Galimard - Napoléon 1815

به هر نسیم می‌کِشَد به زُلفِ روح شانه را ...... نشانه می‌دهد به من مَسیر و سَمتِ خانه رالطیف می‌کِشَد مَرا به هر نشان به سوی خود..... به تارِ تارِ زُلف هم نَه شانه را نِشانه را..............................پاک سرشتی از قطره قطره شبنم ابرهای گریان و خسته.... که خستگی از ثروتی غنی را بارورند.... تا از برای عشق بر او، گریستن را رهاورد سازند بر تو.... رایحه‌ای از شرافت مردی درون‌گرا که همواره بر استرس‌های پیرامون، سکوت اختیار می‌کند... رایحه‌ای از مردی خلوت که تمام ترافیک زندگی‌اش، خلوت تنهایی خودش هست... رایحه‌ای از مردی خسته از ضمیر زمان، که تا همیشه فریبای خودش هست...سرآغازی از تلاطم انهدام پوست ترنج که در کسری از انفجار، موجی از آرامش مهتاب یاس در پهنای نسیم برگ انجیر بر این معصیت، تخفیف می‌دهند که در گذرگاه عصمت، غرشی از رعد ابرهای بارور وانیل بر پوشش بایری از وتیور، موهبت می‌شوند تا پردی...↓ بیشتر