paco rabanne - Black XS L'Exces for Women

دوستان برای مصرف روزانه در پاییز و زمستان این عطر رو چطور ارزیابی میکنید؟
پیشنهاد بهتری دارید؟

برای من دنیای روایح به سه بخش تقسیم می شه:

1- روایحی که بر بدن دیگران بوییدم و خاطره بویایی ازشون دارم.
2- عطرهایی که هیچ وقت نبوییدم و کاملا برام جدید هستن.
3-عطرها و بوهایی که مکان خاصی رو به یادم میارن.


دلم عطرایی رو می خواد که بوی قدیم و آدمهای شریف و نجیبی رو بده که قرنها نسل اندر نسل نجابت و خدمتگزاریشون سفره ها و دل آدمها رو مصفا می کرده. دیروز پریروزا تلویزیون از سعید نفیسی می گفت که خانواده اش قرنها تو کرمان پزشک بودن و خودش چه تاریخچه درخشانی از خدمات داره.
دلم می خواد بوی خانواده ایرج افشار و محمود افشار به مشامم بخوره...بوی خانواده احسان یار شاطر, بوی منوچهر ستوده, بوی دهخدا,شیرین بیانی, ژاله آموزگار!

تو خیابون که راه می ری دیگه آدمهای اصیل نمی بینی! قبلا بالا شهر تهران که می رفتی از دیدن آدمهای "به واقع" مودب و اتو کشیده و آداب دان لذت می بردی. در فضای مجازی هم ایضا صادقه!


و بنده در نهایت بین همه رایحه ها و عطرها دنبال اون هاییش هستم که بوی آدمای اصیل رو بدن.
اگه از کنار یه نوکیسه رد بشم و بوش به مشامم بخوره تا ابد سمت اون عطر نمی رم.

فقر معنوی ای که امروز گریبانگیر ماست خطری به مراتب افزون تر از افلاس اقتصادی دارد. انسانهای اصیل و شریف و نجیبی هم تو سطح شهر هم اینجا و هم هر جا هستن که در میانه هیاهوهای پوپولیستی گم شدن! این عطر و امثال این هم گم شدن!


دوستان برای من این عطر بوی خانمهای اصیل و نجیب قدیمی رو میده که فقط لباس پوشیدن و حرف زدنشون یک دنیا کتاب بود.

این کار از پاکورابن به مشام بنده ,اسم کوچکش "رز" به نشانه زنانگی, نام خانوادگیش چوب به نشان اصالت و پشت محکمی یک خاندان با اصل و نصب و کمی چاشنی روایح دیگه که تشخیص نمی دم, ولی اثر گذار و متین.

من این عطر رو زمانی که دبیرستانی بودم داشتم. یادمه وقتی خریدمش یه بار روی مقنعه مدرسه ام اسپری اش کردم. فرداش همون مقنعه رو پوشیدم رفتم مدرسه. بعد از مدرسه بارون اومد کل لباسم خیس شد. بعدش هم لباسم رو توی ماشین لباس شویی شستم، هم چنااااان بعد از چند بار شستشو مقنعه ام بوی این عطر رو میداد.
پخش بوی قوی داشت. بوی خاصی داره که توی یاد آدما میمونه. البته همین پخش بوی قویش شاید برای بعضیا باعث سردرد بشه.
از این عطراست که وقتی توی راهرو راه میری، عطرش میمونه و همه می پرسن اسمش چیه و چه بوی خوبی داره

من این عطر رو قبلا داشتم. یادمه بویی شبیه به مربا توت فرنگی داشت با اینکه اصلا جز نت های عطر نیست. واقعا خوشبو بود جزو معدود عطرهایی بود تا آخرین قطره رو با علاقه مصرف کردم. ماندگاری خوبي داره اما از لحاظ پخش ضعیف بود کلا برند پاکو رابان پخش خوبي نداره یا انتظار من خیلی زیاد بوده. عطر مناسب هرگونه محیطی هست. ملایم نیست اما بوی همه پسند داره. بوش درست یادم نمیاد تنها عطری که بو کردم و فورا یاد این عطر افتادم بن بن از ویکتور اند رولف بود. اما برای خرید با توجه به قیمت صددرصد این عطر رو پیشنهاد میکنم چون از لحاظ ماندگاری و پخش و بو در یک سطح بودن بن بن قیمت نجومی این عطر قیمت مناسب داره

اگر دنبال عطری سیف و در عین حال خاص و عجیبید این عطر رو بخرید یکی از بهترین هاست من در بین 30 تا عطری که دکانتشون دارم این عطر یکی از بهترین هاست پخش بو و ماندگاری خوبی داره ولی در حد خودش، خب در مقایسه با عطرای قوی و نیش قطعا زیاد نیست.به نظرم برای پاییز و بهار خوبه بخصوص بهار😍😍بوش آدم مست می‌کنه.

Black XS L'exces

اگر هیبریدی مهندسی شده از رز و یاس وجود داشت و شما تحت تکلف قانونی مراقبت ازش، به منظور جلوگیری از اکسید شدن اش پیش از موعد، چند قطره مرکبات می چکوندید سرش و در نایلونی زیپ کیپ می ذاشتیدش یخچال و با قسم قسم صلوات می سپردیدش به دست خدا.. یحتمل بویی شبیه به بلک ایکس اِس لِ'کسِس می داد. پس از گذشت یک ماه، در آستانه ی انقضا!

هاله ی رایحه اش یادآور بخورِ خفته و نموری ست که از استهلاک یک گل مجهول الهویه برخاسته باشه. مثل گازی که در نتیجه ی گذر زمان از تحولات شیمیایی میوه جات تراوش کرده باشه. چیزی که در ابتدا بشاش و مطلوب بوده و شما دیر بهش رسیدید.

یاس و رز این عطر برای من به طرز گیج کننده ای غیرقابل افتراقند. یعنی سعی می کنم به تصور رز اش برسم و تهش یاس ه؛ سعی می کنم یاس اش رو پر و بال بدم، نتیجه یک رزه... گویی از تنه ی شاخه رز اش گلبرگه هایی از یاس جوونه زده باشن چون نهایتا نه رز اش اونقدرا رزیه و نه یاس اش چندان یاسی. همگن و کماکان ناآشنا. ولی در عوض شکوفه ی پرتقالی می داشت اصیل و نژاددار، مرکباتی و سبز که نفس باطراوت و ملیح اش اینجا توسط گرد فلفل سیاه خفه شده. گس تره.. تیزتر و تلخ تر. تحت فشار و خسته!
حالا نرولی از اولشم خیلی آبش با پوست من تو یک جوب نمی رفت. ورژن ترشروی خسته روح اش بماند.

راستش ابتدای این عطر من رو هلاک می کنه.. حال و هوای عطر کمی کلافه و گرفته ست به برداشت من. پوشیدنش برای من حس سایه ای داشت که دائم سعی می کردم قدم ازش بیرون بذارم و نمی شد.

وانیل خوش خویی همواره دست نوازشی بر سر نرولی مصیبت زده و هیبرید گلگون و متقابلا دل من می کشه ولی خب فضای عطر بیش از این ها برای من ماتم زده ست. راستش حرفش رو من نمی فهمم، مثل نرولی زبون بسته اش گنگه. البته بسته به سلیقه و سناریوی شما این حال ممکنه جور دیگه ای تعبیر شه. شاید خودم هم جور دیگه ای این عطر رو لمس می کردم... اما خب، من یک میل سمپل داشتم و یک روز پر تشویش. فکر نمی کنم دلم بخواد پرونده ی لِ'کسِس رو بیش از این با خودم کنکاش کنم. مال من نیست. مثل خیییلی از چیزها.

بنا بر این اجحاف احتمالی من در حق این سیه XS رو ببخشید، بخشیش از بدبینیِ پسا استیصاله... لابد.. اما این رو بگم که به طرز نامحسوسی برای من یادآور ژیوانشی پِلِی های زنانه ست. نسخه های ای.دی.پی و به ویژه ای.دی.پی اینتنس. خیلی اندرونی البته.

مثلا اگر دخترخانومِ پلِی اینتنس، زیورآلات درخشان استیل اش رو در میاورد، لاک های متالیک براق اش رو پشت بند خط چشم دنباله دار بنفش رنگش پاک می کرد و پوشش اسپرت پر زرق و برق اش رو پی نقطه عطفی در بامداد شبی مالیخولیایی، نمادین آتیش می زد، لابد بلک ایکس اس لِ'کسِس زاده می شد.
با چشمان سرمه کشیده، بالغ و بی تفاوت، ناخن هایی تا ته جویده شده زیر بار استرس بر نوک انگشتانی که پیوسته و بی اراده بازی می کنند با بند بلندی از آویزی به سینه آویخته از یک هیبرید رزِیاس، محبوس در قلب رزینی ترک خورده.

حسادت برانگیزه که سناریوی من با این عطر فرسنگ ها دورتر از سناریوی زیبای عزیزان نقاد پیش از من رقم خورد. شاید ندای بلوغ همینه.. اما من بهش می گم زمان می تونه همه چیز رو خراب کنه!