TOM FORD - Tobacco Vanille

داستان توباکو وانیل 》برف سنگین نیویورک، خیابان‌های شهر را به رنگ سفید درآورده بود. داخل کافه کوچکی با دکور چوبی و شومینه روشن، “ریچارد” منتظر بود. پنجاه سالش بود، موهایش کمی خاکستری شده بود، اما کت‌وشلوار سفارشی و سیگار برگ کوبایی‌اش، هنوز نشان از ثروت و ظرافتش داشت. امشب، شب مهمی بود. بعد از بیست سال، قرار بود “آنا”، عشق سابقش را ملاقات کند.
آنا سرانجام رسید. زیبایی‌اش کم‌رنگ نشده بود، فقط کمی بیشتر عمیق و پخته شده بود. بعد از احوال‌پرسی مختصر، آنا نگاهی به او انداخت و با لبخندی گفت: ریچارد، چه عطری زدی ؟! بوی… بوی خیلی آشنایی می‌ده.
ریچارد لبخندی زد و گفت: فکر می‌کنم این عطر، بیشتر از من، یادآور گذشته‌مون باشه.
آنا سرش را تکان داد و کمی به عقب خم شد. “بله، یادم اومد، دقیقاً. بوی این عطر، یه ترکیبی از قدرت و نرمیه. قدرت سیگار برگهای کوبایی که همیشه می‌کشیدی، و شیرینی و لطافت وانیل. مثل خود تو. یه مرد قوی، ولی با یه قلب مهربون و رُمانتیک. این بو، من رو به اون شب‌ها، اون قهوه‌خونه‌ی کوچک کنار دریا، و همه اون حس‌های خوب برمی‌گردونه.
ریچارد احساس غرور و شادی کرد. هیچ‌وقت فکر نمی‌کرد بوی یک عطر، بتواند چنین واکنشی احساسی و عمیقی ایجاد کند. در طول شب، هر بار که بوی عطر می‌آمد، آنا خاطره‌ی یک لحظه خاص را به یاد می‌آورد و با شور و اشتیاق ازش می‌گفت.
آن شب، نه تنها ملاقات بعد از بیست سال، بلکه بازگشت به حس‌های خوب گذشته بود. و بوی عطر ریچارد نقش محور این بازگشت احساسی را ایفا کرد. بوی قدرت و نرمی، خاطره و اشتیاق، و عشقی که زمان نتوانسته بود آن را محو کند ، او آن شب تام فورد توباکو وانیل پوشیده بود