.RANIA J - Shah'ryar

شهریار - رانیا جی
.
.
خیلی وقت است داستان برندها رو نمیخونم. اگر اشاره به شهریار خاصی یا کس خاصی داره نمیدونم.
شهریار ، یک شیرینی از جنس شیرینی گیاهی-فرویتی-کاراملی داره که آغشته به بستر خاکی-خشک-هربال هست . یک کولی ِ بی سرزمین داخل عطر زیست میکنه که ژولیده و مدفون و منزویه. ۶۵۲ روز . دقیقا ۶۵۲ روز از خونه بیرون نیومده بودم. از ۷۱ کیلوگرم وزن رسیده بودم به ۴۹ کیلوگرم. ۳۱ هزار مقاله خونده بودم. اگر معادلات جهان ، اجازه میداد و میتونستم باز بیرون نمیومدم. گوشی ها خاموش بود. شبکه های مجازی بسته. گفت : فکر میکردیم که... حرفش را قورت داد و بعد باقی حرفش را داخل گوشم گفت.. گفتم: چه آبرویی برام خریدین. نه. نیستم قد این حرفا.
در هم آمیختگی انسان با هدف رو دریافته بودم. ۶۰ ساعت مطالعه میکردم ۴ ساعت میخوابیدم. دو وعده غذا در ۶۰ ساعت . گفت : خب تهش چی ؟
تهش؟ به تهش فکر نمیکنم. هرچی‌ باشه.
عذاب قصه آنجاست که کسی که ۱۰ شب خوابیده تا ۱۰ صبح ، در توهم دانستن و توصیه است. در ۶۵۲ روز دوبار فقط با برادرم تلفنی حرف زدم. بعدها به او گفتم ممنونم. گفت چرا؟ گفتم که نگفتی مراقب خودت باش. آدم هشیار میشه. هشیار به خودش. آگاه به جسمش. این دقیقا همون چیزیه که برای بودن در اون خلسه و مکاشفه و گشت و گذار نباید ازش با خبر باشی : خودت. نباید از خودت با خبر باشی. شهریار یک مذاب ِ معنا در یک بی معنایی ِ صحیح و درسته. معنا؟ از توهم معنا داشتن دور میشم. هر روز بیشتر. باز توی جمع شما راحت تر در موردش حرف میزنم تا توی جمع دوستای خودم. باز اینجا تعداد اونایی که میدونن چی میگم بیشتره.
شهریار ، یک شیرینی رو از تازگی تا کهنه گی روایت میکنه. شلختگی جسم در نظم روح و ذهن. عطر مولف و دیر فهمی هست.

۷ از ۱۰.