NASOMATTO - Sadonaso

اولش بگم این رایحه بشدت هیتر داره
یک رایحه کثیف و جنسی طوری داره به همبن دلیل پخش بوی کمتر از یک متر داره ولی ماندگاریش خوبه
اولش یک رایحه کیک سوخته که سیته شده روش عسل ریختن با کمی قهوه میده ولی قهوه ای که هنگام جوش کفش میگیره میسوزه
بعد از اون یک رایحه شیرین چرکی و پودری به وجود میاد
و به معنای واقعی تشخیص نوع این اثر برام سخت بود
بوی ادرار نگرفتم ازش له نظرم یک شاهکار هست همانطور که میدونید ناسوماتو باید همچین چیزی باید باشه به شدت کار کثیفی هستش به نظرم با در نظر گرفتن این برند رای ۵ از ۵ و چیزی که چشمم گرفت ظاهر عجیب کله شیشه هستش که باعث میشه ناخواسته سمت کار های جنسی برید

فتیش ... لباسهای لاتکس... همون داستانهای سادو مازوخیستی... و آنچه که نمیشه توی سایت نوشت... شما و من تمامی تایپ ها رو درون خودمون داشته باشیم. نرمال بودن لزوما همیشه مورد پسند یک عطار یا یک نقاش یا مجسمه ساز نیست . این عطر رو خودم اگر قرار بود به کسی هدیه بدم در طول تاریخ صد درصد به مارکی دوساد هدیه میدادم ... واژه ی سادیست یا سادیسم هم به همین جهت از اسم ایشون برداشته شده و به کار گرفته میشه . در کنار کلیشه ی همیشگی کت شلوارهای فلانل بی پایان و پالتوها و قهوه ها و رولکس ها و ته ریش ها و ادکلن های تلخ و کلمه ی دست چندمی کاریزما که هرگز پایانی توی تاپیک های مختلف جهان براشون وجود نداره . عطری هم باید برای خالق یک اثر اکسپرسیونیستی باشه . فضای لبه دار و تیز و جیغ و سیاه و پر ازاعوجاج هم یک عطر میخواد به همون میزان یونیک . قرار نیست همه پسند باشه . پس برای یک سادیست یا مازوخیست که تمام ذهنش فرای قضاوتهای خوب یا بد اخلاقی یا مخالف اون درگیر مفهوم نیمه شب هست هم باید یک عطر وجود داشته باشه . این کاری ست که جناب گولتیری انجام دادن . پیشنهاد میکنم نسخه ی لیمیت ادیشن این کار رو هم اگر ندیدید حداقل سرچ کنید درپوش عطر همه چیز رو به شما خواهد گفت. یک درپوش دست ساز سرامیکی سیاه که گویای حرفهای نهفته ی مایع درون بطری خواهد بود.

درود خدمت دوستان امروز رفته بودم بازار به عطر فروش گفتم رایحه ای بسیار خاص می‌خوام که این رو به من داد و تست کردم واقعا عجیب بود آیا این به عنوان عطر میشه استفاده کرد؟ اینطور بگم توی سرویس بهداشتی مترو یا پاساژ ها وقتی دست هاتون رو با مایع دست شویی تاریخ گذشته می شویید این بو تداعی میشه عذر خواهی میکنم بوی ادرار و چرک مانندی دارد. و به نظر بنده کلا نت وانیل به ویژه در عطر های مردانه فضا رو چرک می‌کنه در ضمن فکر کنم طراح این عطر گولتیری حالت چپ گرایانه دارد و کلا فضای عطرهای ایشون آدم رو یاد نقاشی های که معلوم نیست چی هستن میاندازد

سر و صدایی که گوالتیری با این جغله عطرای سودجو بپا کرده‌رو اگه دوشنبه از خودش درمی‌آورد، می‌شد دوشنبه‌سوری‌.

از آنجایی که فضای متن تا حدی با فضا و کانسپتی که برای این عطرِ لچر ایجاد شده، هماهنگی و کفویّت داره، امید که ساحت ادب خدشه برنداره و مدیر محترم هم با اغماض و چشم‌پوشی اجازه تایید صادر بفرمایند.
وقتی چنین عطرهایی تولید می‌شن و محبوبیت پیدا می‌کنن باید هم عطار و هم دوست‌دار و مدافع عطر بدونن که تو دعوا حلوا خیرات نمی‌شه و دروازه‌ی نقد همیشه گشوده‌اس.

بشخصه هیچ حس جنسی از سادوناسو نگرفتم.
رایحه‌‌‌‌اش نه چنان گیرا و دلپسند بود نه نفرتی حاصل کرد‌. سمپل ۵ میلش بلاتکلیف داره برا خودش هستندگی می‌کنه. به خیال خودش خیلی دلبره (از بقیه‌ی عطرام جداش کردم یه وخ دلشونو نبره).
نه حسی حماسی و نه میلی شدید. شیرین، سنتتیک، وانیلی، کمی حیوانی، ادراری [که مطمئن نیستم گروه بویایی‌ به این نام داشته باشیم] عرق‌کرده، ک‌ا‌ن.د.ومیکال [به قول عزیزان] و خانه کرده در کندوی عسل... اع اع اع بگو دیگه. اکبیری برا همین انقد ش‌ه‌و‌ان‌ی و تحریک آمیزه: از اولشم معلوم بود دلْ پیشکشِ ملکه‌ی زنبورا کرده و اصلا همه‌ی دادار دودورش برا این خانوم تپلِ تنبلِ تن‌پرورِ. شاید به دماغ عسل‌دوست زی‌زی خانوم خوش بیاد و هوش از سرش بپرونه‌ها، ولی برای ما نیمه آدما بوی تخم مرغ با رب خانگی هوس‌انگیزتره تا این کندوی کنار عنبرنسارا. خوب بود چند لایه پیاز هم لای نت‌هاش کار می‌ذاشت گوالیتری که دیگه در بلاتکلیف بودن بین این همه تبلیغ و شایعه و این بوی نه چندان دیوانه، تیر خلاص‌رو به شاه دماغ‌های اسیر القائات بزنه.

هیسسسسسس! یه مسئله‌ای‌رو اینجا می‌گم، فقط به مدیر عزیز نگید؛ می‌ترسم تایید نکنه متن بی‌چاره‌رو. گوش‌هاتونو بیارید جلو:
اسم عطر بعلاوه ادعاهای تحریک‌‌آمیزیِ جنسی که این مایع سیه‌رویِ بی‌تربیت دنبال خودش می‌کشه، همه‌اش زیر سر اینه که گوالتیری بی‌ادب مثل جردن بلفورت همیشه سر‌شو تو جاهایی فرو می‌کنه که نباید‌. مرد حسابی سرتّ تّو ... بله بله مدیر عزیز چشم... بچه‌ها لونه‌ی جِری... سرت تو لونه‌ی جری چی‌کار می‌کرد که با این همه سادوناسوی کثیف و بدبو ازش بیرون بیای و آبروی هر چی عطر و ضد عطر و غیر عطره‌رو ببری؟
به بینی‌ت یاد بده هی ندُوه بره تو سوراخ‌ها و غارهایی که نباید. یه وقت دیدی مثل جان ادوارد جونز تو یکی‌شون گیر کرد و نتونستن بکشنش بیرون؛ خودتم شدی مثل حضرت کاوالایف بی‌دماغ و آبروت رفت‌‌ها.
اون وقت دیگه کی میاد برای ملت ما بلک افغانِ خفن بزنه و هندونه کنه تو آستین‌شون؟ همه‌ی کارات می‌شن مثل بلاماژ: اون چیزی از آب درنمیان که می‌خواستی!!!
بهت هشدار می‌دم:
ما تازه از آسیب‌های جدی و جهانی ورود بی‌جای خفاش تو سوپ چینی‌ها رها شدیمااااا برادر.
خیلی می‌ترسم یه روزی‌ خبرش بیاد که دماغ عطار دیوانه عامل ویروس طاعوناسو در عرصه‌ی جهانی شد.
خلاصه از ما گفتن:
هی سرتو نکن تو نقاطی که ... هیچی دیگه. نکن! درسته تو مملکت دموکراتیکی زندگی می‌کنی، ولی خودکنترلی نداری جانم؟ زشته!

اگر چشمم کور نشود و نگردد استخوانم پوسیده به دست دوستداران گوالتیری باید عرض کنم که ایشون در سه کلمه پیچ می‌خورد و فتیله پیچ می‌شود و چپ می‌کند و به پیچش چرم کوئوم می‌پیچد:

۱ تبلیغات. ۲ آوانگاردیسم. ۳خَفَنیّت [اگر ادیبان جمع به این واژه‌ی بی‌چاره اشکال نکنند که علامت مصدر صناعی عربی روی کلمه فارسی ناید. بالاخره پیچ در پیچه، چه انتظاری دارید؟ بنویسم خفن بودگی‌؟ چشم! خفن بودگی!] که این خصیصه‌ی سوم در پی دومی به وجود میاد و چهارمی‌رم دزدکی بگم: کیاست و تیزهوشی.
البته جناب الکساندرو خصیصه‌های دیگری هم به مثابه‌ی یک پدیده در جهان عطر داراست و دوستان همه می‌دانند.

یک بررسی کلی:
در جهان افسانه‌ای عطر هم زوم کردن روی مسائل جنسی، در معرض اتهام پوپولیسم و سودجویی‌ست. همچنانکه در نقاشی و شعر و رمان و سینما هم.

فیلم‌های زیادی با مضامین جنسی ساخته شده‌اند و حرفی برای گفتن دارند، اما مسائل جنسی را موضوع اثر قرار نمی‌دهند؛ بلکه آنرا مشکل، درد، آسیب اجتماعی یا وجهه‌ی تاریخیْ خاص قرار داده و یا محدودیت‌هایش را نقد می‌کنند؛ به قولی اثر تبدیل می‌شود به پاتولوژی روانی، فرهنگی، اجتماعی و ...
در مقابل فیلمی هم هست که سراسر س.ک.س و اروتیک و جان بخشی جنسی به انسان عقده‌ای و عقب مانده و شاید خجلی‌ست که دستش جز به این فیلم برای ارضای نیازهایش نمی‌رود... شاید هم برود، دست است دیگر، ولی فیلم عامل آن است: می‌شود نیمفومانیاک: البته فیلم حرف‌های دیگری هم برای گفتن داشت، ولی صحنه‌های اروتیک‌اش سخنرانی‌‌های هیتلر را هم می‌بلعید چه رسد به درد و دل با دختر معتاد به س.ک.س! یا عشق اثر بی‌معنای (این واژ‌ه‌رو بر من ببخشید) نوئه با تمام روابط پیچیده‌ای که بین کاراکترای نه چندان پخته‌اش داشت.

سادوناسو هم تلسکوپی‌ست که درست روی لبه‌ی آن چ‌ی‌زّی زوم کرده که مامان‌ باباهامون می‌گفتن زشته پنهونش کن. اع‌!
آخه بی‌تربیت، بی‌چشم و رو یکم یواش، این چه دریه که تو نسخه‌ی اکستریت‌ات داری؟
سادوناسو اثر هنری بی‌پروا، جسور، پر هیاهو، ضعیف، مهمل، بی‌ادب، برون‌گرا، هزل، بی‌محتوا و در عین حال باهوشی‌ست که از عطاری هوشمند تراوش یافته.

آدمیزاد؛ این موجودِ آگاه از محدودیت، عقده‌ها و نیازهایش که از پشت بام آزادی افتاده و در نهایت ابتذال با صورتی خراشیده و بی‌چشم، دستی کج و لنگ لنگان به دنبال دلبریّ از جنس مخالف است و ناچار گوالتری‌‌ی باید که برای امتلاء کمبودهایش سادوناسوی پرمدعا و غوغا بپاکرده‌ای را خلق کند تا مگر... مگر این آدمیزادِ نفله به مذاق حضار در جلسه‌ی شامگاهیِ میل و نکبت خوش آید، یا در وهم تاریک و جهل مرکب خویش گمان کند که خوش آمده. این موردرو دیدم که می‌گم.

صدّ تّاسّف به ایّن هّمه ابتذالّ و فرومایگیّ!!!

می‌دانید که از پی‌نوشت گریزی نیست:
هیچوقت این جمله سنت آگوستین‌رو فراموش نکنید که گفت:
هرزگیِ کمدی هرگز برای حضار قابل تحمل نمی‌بود اگر رسوم جامعه قبلا همان هرزگی‌ها را جایز نشمرده بود.

اگه عرضه هست[بعلاوه‌ی استقبال] یعنی تقاضا هست. و پوپولیسم یعنی اینکه ما نه تنها هنر اینو نداشته باشیم که ذائقه‌سازی کنیم، حتی از ذائقه‌ی کج و معوّج این مشتی گوشت کیلویی درب و داغون کمال سو استفاده‌رو برای سودجویی و فروش بیشتر بکنیم.

و بعضی‌ها بگویند که بععععله بکشید کنار
گوالتیری آرتیست با کاروانی از هنر ناب و گوهرین از راه رسید.
ببخشید من مارکوپولویی نمی‌بینم. هر چه هست پوپولیسم و هوشمندی و کیاست و سوء استفاده از شه..وتِ خودجلوه‌گری‌ مخاطب‌ست.

من نسخه‌ی چپ‌کرده‌ی اینترلود و سالومه و ... رو با قدرتمندترین ناسوماتویی که می‌شناسید تاخت نمی‌زنم... اگه عطارش گوالتیری‌ای باشه که ارزشی برای هنر قائل نیست(بازم اگه بفرمایید عطرسازی هنر نیست که دعوایی نمی‌مونه) و جز برای سود و دادار دودور بیشتر هنرش‌رو به کار نمی‌گیره. هه. هنر! عجب! به نظرم حتی خود گوالتیری هم از اون دسته‌ست که به ریش ایده‌ی هنر بودن عطرسازی می‌خنده. خودمم گاهی می‌خندم.

پی‌نوشتِ پی‌نوشت:
بشخصه بعضی روایح (صرفا رایحه) خانه‌های ناسوماتو و اورتو پاریسی‌رو دوست دارم از جمله کوئوم، ترونی، دورو، بارائونادا، فانتوماس و تا حدی نودی فلوروم و بلاماژ وَ این غیر از اینه که عملکرد هنرمند در مقام هنری‌ش‌رو نقد کنی. لطفا سوء تفاهم نشه.
مشک آن است که خود گوید نه دادار دودور.

یه پی‌نوشت دیگه:
این جمله‌رو شنیدید: تنها آنانکه دست به کاری نمی‌زنند، هرگز خطا نمی‌کنند. گوالتیری هم یه آفرین داره که حداقل کاری می‌کنه و توش عامدانه و آگاهانه آفساید می‌ده. حداقل به ریش نشستگان و باتلاقیان پر از سکون می‌خنده.
آفرین بهش.

راستش من یاد گرفتم خیییلی به تنهایی به تیزرهای تبلیغاتی و یوتوبرها و بلاگرها و نیز حتی کامنتهای فرگرنتیکا رو مرجع قرار ندم. نه که اونها دروغ یا اشتباه باشه، نه، معمولا برای برآیند گیری کارآمد هستن اما در مورد کارهای خاص یاد گرفتم حتما تست و سمپل بگیرم. من این عطر رو بو نکردم هنوز، اما با توجه به اینکه از کارهای بلک افغانو و باراوندا خوشم نیومده هیییچوقت و بهم حس دپرشن میدن و با توجه به تجربه خیلی بد از تست فانتوماس از همین برند( که واقعا فاااجعه اس به نظرم) تقریبا خس میکنم این برند و عطرسازش رو نه تنها دوست ندارم، بدم میاد. اما اینم بگم برداشت آدما از عطر فرق داره. من از باکارا روژ خوشم میاد خییییلی و عاشقشم حتنتی اگر تمام بلاگرها بیان بگن خز شده و بوی فقر میده در حالیکه گروه زیادی ازش بوی بیمارستان و بتادین و قند سوخته میگیرن. وانیلا سک.س هم به نظرم عطر شیک و نازی بود در حالیکه گروهی گفتن بوی توالت میده. شاید سادوناسو رو خوشم نیاد ولی دلیل نمیشه حس کنم بوی چرک میده. نمیدونم. مثلا دو تا عطر خیلی رایحه سنگین و عجیب و خاص دارم تو کالکشن خودم ، یکی گرند سوار از فرانسیس کورکجان و دیگری بلک فانتوم از بای کیلیان، با اینکه اینها تو سلیقه کلی عطری من نیستن اما برای اوکیژن و مواقع خاصی توشم میاد. ممکنه بعضی متنفر باشن. دنیای عطر همینه دیگه. قشنگیش به تفاوت برداشت های مغز و سلیقه هاست.

یک‌ تعریف کوتاه از این عطر براتون بگم یک دکانت چند میلی کوچک‌ را جایی خالی کردم که جایگاهش بود الکساندرو گلتیری هم با اون تفکرات احساسی هلندی اش بالاتر از این نباید می ساخت ، عطر یعنی بازخورد ریاحین معطر بهشتی و‌ روح افزا ، نه بوی ک ا ن د و م مانده کنار جوی آب لجن ، و پهن آب و‌آفتاب خورده کنار اصطبل
یا حق.

با سلام و درود
امروز رفته بودم با یکی از رفقا اسب سواری....وارد اسطبل که شدم بو هایی بود ....بوی اسب بوی کاه بوی موندگی و عرق و پهن ....از بوها داشتم لذت میبردم....به فکر افتادم چرا ؟هنوز کامل نمیدانم ولی میدانم این شدت شوق به راییحه ها؛برای من به بوهای بد هم سرایت کرده .احساس میکنم چیزی که گوالتیری فکر میکند شاید همین باشد....اوج اشتیاق برای روایح و با آغوش باز لذت بردن از خاص بودن هر روایح موجود در این کره خاکی...شاید برای بعضی افراد مشتاق روایح هنوز جالب نباشد شاید این از ذهنیت فلسفی من باشد که همه موجودات هستی را با همه خوبی ها و بدی هایشان میپذیرم
شاید از این قول نیچه شروع میشود
هیچ پدیده ای اخلاقی نیست بلکه ما آن را اخلاقی تفسیر می کنیم
این عطر را تست نکرده ام و نمیدانم عطر خوبیست یا بد

این عطر واقعا شهوانیه یا فقط تبلیغاته؟
راسته ک گولتیری الکی هایپ شده و انگشت کوچیکه دماشی و موریلاس کاوالیه نمیشه؟

یه عطر شیرین خطی ومزخرف از گوالتیری. شروعی وانیلی کاکایویی که به مرور‌ عسلی هم میشه ودر انتها کمی مشک وپچولی هم به عطر اضاف میشه اما هیچ کدوم به تعادل عطر کمکی نمیکنن وعطر تا انتها همچنان شیرین وخطی باقی میمونه پخش و ماندگآری بالایی داره‌اما نه به اندازه اکثر محصولات گوالتیری

بعد از خواندن نظرات و سفارش دکانت این عطر منتظر یه چیز عجیب غریب، صد پله بدتر از فانتوماس بودم..
ولی بعد از تست ناامیدی مطلق
هیچ جیز عجیب و غریبی نداره، هیچ بوی زننده ای نداره، هیچ بویی شبیه به همانهایی که توصیف شده نداره...
عطری بسیار ساده با بازخورد خوب، تقریبا میشه گفت بوی شکر آب شده میده که ریختیش تو یه ظرف پلاستیکی ولی شیرینیش ان طور نیست که اذیت کنه. از هشت نفری که تست کردند همگی پسندیدند. یه مقدار هم به زنانه بودن تمایل داره