NASOMATTO - Fantomas

درود بر همه عزیزان
دوستانی که منو میشناسن میدونن من زاویه جدی با این برند و برند اورتوپاریسی دارم چون همواره تلاش کردم ارزش خرید هر عطریو بصورت عمیق بررسی کنم این مبالغ سنگین برای ۳۰ میل ماده معطری که اسانس هاشم با قیمت نازل همه جا پیدا میشه،کیفیت فوق العاده ای نداره پرفورمنسشونم جالبی نیست نمیتونه معقول باشه ولی بر خلاف نظرات خودم در مورد این برند و بر خلاف سایر نظرات فانتوماس واقعا یک عطر معمولی نیست اولین حسن بزرگ این کار طراحی جسورانه و ساختار شکنشه و دومین حسن بزرگش نبود هیچ مشابه قابلی برای این کاره این عطر در مسیری جدای از سایرین حرکت کرده و بی شک از نظر من بهترین ساخته ناسوماتو تا امروز بوده من واقعا به وجد اومدم و انتظار غافلگیری نداشتم باید آفرین گفت به ذهنی که شجاعانه مارکتو به چالش کشیده من فکر میکنم این برند با ساخت این عطر تصمیم داشته جامعه خاصی از عطردوستانو گلچین کنه و در آینده برای اونها کارهای این سبکی ارائه بده دقت کنید این لانچ فقط برای مخاطبان حرفه ای طراحی شده بیاد دارم در ابتدای نوازندگی ویولونی خریدم بقیمت ۵۰۰ هزار تومن و معتقد بودم اون ساز ۳۰ میلیونی تفاوت چندانی با ساز من نداره تا اینکه امروز میتونم بفهمم چقدر میتونن با هم تفاوت داشته باشن لطفا سلام نکرده فانتوماس نخرید و نظرات عجیب و غریب درج نفرمایین متاسفانه میبینم دوستان تازه وارد و کم تجربه ترمون نظراتی درج میکنن که جدا میتونه گمراه کننده و نادرست باشه صحبت هایی مثل اینکه اینترلود بوی خاکسپاری و مرگ بده یا الکساندریا بوی پلاستیک سوخته بده نشانه اینه شامه این عزیزان هرگز نتونسته لانچی مثل الکساندریا را آنالیز کنه چون‌زوده براش خیلی زوده براش وقتی یکی از کارهای مارلی که امضای برند دیگری هم هست به عنوان عطر امضا انتخاب شده مثل اینه خودروی مورد علاقه من سمند باشه و از سواری خشک و بی سر و صدای مرسدس انتقاد کنم
اینو عرض کردم که برای معدود بارها از برندی مثل نازوماتو و لانچی که ارائه داده دفاع کنم همونطور که اساتید با تجربه من قبل از من به درستی و کامل شرح دادن این لانچو خواستم بگم فانتوماس برای من لانچی خوش ساخت و حرفه ایه و اونو بالاتر از عطرهای مورد علاقه قبلیم یعنی دورو و بلاماژ قرار میدم‌ و دعوت میکنم عزیزانی که این کارو تست نکردند اگر فرصت داشتند حتما تستش کنند

بسیار عالی نوشتید .همیشه گفتم و بازهم میگم.عطر بد وجود ندارد.عطر فقط سلیقه است و بس.عطر خاطره اس.عطر دلخوشی یه.عطر لذت لحظه ایه.عطر بازنگری یک عمر در کسری از زمانه.عطر عشقهای قدیمیه.عطر بوی پدره .عطر بوی مادره .عطر دروازه خاطره های گذشته و آرزوهای پیش روته.هیچوقت نگوییم این عطر بده .خوب نیست بیخوده .چرته .بوی فلان میده بوی بیسار میده.تنها یک‌کلمه من نمی‌پسندم بسنده است

متأسفانه ملتی هستیم که خیلی زود جو گیر میشیم و نظرات احساسی و هیجانی میدیم و ...‌
دوستان از رایحه دلپذیر این ادکلن لذت ببرید ،یا اگر دوستش ندارید لطفاً برند های بازاری عوام پسند بپوشید
من شخصا ادکلن رو برای لذت خودم استفاده میکنم و به نظرات دیگران توجه نمیکنم
با پوزش از دوستان حرفه ای و فهیم

برای این عطر زیاد حرف الکی دراوردن که بو خون میده و ...،واقعا خاصه و حیلی بوی خربزه ملون و باروت و یکمم پلاستیک و لاستیک میده و واقعا بهترین ناسوماتوعه ولی خاص پسند

چرا و اصلا چجوری به مشامتون همچین تشبیه هایی و میشه به فانتوماس چسبوند خون، اعلامیه فوت . زنگ زدگی ،
این عطر باید بپوشید حداقل ۳ مرتبه تا ببینید ترکیب یه کیک وانیلی کاراملی و خربزه با ترکیبات باروتی لاستیکی و اضافه شدن یه فضای ازونیک به عطر چه شاهکاریه و مطمئن باشید بازخورد مثبت میگیرید شاید شاید بخاطر محتوایی که برای معرفی عطر و اسم عطره اینجور نظر ها و شایدم خیلی هاش برای تشبیهات فالوور جذب کن یه سری پیج های عطر فروش زرد ه نمیدونم ولی اگه حداقل ۲ دفعه این عطرو بپوشین همچین وایب های عجیب غریبی ازش نمیگیرید

ابتدا با رایحه سرد و نچسبی از خربزه و طالبی که انگار تازه از دل خاک بیرون زده شروع میشه ولی اگه بهش فرصت بدی عطر به سمت کارهای تاریک و چرمی گام برمیداره.
این تغییر نت بویایی عجیبه که چگونه کار با روایح چوبی و کاراملی ادامه پیدا میکنه
انگار تو ظرف پلاستیکی داری شکلات کاراملی میخوری...
کلا بوی میوه طور حذف میشه.... بعد از چند ساعت از شروع، انگار یه عطر دیگه زدی....
کلا غیر قابل اعتماد و موذیست....

بخوام فانتوماس تعریف کنم
شخصیت صورت چرمی با اره برقی زنگ زده که بر روی آن پر از خون افرادی که به قتل رسید بود در یک دست و در دست دیگر یک تکه طالبی

پرده اول : «اعلامیه فوت»

از آسانسور که بیرون آمدم،
مثل همیشه وارد راهرویی شدم که به سمت دفترم می رفت،
جلوی یکی از اتاق ها، بنری نصب کرده بودند،
عکس یک پسرِ ده دوازده ساله وسط بنر بود،
و پیام تسلیتی از سمت همکاران،
...
سید داشت با سینی چای از آبدارخانه بیرون می آمد،
پرسیدم : «سلام سید، میدونی پسر این بنده خدا چطور فوت کرده؟»،
گفت : «میگن از بالکن افتاده پایین»،
…
پشت میزم نشستم،
شقیقه هایم ضربان داشت،
تنم داغ شده بود،
خودم را میدیدم که دارم از بالکن پایین می افتم،
خیلی وحشتناک باید باشد،
لحظه ی افتادن را می گویم،
...
ارتفاع بالکن تا زمین چقدر بوده؟
یعنی می خواستم بدانم این بچه چقدر آن لحظات پر از وحشت را تحمل کرده؟
شاید چند ثانیه، یعنی از نظر فیزیک چند ثانیه بیشتر نباید طول کشیده باشد،
شایدم ... ساعت ها طول کشیده ... چه کسی میداند؟
چه کسی می داند که آن لحظات، چقدر تابع قوانین فیزیک هستند؟
مثل لحظه ی ورود به «افق رویداد» در یک سیاه چاله، که زمان کش می آید، و بینهایت می شود،
...
چه فکری با خودش می کرده؟
میگن قبل از مرگ، تمام زندگی مثل یک فیلم از جلوی چشم های آدم رد می شود؟
آیا زندگی اون هم، از جلوی چشمش رد شده بود؟
یعنی چقدرش؟ فقط ده دوازده سالش بود انگار،
...
فقط به خاطراتش فکر می کرده؟
یا به آینده اش؟
آینده ای که هرگز نیامد؟
به رویاهاش؟ به آرزوهاش؟
یه پسر ده دوازده ساله چه آرزوهایی می توانسته داشته باشه؟
چه رویاهایی؟
مسافرت، میهمانی؟
دانشگاه، تحصیلات، شغل، درآمد؟
ازدواج، بچه؟
آرزوهایش اینها بودند؟
به پدر و مادرش هم فکر کرده؟
به اینکه بعد از رفتنش چه بلایی سرشون میاد؟ : صدای شیون مادر، چهره مبهوت پدر ...
...
دائم خودم را می دیدم که دارم از بالکن می افتم،
شقیقه هایم ضربان داشتند،
سرم به شدت درد می کرد،
انگار تب کرده بودم،
این تعلیق سهمگین نمی خواست تمام شود،
به زمین نمی رسیدم،
جایی بین بالکن و سنگفرش حیاط در سقوطی ممتد، گیر کرده بودم،
خاطراتم داشتند مثل تصاویر فیلمی که تند شده باشد از جلوی چشمانم به سرعت رد می شدند،
دردهاشان را داشتم بارها و بارها تجربه می کردم،
و حسرت خوشی های از دست رفته را،
به آرزوهایم فکر می کردم،
به رویاهایم،
...
زمان، نامحدود و کشدار می نمود،
فضای بین بالکن و سنگفرش حیاط هم،
به اندازه افق کشدار شده بود،
به انتها نمی رسید،
...

پرده دوم : «تسلیت»

برای اینکه نفرات بیشتری توی اتاق جا بگیرد، میزها را جمع کرده بودند و دورتادور اتاق را صندلی چیده بودند،
ده روزی گذشته بود و چند نفری از همکاران رفته بودند و همکار داغدار را از منزل آورده بودند اداره،
تقریبا نیمی از اتاق پر شده بود،
هر چند دقیقه ای، تعدادی از همکاران می آمدند و چند نفری بلند می شدند و می رفتند،
آبدارچی با یک دست ظرف حلوا و با دست دیگر یک ظرف خرمای تزئین شده را به افراد تازه وارد تعارف می کرد،
...
کاش «فانتوماس» رو پوشیده بودم،
حتما برای چنین مراسمی مناسبه دیگه؟
یعنی اگه اینطور جاهایی نشه پوشیدش دیگه به درد کجا می خوره؟
...
همکار داغدار وسط های اتاق نشسته بود،
مات و منجمد، به نقطه نامعلومی در کف اتاق خیره شده بود،
چرا این بنده خدا رو آوردند اداره؟
...
یکی از تازه واردها بعد از نشستن روی صندلی با صدای نسبتا بلندی گفت : «فاتحه»،
همه مشغول خواندن فاتحه شدند،
همکار داغدار همچنان مات و منجمد به کف اتاق خیره شده بود،
داشت به چی فکر می کرد؟
اصلا داشت فکر می کرد؟ یا ذهنش خاموش شده بود؟
چرا این بنده خدا را آوردند اداره؟
بازهم صدای فاتحه ای بلند شد،
همهمه ی آرامی در فضا شنیده می شد،
همراه با صدای استکان های چای،
و صحبت های آرام افراد با کنار دستی هاشان،
درباره چی حرف می زدند؟
درباره پسر بچه ای که از بالکن افتاده بود؟
درباره پدرش که مات و مبهوت مانده بود؟
درباره نامه ای که باید فرستاده می شد و دیر شده بود؟
درباره گزارشی که رییس خواسته بود و هنوز آماده نکرده بودند؟
درباره قیمت دلار و تورم؟
...
همکار داغدار همچنان مات و منجمد به کف اتاق خیره شده بود،
داشت به چی فکر می کرد؟
به خاطراتی که از پسرش داشت؟
به لحظه های شاد و خوشی که با هم داشتند؟
به شیرین کاری های کودکی اش؟
به زمانی که تازه راه افتاده بود و موقع راه رفتن به زمین می خورد؟
به زمانی که تازه حرف زدن یاد گرفته بود و کلمه ها را اشتباهی می گفت و چقدر همه از این اشتباهات می خندیدند؟
به خنده های کودکانه ی بی آلایشش وقتی که در آغوش مادر بود؟
به گریه هایش وقتی که غمگین شده بود؟
به جست و خیزهای شادمانه اش موقع بازی با بچه ها؟
...
به آرزوهایی که در سر داشت برایش؟
آرزوهایی که دیگر به ابدیت پیوسته بودند؟
آرزوهایی که زیرخاک مدفون شده بودند؟
...
چرا حواسم نبود که «فانتوماس» رو بپوشم؟
اصلا یادم باشد فانتوماس را به همکار داغدار هدیه بدهم،
یادم باشد که برایش از ارزش های هنری این عطر بگویم،
از شاهکار «گوالتیری»،
شاهکاری که توانایی بینهایت کردن لحظه مرگ را دارد،
توانایی همیشگی کردن یک فاجعه را دارد،
توانایی تداوم مستمر یک خاطره با یک رایحه :«رایحه خون» ...
...
چرا حواسم نبود که «فانتوماس» رو بپوشم؟
چه مناسبتی بهتر از این؟ : «مرگ»،
چه مرگی مناسب تر از این مرگ؟ : «سقوط از بالکن»،
حتما موقع برخورد با زمین، خون زیادی هم پخش شده بود،
حتما بوی خون همه جا را پرکرده بود،
حتما تمام حیاط خانه بوی فانتوماس را گرفته بود،
حتما بوی خون (یا بوی فانتوماس) ... هنوز هم ... در شامه همکار داغدار ... استشمام می شود ...

دوستان ما در حال حاضر شاهد مبتذل شدن همه اقسام هنر هستیم،
ابتذال در سینما، ادبیات، موسیقی، مد و پوشاک و …

و حالا هنر عطر که روح عناصر رو به همراه داره، کم کم به سمت پست مدرنیسم و پسا پست مدرنیسم رفته…

تمنا می‌کنم، تمنا می‌کنم، تمنا می‌کنم با حرف‌هایی مثل:
خاص و متفاوت بودن، تفاوت در سلیقه، تفاوت در نگاه، هنجارشکنی و ….
اجازه ندید عرصه هنر در عطر به محاق بره…

بوی بد، بده،
بوی‌ خون بده
بوی فلز بده
بوی سیم سوخته قشنگ نیست

اگر از این قبیل اراجیف دفاع کردید، شک نکنید تا چند سال آینده هنر عطرسازی هم مثل سایر هنرها به کثافت کشیده خواهد شد…

و قطعا ما فقط باید افسوس بخوریم که قدیم چقدر کارها قشنگ بود
همطونطور که می‌گیم قدیم چقدر موسیقی زیبا تر بود، سینما قوی‌تر بود، نقاشی زیباتر بود…

اگر حملات پنیک رو تجربه کردید یا میگرن با اورا دارید هرگز سمت این عطر نرید. حس استرس به شدت بالایی رو بهتون تزریق میکنه . بوی پلاستیک سوخته بوی سیم سوخته که خیلی جالب این بوی سیم سوخته توی زعفران هم وجود داره(و من همیشه میگم زعفران اصلا یه چاشنی خوشبو نیست بسیار هم بوی بدی میده 😄) این عطر هم همینه استرسی به شدت غیر قابل کنترل میده . ته دلت خالی میشه . انگار گناهی کردی که بزودی میره که افشا بشه . فیلم دلهره آور و ترسناک میدسامر از آری استر رو ببینید به نظرم این عطر برای فرقه ی ترسناک هارگا ساخته شده . وحشتی که در طول روز به انسان حمله کنه خود واقعی وحشت هست . این عطر همه ی این فضاها رو براتون میسازه یه وحشت عریان یه استرس غیر قابل کنترل تو روز روشن ...