زیبا دلبری و اشراق و مکاشفه‌ای. لبریز از هستی، جوش و نوش و شور و شوق و شعف و مستی!

در عرفان می‌گویند یقظه: بیداری. شکوفایی، آگاهی، التفات ...
چه سهل و صاف و ساده. بی‌آلایشی از وجنات این عطر می‌بارد.
یادم نمی‌آید در کدام کتابِ کدام نویسنده می‌خواندم(نقل به مضمون):

کمال یک اثر هنری به این نیست که حفره‌هایش را مدام پر کرد و به آن افزود؛ بلکه کمال یعنی [دانستن این نکته که] چه چیزی را درست در جای خود از اثر هنری حذف کنیم.
یکی از نمونه‌های عالی این روش، مولکول ۰۲‌ئه که معرف حضور هست و تق هرمس هم چه زیبا همه چیز را کنار گذاشته و چه خرامان و معتدل از بین میوه‌ها و چوب و خس‌خس و پچولی و فلفل عبور می‌کند و از هر کدام مشتی به نیاز خود می‌گیرد و شفاف و عفیف، رقصان و لطیف به مقصد خود می‌رسد:
نه چون سالومه‌ی سلطیه؛ که مانند بئاتریسی فریادرس و هرمسی دانا و حکیم:
در نهایت اعتدال!

چکیده‌ی متن:
هانس کریستین اندرسون.
تق هرمس پرتابی‌ست به بافت کلاسیک، سرشار از خوشبختی، بی‌آلایش، روان و پر از رنگ داستان‌های این بزرگوار.
بخوانیم تا بفهمیم!