STEPHANE HUMBERT LUCAS 777 - Crying of Evil

درود
توصیف زیبایی داشتید و اینکه چون همه پسند نیست پس خوبه نیش یعنی همین🔥💥🔥💥

سلام و درود عرض اردات مهربد جان،خواستم تشکر کنم ازت برای وقتی که میزاری و به زیبایی هر چه تمام تر توصیف میکنی و آدم مشتاقانه منتظر نظرات شما دوست عزیز هست،خدا شما و بزرگان رو برای ما دوستداران عطر حفظ کند،مانا و سلامت باشی🌹

سلام و عرض ادب خدمت شما و سایر عزیزان
ممنونم از محبتی که به من دارید و از این بابت خوشحالم که نظراتم براتون مفید واقع شده
من در برابر بزرگان این محفل درس پس میدم و چقدر باعث ناراحتیه که جمعی از این عزیزان مارو از حضور خودشون محروم کردن و جای خالیشونو به یادگار گذاشتن :(

سلام و درود عرض اردات استاد شوشتری عزیز،خواستم تشکر کنم ازت برای وقتی که میزاری و به زیبایی هر چه تمام تر توصیف میکنی و آدم مشتاقانه منتظر نظرات شما دوست عزیز هست،خدا شما و بزرگان رو برای ما دوستداران عطر حفظ کند،مانا و سلامت باشی🌹

علیرضا جان سلام:
من هم از لطف شما دوست گرامی نسبت به خودم بسیار ممنونم و خوشحالم که توانستم کمکی برای شما عزیزان بوده باشم.
موفق باشید دوست عزیز

گرگی مهربان برای لحظاتی فرو رفته در پوستین میش؟
یا شیطانی که می‌گرید؟
دومی!

احاطه‌ای که چرم و دود و ادویه بر کار دارند و توهمی از عود که برای شخص خودم ایجاد می‌کردند ـ و بعید نیست که از مصاحبت متوغل در ابهام این سه شیطان جهان روایح ایجاد شده باشد ـ باعث می‌شود فضای عطر کمی موهوم و نامعین باشد. این شلوغ‌کاری به قدری هست که دماغ بی‌تربیتِ من نتونه از عهده تشخیص اون میوه‌ی نترسی که رفته قاطی این شیاطین شده بربیاد. باید از خود استفان پرسید یا اینکه رضایت داد به این دانه‌های قرمزی که اعلام کرده‌اند: شاه توت، تمشک یا ... هر میوه‌‌ی البته جنگلی... که میوه‌های باغچه‌ای کجا جرئت ترکیب با این روایح‌ سنگین‌رو دارن؟ همون اولش خورده می‌شن و تازه اگه بتونن دووم بیارن، در قالب کمپوت و برای مصرف در زمانیِ که اهریمنِ نابکار ما از گریه‌اش فارغ شده و بایستی به صرف صبحانه مشرف شود. خلاصه که باید جنگلی بود و وحشی تا بتوان لای این شیاطین به ظاهر غمگین بقا داشت و دوام آورد و خود را از انبوه سکوت این عفریته‌ها به دماغ مخاطب رساند.

چه خوب که مفهوم عمق‌رو به چینش و این‌چنین چینش نت‌هایی که در این عطر روایت شده، نسبت دادید؛ و الا که عمقی از این کار درنمی‌آمد اگر ترکیبی که فرمودید اتفاق نمی‌افتاد؛ اگر گل‌ها و چوب صندل در موقع مناسب روی کار نمی‌آمدند و اگر کهربایی آمیخته به تیزی اون میوه‌نترسِ، تصور سطح‌رو برامون ساده نمی‌کردند تا عمقی چنین دیده شود.
سطحی باید که عمق دیده شود
روشنی‌ی باید که ظلمت به نگاه آید
در منطق قدیم می‌گفتند:
تُعرَف الاشیاءُ باضدادِها
می‌تونم با نه چندان محفوف به یقین بگم:
اگر در هر عطری، چینش عناصر به شکلی که در این یکی‌ست اتفاق افتاد، حتما در اون اثر شاهد تضادی غیر دیالکتیکی و همسان از سطح و عمق خواهیم بود. عطر در عین اینکه روایتگر سطح است، منادی عمق نیز.
ــــــــــ
اهریمن قصه ما عاشق زنی شد که دیگری را در تجاوز به او وسوسه کرده بود. خواست جلوش را بگیرد، ولی دیر بود و از اینجا به بعد را شه.وت تصاحب رهبری می‌کرد. دریچه توحش به روح انسان پرتو سنگینی می‌اندازد. خدا هم هیچگاه نتوانست این دریچه را بپوشاند. در هر دوره‌ای هم پوشیده شد، فقط پوشیده شد: همیشه آنجا بود و به موقع بیرون می‌زد.
فقط کافیست دوربین‌ها را خاموش کنیم!
طمع لذت از این دریچه روان است.
باید به شیطان گفت فقط بخشی از علت به دست توست؛ باقی را میل، تحلیل و حادثه‌ست که رقم می‌زند.
حالام بی‌خود گریه نکن!
تو یکی خوب بلدی چجوری گریه نکنی و قوی باشی؛ تنها چیزی که بلد نیستی چطور وسوسه نکردنِ.

گریه ظالم، از مظلومیت اوست. قدر متیقن این است که روزگاری بوده که این ظالم، مظلوم واقع شده؛ و اکنون عقده‌هایی که چرک می‌دهند، چاهی که میزبان نعش است، دملی چند ساله که سر باز می‌کند، انباشت بی‌حد قساوت و... سوز گریه‌ای که ناگهان می‌ترکد و عرصه‌ی کویر را آلوده به خشم شیطانی خویش می‌کند. این، گریه‌ی خشم از چنین‌شدگی‌ست.
اینچنین چرایم؟
از کی آغاز شدم؟
خط ممتد جنایت از کدام نقطه نشات گرفت؟
این همه کژی و زشتی چطور آمد پدید؟
چگونه تو ای شریان شهادت شروع شدی؟
دفاعیه:
من اینچنین نه‌بودم! شدن را ناگاه و ناآگاه آغازیده‌ام...

نه از چرم نه از ادویه‌ها و نه از دود و روایح حیوانی گریزی نیست... حتی اگر می‌خواهی در اوج احساس، گریه‌ی نمناک خباثت‌آلوده‌ای را هم تصویر کنی، تو ناگزیر از در کنار هم چیدن این عناصر حول‌انگیز اسپایسی‌-حیوانی-اسموکی هستی.
در کنار هم بچین و نامش را ناله‌ی شیطان بگذار!
همچنان...؟ آیا رحمی هست؟
آیا مثل داستایفسکی رحم به حال این شیطان خواهیم آورد و دوستش خواهیم داشت؟ یا بسان اسپینوزا گرچه او را اسیر و اجیر سلسله‌‌ی علت‌ها خواهیم دانست، ولی همچنان او را سزاوار ملامت و سردی و محکومیت؟
تکلیف ما با این خبیث چیست؟
جدالی که هنوز هم فیصله نیافته و این مصلحت اجتماع است که حرف آخر را می‌زند:
اعدام!!!

گوش‌های تیزی دارم. از اون طرف شنیدم که یکی گفت:
هوی آبزورد! منبر نرو! بیا پایین بینیم.
اشکال نداره میام پایین. می‌دونم نباس زیادی وراجی کرد:)

جسارت شد جناب شوشتری.
متشکر و عذرخواهم.

اسم دارکی داره. بیشتر میگفتید ازش:)

تستش کنید .خیلی کار جالبیه تغییرنتش زیاده اولش بوش دارکم هست جیر و دود ادویه کمی انیمالیک وه کمی فقط میوهای . ولی تو درای دایون کهربا . چوب صندل نتهای خامه ایش بیشتر میشه و جیر اسموکی در زیر جیر حیر میکنه😉