TOM FORD - Beau De Jour Eau de Parfum

از لحظه‌ای که عطر رو اسپری می‌کنی انفجاری از اسطوخودوس بسیار طبیعی و روشن پخش میشه این اسطوخودوس نه تلخ نه خیلی شیرین بلکه کاملا بالانس‌شده صابونی و آروماتیک یه حس پاکیزگی اشرافی که بیشتر شبیه بوی پوست تازه‌شسته‌شده بعد از اصلاح.
همون‌طور که اسطوخودوس شروع به محو شدن میکنه رایحه‌ای گیاهی و تلخ‌تر وارد میشه.
رزماری و ریحان حس تلخ‌،خنک و کمی تیز به عطر میدهند در حالی که شمعدانی حالت فلورال فلزی و صابونی رو ادامه میده.
خزه بلوط در پس‌زمینه شروع به ایجاد بستر کلاسیک میکنه انگار بوی کت فوتر با آستر ابریشم،رسمی، جدی اما با لطافت.
درای‌داون یا فاز نهایی عطر بسیار نرم و لطیف میشه.
پچولی یه گرمای خاکی میده که اون ته‌ رنگ کلاسیک رو حفظ میکنه.
عنبر این گرما رو کمی شیرین میکنه و مشک رایحه رو صاف و نزدیک به پوست نگه میداره.
در این لحظه عطر تبدیل به یه هاله‌ی شفاف و جذاب روی پوستت میشه که فقط کسایی که خیلی نزدیکت باشن حسش می‌کنن.

شروعی تند از اسطوخودوس و روایح چوبی و آروماتیک… با استایل رسمی هم در پاییز به خوبی ست میشه..یک عطر باربرشاپی که باید افراد کلاسیک و خاص پسند بالای چهل سال ازش استفاده کنند…در ضمن اگر قیمتش براتون سنگینه زینو میتونه بهترین انتخاب باشه ( البته زینو از این کلاسیک تر و خاص تر هست ) با یک دهم قیمت…

یه عطر کلاسیک و باربرشاپی ... بهترین مثال براش اینه که شما دیویدف زینو رو چند برابر با کیفیت کنی و پخش و ماندگاریش رو افزایش بدی ... من هر دو رو دارم و واقعا می تونم بگم 90 درصد شبیه هم هستن از لحاظ رایحه

بذارید در ابتدا با یک مثال این عطر رو واستون شرح بدم:
اگر قرار بود برای مارلون براندو در فیلم پدرخوانده عطری طراحی بشه، مسلما یکی از انتخاب ها تامفورد بو د ژور میتونست باشه

و اما رایحه:
در ابتدا با حمله ی قوی از لوندر مواجه می شید.
این حجم از لوندر بهش بوی عطرهای قدیمی رو داده تا جایی که برای من توی نیم ساعت اول اسپری کردن شوکه کننده بود که عطری تا به این اندازه شبیه به دیویدوف زینو با شش برابر قیمت خریدم.
اما کمی بعد همه این تصورات از شامتون پاک میشه چرا که نعناع ریحان شمعدانی و کهربا رایحه رو به شدت لوکس و امروزی میکنن.
گویی اسب سرکش لوندر رو رام میکنند و به شما تلفیقی از حس قدرت مردانگی در کنار زندگی لاکچری و بالا شهری میده.

ماندگاری بالای هشت ساعت روی سطح پوست
پخش بوی قابل قبول سه تا چهار ساعته
مناسب برای مردان بالای سی سال با تیپ رسمی و کژوال تیره
تقریبا چهارفصل اما به نظر میرسه که زیر آفتاب تابستان غیرقابل استفاده باشه
اگر در ایران عزیزمون مشکل ارزی نداشتیم این عطر به احتمال خیلی زیاد مورد استقبال بخش زیادی از مردان ایرانی قرار میگرفت و عطر امضای خیلی ها میشد، صد حیف که گویی ما ایرانی ها روز به روز در همه ی حوزه ها ناچار به تحمل محدودیت ها و تجربه نکردن ها شده ایم.

در آخر این رو هم اضافه کنم که این عطر غلظت بالایی هم داره
و اگر میخوایید معشوق خود را در آغوش بگیرید و او تا مدت ها بوی عطر شما رو با خود حمل کند و به خانه ببرد تام فورد بو د ژور انتخاب شماست

تامفورد بو د ژوغ ، فوژه ای در لباس اروماتیک.

وقتی اسم فوژه میاد میدونیم با عطری کلاسیک طرف هستیم که دو شکل داره ، یا فوژه توی بستر" شرقی" باز میشه و فضایی گرم ، اسپایسی، باربرشاپی و نیمه صابونی را به نمایش میزاره و یا اینکه روی بستری "اروماتیک" پهن میشه و فضایی معتدل، هربال ، صابونی ، باربرشاپی و افترشیومانند را به تصویر میکشه که تامفورد د ژوغ جز دسته دوم یعنی اروماتیک فوژه ست .

"خزه بلوط ، لاوندر و ژرانیوم" استخوان بندی فوژه ی این عطر را تشکیل دادن .
لاوندر که در اینجا خلوص بالایی داره و ارپژ و نت غالب هست ،تمی باربرشاپی و صابونی به اکورد داده - خزه بلوط با اون رایحه ی چرم ، جنگلی و پوسته ی سبز گردو مانندش در این اکورد تاکید بر کلاسیک بودن دارد- و اما ژرانیوم با بیس گلی گیاهی معروفش لبه های شارپ فوژه را قیچی ، فضای باربرشاپی را تثبیت و ظاهره کلاسیکش را یه نمه امروزی تر کرده .

بررسی رایحه👇👇👇
شروع د ژوغ یه شروع اتوکشیده و منضبط از رایحه ی اروماتیک ، چوبی و فلزمانند لاوندر و خزه بلوط هست که یه حس شارپ و افترشیومانند از رزماری در کنارشون قرار داره و دور تا دورشون توسط شمعدانی احاطه شده که ملغمه شون یه فضای باربرشاپی، تمیز و ناب را بوجود آورده ، این فضای باربرشاپی بقدری بی نقص و ok که احساس میکنم در یک ارایشگاه لوکس و حرفه ای نشستم و دارن با بهترین شیوینگ کرم صورتم را اصلاح و پشت بندش با روغن های ویتامینه و افترشیو بهش صفا میدن .

در پس زمینه ی این بستر نعنا ، لینالول و دوز بالایی از پچولی رو داریم که به فضای باربرشاپی عطر یه حس گیاهی و هربال، کمی کافوری و خاکی میدن و زوایای فوژه را بولد و با رزلویشن بهتری نشونش میدن .
این قسمت عطر بخاطره اینکه تنه پچولی به تنه ی لاوندر میخوره یه کوچلو میدل نت زینو دیویدوف را تداعی میکنه .

اکورد کهربا که اسمش در هرم بویایی اومده رایحه ش خیلی محسوس نیست و بیشتر نقش مکمل رو ایفا میکنه ، در اینجا با لاوندر همراهش کردن که با تشعشعات گرماش بُعد باربرشاپی فوژه را برجسته کنه.

تامفورد بو د ژوغ جنتلمنی موقر ، متین و اتوکشیده ست که با تیپ و استایل رسمی بخصوص تیپ های نیمه رسمی و بیزنس کژوال بخوبی ست میشه .

در ساخت استخوان بندی بسترهای متفاوتِ اکورد فوژه چندین و چندبار تمرین کردم و بنظرم بهترین فوژه با حضور کومارین ، خزه بلوط و لاوندر شکل میگیره جوری که فضا کاملا کلاسیک و پر از ابهت و کاریزما میشه ، حضوره عناصری مثل شمعدانی در بستر فوژه از کاریزماش کم و بقول معروف مدرن و امروزی ترش میکنه .
با تشکر از عطرافشان .

رایحه ای قدیمی اما به روز

سلام، وقتی این عطر رو پوشیدم چشمام رو بستم و حس کردم تو دهه شصتم و تو سلمونی نشستم، یه عطر کاملا باربرشاپی فرش و لذت بخش، عاشقش شدم

یک عطر فوژه رترو-مدرن
احتمالا تام فورد به قصد ارزان سازی این عطر انرا از لاین پرایوت بلند خودش به لاین معمولی وارد کرده .یک عطر باربر شاپی با محوریت لوندر و خزه بلوط و البته پچولی که بنوعی در تقابل با لوندر هست و کار را تا انتها در بین تلخ و شیرین بالانس میکنه....شاید به زینو دیویدوف بیشترین شباهت را دارد.البته پرفورمنس بو د ژو بمراتب بالاتر از زینو است که خب از تام فورد همین انتظار هم هست....همانند تمام عطرهای باربرشاپی مناسب میانسال به بالاست و حال و هوای کلاسیک را همچنان دارد .البته با استادی تمام با اضافه کردن برخی نتها بنوعی عطر به روز شده است...اینکه خریدش با توجه به عطرهای مشابه مانند زینو یا حتی هریتیج گرلن تا چه حد توجیه دارد امری کاملا شخصی است....با کیفیت ولی overpriced مانند بسیاری از دیگر تام فوردها...بنده به داشتن یک دستریز از این عطر اکتفا میکنم....شاد باشید

بوی لوندر، شمعدانی و پچولی و مقداری هم خزه درخت بلوط بیشترین نتهایی هستن که خودشونو نشون میدن. کار ملایم و ۴ فصلی هست یه بوی خاکی مانند هم حس میکنم اون بین و مناسب ۲۸ سال به بالا بنظرم.در کل کار خوبیه

اسم عطر با معنی زیبای روز ، یادآور فیلمی با همین اسم از کارگردان سوررئالیست اسپانی الاصل لوییس بونوئل هست، نقش محوری فیلم روایت داستان یک زن از طبقه بورژوازی هست که علی الرغم ظاهر زندگی و شخصیت اجتماعیش که بواسطه همسرش دست یافته ، روزها در نبود همسر شخصیت دیگه ای رو دنبال میکنه و پس از ارتباطات عجیب و غریبش که ناشی از عقده حقارت - به تعبییر روانشناسانه - هست روزها به یک فاحشه خانه زیرزمینی میره و روابط تهوع آوری و چرکینی -از دید بیننده- ایجاد میکنه ، البته فیلم در فضای سوررئال غرق هست و آنچه میبینیم معلوم نیست خیاله یا واقعیت یا ملغمه ای از هردو ،ضمنا فیلم مثل بقیه فیلکمای کارگردان رنگ و بوی سیاسی داره که متاثر از مکتب مارکس هست ، اگر مجالی باشه و شامه آماتور جواب بده ، حتما بعد از تست عطر در حالی که هنوز بوی عطر جاریه، فیلم رو محدد میبینم، اگر هم نشد باز میبینم و از دیدن هنر ناب بونوئل لذت میبرم