XERJOFF - Quattro Pizzi

سلام خدمت دوستان عزیز
کواترو پیتزی از لاین کازاموراتی برند زرجوف که ۲۰۲۴ لاین شده و جزء جدیدترین های لاین کازاموراتی هست

بررسی رایحه و نت ها:
یکی از بهترین عطرهای ساخته شده بر پایه گل مریمه که ترکیب شده با رام و نارگیل و بیشتر از همه این ۳ نت حس میشه .
در اولین اسپری فضای تندی رو حس می کنیم و رام شدت قوی داره، رفته رفته نارگیل میاد اون تندی و سنگینی رام رو می گیره و یه حالت خامه ای و لطیف گونه به عطر میده، گل مریم هم همراه نارگیل در نت میانی به وضوح حس میشه
در نت های پایانی هم تنباکو و دانه تونکا سر کار میان که عطر تم تنباکویی می گیره و به دلیل دانه تونکا هیچ ردی از تندی ابتدا نمی مونه و یه رایحه بسیار وانیلی و گلی خوشبو به جا میمونه
اما همانطور که گفتم ۳ نت رام ،گل مریم و نارگیل محوریت کار رو تشکیل میدن.
به خاطر نت گل مریم کمی شبیه آمواج لاو تیوب رزه ولی بقیه نت های این دو عطر ،متفاوت هستند.

پخش و ماندگاری:
بسیار پخش و ماندگاری بالایی داره ،از لحاظ پخش بو نمره ی ۸.۹ و و ماندگاری هم ۹ میگیره و چون عطر تندی محسوب میشه عطر به شدت قوی هست
پیشنهاد به بلایند بای :۸ از ۱۰

روزگارتون خوش 🌷

سلام عزیزان
کواترو پیزی رو اگه بخوام تو یه کتگوری قرار بدم حتما شرقی یا ادویه ای شرقی خواهد بود..ابتدای کار با بوی تند فلفل و رام هستش که انصافا ترکیب دلنشینیه بعد از گذشت تقریبا ده دقیقه کم کم رایحه شیرین‌تر میشه با وجود نت نارگیل و تیوب رز یا همون گل مریم البته من یکم وانیل هم حس میکنم در بستر تنباکو و تا انتها همین داستان ادامه داره بنظرم...عطری نیست که با بوییدنش هیجان زده شده باشم یا ترغیب برای خریدش ولی ترکیب رایحه ی مشروبی و گلی برام جالب بود ...بنظرم عطر چهار فصل می‌تونه باشه و بیشتر زنونه... پرفورمنس خوبی داره و راضیتون می‌کنه با توجه به هزینه ای که قراره پرداخت کنین ولی منتظر کار لوکس و اشرافی نباشید بنظرم ...حالا دوستان دیگه تست کنن خصوصا بانوان عزیز نظر بدن بیشتر آشنا میشیم با این کار...ارادتمند

همون بعدازظهر گرم، وقتی چند اسپری Quattro Pizzi زدم، هوا روی سنگفرش‌ها موج می‌زد. اولش نیش تندِ فلفل صورتی و تلخیِ ریزِ دوانا زیر دماغم گرفت؛ یه گرمای رام‌مانند هم انگار توی هوا حل شد و ضرباهنگ قدم‌هام رو آروم‌تر کرد. از سر کوچه صدای پیانو می‌اومد—دو-سه نت تمرینی که هی تکرار می‌شد—و بوی نون شیرین تازه، مثل خامه‌ی نازک، روی اون تیزیِ آغازین پهن شد.

یه مغازه عتیقه‌فروشی باز بود. رفتم تو. گرد و خاک روی آینه‌ها تو نور آفتاب می‌رقصید. روی پوست، عطر شکل عوض کرد؛ گلیِ نرمِ توب‌روز کم‌کم معلوم شد و یه حس خامه‌ایِ نارگیلی که نه شیرینِ بچگانه بود نه سنگین. صاحب مغازه گفت: «بوی خوبی میاد… کلاس داره.» فقط لبخند زدم. حس کردم این بو قرار نیست فریاد بزنه؛ قرارِ با فاصله‌ی درست حرف بزنه.

وقتی دوباره زدم بیرون، عصر شده بود. هوا کمی سردتر، خیابون خلوت‌تر. حالا پایه‌ی عطر بالا می‌اومد: خشکیِ تمیزِ یونجه، گرمای ملایم تونکا و یه رگه‌ی روشن از تنباکوی بلوند—مثل کتابی که کاغذهاش کمی کهنه شده ولی هنوز تر و تمیز نگهش داشته‌ن. ردبو کم‌جان اما دقیق پشت سرم می‌موند؛ همون‌قدری که کسی اگه نزدیک شد، بفهمه چیزی حساب‌شده اینجاست.

رسیدم به میدون. روی لبه‌ی حوض نشستم، دستم رو روی مچ دیگه‌م گذاشتم و آخرین تغییرات رو بو کشیدم. انگار عطر لباسش رو عوض کرده باشه: از پیراهن سفیدِ روز به کت کرمِ عصر. همون لحظه فهمیدم این رایحه برای نمایش ساخته نشده؛ برای حضورساخته شده حضور آرامی که دیر می‌ره، بی‌آنکه شلوغ کند. همین شد که اسمش تو ذهنم موند: Quattro Pizzi چهار گوشه‌ی یک خاطره که هر کدومش به وقتش روشن می‌شه.