Louis Vuitton - Imagination

درود و عرض ادب خدمت شما البته کاملا درست میفرمایید اما بیایم در شبیه سازی کنیم عطرها رو مانند خودرو شما فراری و بوگاتی بیشتر می پسندین یا رولز رویس و میباخ و کادیلاک خود بنده بیشتر عطرهای کرید رو خیلی میپسندم و واقعا جایگزینش پیدا نکردم بخواهم شباهت سازی کنم لویی ویتون مثل فراری و بوگاتی و.. هست کرید مانند رولز رویس و میباخ نظر شخصی خود بنده رسمی بودن و لوکس بودن هست نه اسپرت و لوکس بنده لویی ویتون کلا برندش رو اینچنین میبینم

بابا ایولا🤠

من با این همه دبدبه و کبکبه نتونستم بیام بگم این عطرو روی تن یکی از دوستانم( خانمن) خیلی میپسندم. از بس توی عطرگرام آقای ایکاروس در موردش بد نوشتن. یه کاربر به نام یاسمن هم که فقط ۵ بار کامنت گذاشته و نوشته بوی صابون میده🤔 انگار میخواد زورکی این صابون رو بکنه تو چشم و مغز ما. خب دیگه گفتم من چی بگم لابد صابون خالصه ما نمیفهمیم🤠
البته بوش بیشتر زنونه است و تم تمیزی داره ولی خیلی زیاد خوشبو و لوکسه . دیگه از ما گفتن.

کاملا با شما موافقم... در ضمن قطب عالم عطر و این چیزا هم نداریم همه باید انتقادات رو پذیرا باشند.

درود به همگی و به مونا جانم :)

نگرانی چرا جانم!؟ :) خود ایکاروس اتفاقا این عطر را گمانم به غایت دوست داشته باشد..
در تحلیل نوشته ایشان و در جمله اول به نوعی کلافگی و بی‌حوصلگی رسیدم؛ آنجا که ذکر کرده بود: “ایمجینیشن ارزش خریدش ۱ از ۱۰ است.. اول کار گفتم که به کارتان برسد و خدا نگهدارتان.”…
آن زمان که حضورش مدتی پررنگ بود و ما بهره می‌بردیم، طبق معمولِ همیشه دوستان غایبِ همیشه در صحنه شروع کردند به گفتن این دست حرف ها که؛ خلاصه بنویسید آقا..‌مختصر بنویس.. داستان نگو.. برو سر اصل مطلب.. بگو رز، گلاب و حرم است.. مُشک، جز بوی تجمع جوراب های مردمان حرم بیش نیست.. فوژه باشد یا باربرشاپی، صابون و حمام و کیسه و سفید آب است و خوش‌بینانه اش، یک عطر پیر‌مردی ست.. واضح بگو با اینها طرفیم، عوضِ نگاهی که ‘عطر’ را، این مایع معطر را، از بُعد مادگی و مادی اش خارج و روح و خاطره و رویا و احتمالا شاعرانگی‌ها به آن می‌بخشد!
عطر خون و جنون و طالبی، جز محصول مبتذل نیست..
چرا مجنونی باید بیاید آکوردی میان نت‌ها جوری تمیز دهد که بوی خون و فلز و باروت به بینی برسد!؟

ایکاروس هم باز آمد و دید مخاطب حوصله این نگاه سوبژکتیو و افکار انتزاعی و خاطره بازی و خیال پردازی و نوستالژی بازی را ندارد.. اهل بازخورد و دل بُردن و اغوا ست.. یچی بگو بزنم چهار نفر پشت سرم غش کنن.. یچی معرفی کن تو دیتم دل طرفو ببرم.. میخوام برم مهمونی چشِ اقدس خانومو در بیارم.. یه عطری باشه نشون دهنده یه خانوم یا آقای جدیِ مغرورِ قدرتمند باشه..  و و و
غافل که پس پسِ ذهن و اندیشه و جهان‌بینی ام را چه کنم؟!
گر نقاب را بردارم، این پوسته ی مخفی را کیلویی چند؟
منتهی الیه این زندگی تا به کجاست!
لباس و جواهر و گوشی و دک و پُز و عطر و کت و شلوار را گر از من یک شبه گیرند؛ وزن این جان از دست رفته را، کیلویی چند؟
اگر همین الان؛ به یکباره فوت ام کنند، می‌مانم؟ یا بادی دیگر مرا خواهد برد؟ به جایی دیگر می‌کوبد مرا؟
دنیا گر بلرزد، ریشه ای هست که بمانم؟ که بماند و سبز کند؟!…

باری؛ ایکاروس یکبار آمد روی صندلی مخاطبِ اغواگری‌ها و دل‌بری ها و غبغب های باد دار،
از نگاه آنها گفت ایمجینشن ارزش خرید ندارد و تمام :)
گفت که از نشناختن مخاطب، انسان هماره شکست خواهد خورد!
و الا ایمجینیشن حقا که چه با هویت و شخصیت، چه استادانه و شکوهمند و به واقع تکنیکال است..
لمس برگ چای بر پوسته خشک پرتقال..
نهان شدن رد چوب بر قلب مرکبات و ایجاد یک پرده ی فوژه_صابونی.. کلاسی، تایملس، الگانت و مقرراتی! متین و معقر و آقا..
ایضا قدیمی‌ و نوستالژی!
تو گویی روحی‌ست عمیقا دل‌تنگ در کالبدی تجملاتی!
آن‌جا که دل، جایی در لا به لای چای زنجبیل مادربزرگ ماند..
میانِ شیارِ کاشی های نمورِ حمام سردِ حیاط خانه گم شد..
زانو در گِل گذاشتن وُ دویدن در شالیزار برنج وُ حال، پای بر چرم گاوی اعلا گرم نگاه داشته؛ جانَش سینه خیزان بر خاک غَلت می‌خورد!
عطرِ لیزِ جلبک هاست، نِشسته بر باریکه برکه..
دل اش تنگ است..
دل تنگ را دنیا هم بدهند؛ باز زندانش می‌شود!
دل‌ اش تنگ و جهان به زیر پایش؛ او خاک را شُخم میزند، تا که ریشه ای پیدا کند میان علوفه‌های هرز..
یک برگه سبز؛ که نور میان رگه‌هایش لانه کرده..
منجی همان‌جاست!
در آوند دلِ تنگ...!

باری؛
خون را کیلویی چند؟
جوان ها داده ایم؛ کیلویی چند؟
لاله هاست کز خاک می‌روید؛ کیلویی چند؟
جنگ را کیلویی چند؟
اشک را کیلویی چند؟
رنج را کیلویی چند؟
فقر را کیلویی چند؟
خسته ایم؛ خستگی‌مان را کیلویی چند؟
دل تنگ را، کیلویی چند..!

قدردان شما و باقی عزیزانم هستم
:)