COMME des GARCONS - Rouge

یه اپنینگ قویِ اسپایسی حاصل از زنجبیل همراه با تم خاکیِ چغندر !
بعد از گذشت ده دقیقه تندیه رایحه افول می‌کنه و رایحه نعناع به همراه آکورد صمغی دودی با دز خیلی کم از شیرینی که شبیه به مشکه محسوس میشه ؛
نعناع کمی تم خنک به رایحه میده و بنظرم نقطه عطفش همینه که نمی‌ذاره فضای رایحه بیش از حد گرم و تند و تیز باشه پس اینکه فضای کار بیش از حد اسموکی و تیره باشه رو از ذهنتون دور کنید ...
تو کل این پکیج یه بیس پچولی از اول تا آخر کار وجود داره که بیشتر وجهه سبز داره تا خاکی ...
پرفورمنس خوبی داره
پخش کاملا راضی کننده و ماندگاری خوب ...

بعضی از عطرها هستن که با همون اسپری اول تو میگی وااااای، واااای، این خیلی خوبه. وااای خدا. مگه میشه. چقدر خوبه این. کام د گغسون رژ جزو همین عطراست. چقدر خوبه این برند و چه میکنه مدل رژش. ی بوی انفجاری از لبو در اپنینگ. مگه میشه انقدر خوب رایحه لبو رو شبیه‌سازی کرد.
اون بوی خاکی لبو رو تصور کنین. بوی خاکی خامی که داره و همزمان بوی شیرین لبوی پخته. هر دو در آن واحد شبیه‌سازی شدن. چه خوشمزه. چه خاص! همراه با ی رایحه تیز و تند ادویه‌ای که در پس‌زمینه کار شده. و سرانجام زنجبیل. زنجبیل شفاف و باکیفیت. تو فکر کن داری زنجبیل تازه رو بو میکنی. زنجبیل تازه رو رنده کردی و بوش میزنه بیرون. همین‌قدر شفاف. همین‌قدر ملموس. که وقتی کم‌کم جلوتر میره، ی رایحه اسموکی رو با خودش همراه میکنه. چه تغییر نتی. چه هارمونی عجیب و جذابی. مگه میشه دوسش نداشت. مگه میشه بی‌انصافی کرد راجع‌ به این عطر. بابا خیلی خوبه این لعنتی.

کوم دی گغسون پرچمدار حرکات آوانگارد و ساختارشکن در دنیای عطره که با هر عطر جدیدش سیلی غیرمنتظره‌ای به صورت خواب‌زدۀ بازار عطر میزنه، و اینبار این سیلی رو با روژ زد. روژ عطر اخیر این برند تو همون شیشه‌های قلوه‌سنگ-مانند تو حجم ۱۰۰ میل بیرون میاد.
میزان خلاقیتِ کوم دی گغسون به قدری بالاست که هر بار تست کردن یه کار جدید از این برند جسارت می‌خواد و باید یه نفس عمیق قبلش بگیرم. همچنین نوع ساختارشکنی این برند طوریه که برندهای دیگه تا امروز نتونستن به اون افق حتی نزدیک بشن.
و اما روژ یه عطر متفاوته. عطریه که به قدری دقت جلب کرد که پیش از تولیدش و ورودش به بازار جهانی، صحبت در موردش توی فروم‌ها و سایتها شروع شده بود. چرا؟ چون پای یک نُت تازه با روژ به دنیای عطر باز شد: لبو!
بله لبو! اعتراف می‌کنم هرگز تصور نمی‌کردم این ریشۀ پرخاصیت اما فُکاهی وارد دنیای عطر بشه. اما شد و حاصل کار عطری شد که در عین خارق‌العاده بودن و در عین نوآوری، رایحه‌ای بسیار خوش و راحت پوش داره.
شما در شروع بازیِ روژ روی پوستتون به وضوح بوی لبو رو حس می‌کنین. لبوی نپخته و سفت و تازه که زیر تیغۀ ساطور با صدای تُرد خخخررررچ‌چ‌چ بریده میشه و شیرۀ خون-رنگش روی تخته بُرش منتشر میشه.
بوی فلزی و مینرال لبو و حسی مبهم از شیرینیِ خفته در آوندهای این ریشه که در صورت پختن هویدا میشه، توی ذهن شما کامل و بی‌نقص شکل می‌گیره.
از طرف دیگه اونچه در روژ بارزه رایحۀ زنجبیل و فلفل صورتی و البته بخوره که به مدد لبو حسی مرموز و دوست داشتنی می‌سازن که بدون نزدیک شدن به تاریکی و سیاهی، عنوان “کنجکاوی برانگیزترین” رو به روژ اختصاص میده.
در کنار بخور، بوی فلفلی و زمینی و بوی فلزیِ لبو رو حس می‌کنین. اگر از بوی بخور در Loewe 7 و یا Kyoto از همین برند کوم دی گغسون لذت می‌برید، روژ تپش قلب شما رو بالا می‌بره.
این تپش قلب با اولین بازخوردها بالاتر هم میره چرا که روژ درست مثل دو عطر نام برده بازخورد مثبت خوبی میاره. موندگاری قابل قبول و خوبی داره و نشر بوی متوسط. و جالبیش اینجاست که تقریباً با هر استایل غیررسمی میشه ست کرد. چه مرد و چه زن. چرا که این عطر روی مرز جنسیت قرار داره. از طرف سلطان عطر غرب تهران که اسمش رو نمیارم ولی میدونم همتون میشناسینش