AMOUAGE - Boundless

سلام دوستان
ابتدا که اسپری میکنید ادویه ای بودن رایحه کاملا مشهود و بزرگنمایی شده است و خیییلی کم در حدی که بخواید عمیق بو بکشید میتونید شیرینیِ مربای آلبالو هم حس کنید، به مرور تنباکویِ به اصطلاح تیز هم وارد میشه که ابدا آزاردهنده نیست و اون شیرینی اولیه باعث شده حضور ادویه و تنباکو مثل اسب سرکش نباشه. به نظر من قسمت قشنگ این کار تو درای داون رخ میده جایی که تنباکو کاملا رام و نرم شده و شیرینی اونم از نوع آلبالویی بیشتری نسبت به ابتدای کار هم اضافه میشه، در کل چیزی که این عطر رو با کارهای سبک و سیاق خودش متمایز میکنه فارغ از تنباکویی -آلبالویی بودنش حس و حال ادویه ای هست که حتی تا انتها هم حضور داره وبازی این سه تا رایحه رو تا انتها شاهد هستیم. پخش بوی متوسط به بالایی داره اما ماندگاریش بهتره و 7 ساعت رو ساپورت میکنه

در اولین بار با تستش بشدت عجیب برایم بود که چگونه آمواج با اینهمه دقت اینگونه عطری تولید کرده..ترکیب نچندان بالانس و متعادل ... پچولی بسیار بد پیاده شده طوری که بعد از چند بار بوییدن نت زیبای پچولی برای شما زننده میشود..کمی شیرینی بش از حد میشود و انگار عطر نمیتواند کلیتا خود را عرضه کند مثل ماشینی است که قطعاتش منتاژ نشده..
ولی بار دوم که بوییدمش...یک وجهه از کنه ممویر را از آن گرفتم. به عطر افشان که آدم دیدم عطار همان است...حقیقتا از سلیقه اش خوشم آمد..انگار سعی میکند دوباره آنرا اجرا کند ولی در ممویر فقط این اتفاق افتاده ..باندلس سعی و تلاش بیهوده برای تکرار ممویر است...اثر هنری اتفاق می افتد..هیچوقت خود آگاه نیست..
..ممویر بر عکس باندلس مثل ماشین مونتاژ شده است.همه چیز در سر جایش قرار دارد و حواس شما را به قطعه ای از آن پرت نمیکند...به نسبت های هر قطعه اش با جهان اشاره نمیکند بلکه نسبت خودش که چیز جدیدی و فردی است را ارائه میکند
همچنان در حال بوییدنش هستم...زیبایی رد پای ممویر حتی نقصان باندلس را برایم زیبا کرد

بعد از مدت طولانی دوباره این عطر رو تست کردم.همچنان نظرم اینه که نسبت به کارهای جدید امواج دیگه حرفی برای گفتن نداره.رایحه عطر ادویه ایی،چوبی،صمغی،و یه حس کهنگی تو عطر وجود داره،مثل فضای یه عطاری قدیمی و خاک گرفته.
پخش و ماندگاری هم آنچنان راضی کننده نیست.

از این کار فقط آلبالو حس کردم. البته روی بلاتر تست کردم و قطعا روی پوست متفاوت هست. اگر نت ها رو نمی‌دیدم فکر نمیکردم تنباکویی باشه و حدسم این بود که نت آلبالو داره. دقیقا بوی شربت آلبالو که ترشی اون کم شده.
آنچنان مورد پسند من نبود و عطری نیست که بپوشم( شاید اگر با عطر دیگه لیر بشه)

کار آنچنان جذابی نبود.من تو تاپ نت بوی دارچین ازش میگیرم که شیرینه.حدودا بعد بیست دقیقه کمی صمغی و دودی تر میشه.نمیدونم چرا اما به محض اسپری تا اوایل میدل نت بشدت بوی انکلیو از همین برند رو حس میکنم که فقط کمی صمغی و دودی شده.نسبت به کارهای دیگه امواج ضعیف بود هم رایحه هم پخش رایحه.

باندلس ، یک کپی جذاب یا فاصله گرفتن از اصالت ؟


سلام و ارادت خدمت اساتید و با عرض تبریک به مناسبت سال نو

آمواج باندلس یکی از جذاب ترین عطر های اسپایسی تنباکوییه که تو عمرم تست کردم ؛ کیفیت و پرفورمنس خوبی داره ( نه در حد اکثر عطر های آمواج اما قابل قبول ) ، شروع باندلس بسیار زیاد شما رو یاد مارلی هرود و اوجان میندازه اما رفته رفته بخصوص در نت های میانی رد پای توباکو وانیل تام فورد و رورینگ رادکلیف برند پنهالیگونز رو توش حس میکنید ؛ انگار جذابیت های این ۴ عطر رو دستچین کردن و نتیجش شده باندلس !

این عطر تا حد زیادی از فضای خاورمیانه‌ای و اغراق شده‌ی عطر های قدیمی تر آمواج فاصله گرفته و داره سعی میکنه خودش رو به رقبای اروپایی و آمریکاییش نزدیک کنه ، به همین خاطره که تو تجربه اول اگه اسمش رو ندونید فکر میکنید با رایحه‌ای از مارلی یا تام فورد طرف هستید ...

از لحاظ ماندگاری و پخش بو شبیه به هیچکدوم از آمواج ها نیست اما میتونه بهتر از هم سبک های خودش از برند های مارلی و تام فورد باشه که برای باندلس این قضیه یک برگ برندست !

موضوعی که باعث میشه این عطر رو به آمواج جورنی ترجیح بدم رایحه یونیک تر و عامه پسند ترشه که باعث میشه راحت تر با استایل های نیمه رسمی ستش کنید و بازخورد بهتری ازش بگیرید !

در کل من آمواج باندلس رو به دوستانی پیشنهاد میدم که از تام فورد توباکو وانیل و مارلی هرود خسته شدن و به دنبال گزینه‌ای جدیدتر و خاص تر توی همون سبک هستن ، از طرفی رایحه اغراق شده و بسیار تند آمواج جورنی رو نمیپسندن ...

ببخشید طولانی شد ، امیدوارم نظرم توی خریدتون کمک کننده باشه 🙏🏻

سلام
آمواژ باندلس هم از دسته ی عطرهای آلبالویی تنباکویی با یک شروع بینظیر و رویاییه هرچند در ادامه ناامید کننده ظاهر میشه و اون نت پایانی پیچیده و زیبای پچولی و چوبی و دودی کارای مردانه دیگه آمواژ رو نداره.

در کامنت ها هم کاربران اشاره کردند پرفومنس کارای سابق آمواژ رو نداره. پخش و ماندگاری نسبت به عطرهای هم رده خودش مناسبه اما نسبت به کارای سابق آمواژ پایینه.

بین عطرهای آلبالویی تنباکویی نظیر دی مارلی هرود، باربری لندن، سی کی شاک و غیره و انبوهی از کارای آلبالویی تنباکویی و شاید انجل شیر که از نظر من بیشتر تکیه روی اسم زیباش داره ، انتخابم قطعا آمواژ باندلس با اون شروع واقعا بینظیرش خواهد بود.

هرچند در کل، بنده عطرهای آلبالویی تنباکویی مورد سلیقم نیست اما این یکی در این سبک رایحه فقط و فقط در نت ابتدایی به دلم نشست.

عرض ادب و احترام.
امواژ باندلس،یه کار بی نظیر دیگه از برند امواژ که شاید بهتره ناشناخته باقی بمونه.
اولین بار که اسپری کردمش بویی که در فضا پیچید برای شامه من ترکیبی از مارلی اوجان و توباکووانیل بود.رفتم تو فرگرنتیکا چک کردم و دیدم حدسم درست بوده.داشتم به خودم افتخار میکردم بابت حدس درستم که یهو دستمو بو کردم😁لعنتی این دیگه چیه؟اون شیرینی زیاد اوپنینگ کجا رفت؟بویی که رو پوستم بود شباهت زیادی به چند ثانیه قبل نداشت.
شاید ازم بپرسید چه بویی میده؟میتونم نتهای سازنده رو کپی کنم و اینجا بنویسم ولی اگه حقیقتو بخواید تشخیص نتهای سازنده این عطر اونقدر سخته که فقط بوی غالب ادویه(به خصوص زنجبیل)،تنباکو،دود و چوب(به نظرم غالب ترین نت در کنار ادویه)رو داخلش میکنم.یه بویی شبیه به بوی البالو هم داخلش حس میکنم که البته زیاد پررنگ نیست.امضای اشنای امواژ اینجا هم وجود داره و این قسمت مورد علاقمه.امواژ اونجایی عجیب غریب میشه که وقتی هر کاری از این برند تست میکنید یاد یه کار دیگش میفتید،در عین حال این عقیده رو دارید که تفاوت ها خیلی بیشتر از شباهت هاست.امضای معروف امواژ همینه که این برند رو منحصر به فرد کرده.این نکته رو بگم که این کار شدیدا سنگینه و برای دوستانی که مستعد سردرد هستند اصلا مناسب نیست.پرفورمنس در برابر سایر کارهای امواژ متوسطه ولی در برابر برندهای دیگه هنوز قابل قبوله.
با ارزوی اوقات خوش و معطر برای دوستان عزیزم

بعد از سومین باری که اسپری‌اش کردم متوجه شدم یک جای کارش می‌لنگد!

فهمیدم دو قطبی است و یک قطب‌اش ۹۶ درصدِ مغز را اشغال می‌کند! پر از همهمه است و کرکتری برون‌گرا دارد که مدام اظهارِ کلام و حضور می‌کند! چنین موجودی را مکسیمم هشت ساعت برای یک روز از شش ماهِ سردِ سال می‌توانم تحمل کنم.
صمغی رزینی‌‌روغنی است (حاصل لامی)، که به راحتی به جمجمه شما خواهد چسبید! و گویند لامی نابود کننده بلغم است، اما اینجا عامل کهیر!
فلش‌لایت های اَسِتون کنش است و رگه‌های مقطع روغنی واکنش.. بطور مداوم هم حضور دارند. به علاوه‌ی یک استریمِ خامه‌ایِ شیری‌وانیلی. این رگه‌ی خامه‌ای، مانند خنده‌های نیمه مصنوعیِ فردِ پر حرف به پرت و پلا های خود است! اسباب دل‌آشوبه:)
خطوط کامپلکسِ ادویه‌ای‌فلفلی ای که دارد، اجزاء جدا نشدنیِ شخصیت او هستند.. براده‌های دارچین، ادغام شده با دودِ ناشی از سوختنِ چوبی که مغز استخوانی نیمه‌ مرطوب دارد..
یک مرز مشخصی میان دو قطبِ بوندلس وجود دارد که بخور هندی، مشغول پاس‌بانی از آن است! هر چند لحظه یکبار و به طور گسسته، به مژک‌هایتان می‌رسد! همان لوبان است! نقابی مُشک‌آلود و نامحسوسِ پودری دارد.. قهوه ترک می‌نوشد؛ تا حد خفگی تنباکو دود می‌کند و به قطبِ دیگر می‌نگرد! ترشیدگی، خاکسترِ گیسوانش می‌شود. خاکستر؛ آن شنونده خوبی که پرسش می‌آید چرا ساکتی، و پاسخ‌اش تنها لبخندی محو است!
خس خس و پچولی، کنجی نِشسته و رخِ آزرده خاکستر را در فضایی غبار‌آلود تشریح و تقدیس کرده و روی پیکره‌اش خاک می ریزند!
آن چهار درصد! آن فیلمِ قدیمیِ سیاه و سفیدِ چند دقیقه ای!..
من به هوایِ تماشای آن چند دقیقه، از نو، اسپری‌اش می‌کردم و تنها به همان خاطر بَوندلس را دوست داشتم...

یونی‌سک.س و مناسب روزهای بسیار سرد.

بین ممویر و باندلس دومی به نظر من بهتره