roberto cavalli - Nero Assoluto

حیف از این زیبای مغرور نبود آیا؟!!
دکانت این عطر رو دو سال پیش گرفتم و همون موقع خیلی به دلم نشست. بانویی مقتدر با عزت نفس فراوان رو در ذهنم متجلّی می کرد و وایب خیلی خوبی بهم می داد. اگر می شد روایح رو به زبان مزه ها ترجمه کرد این عطر با آن شیرینی و ترشی و تلخی اش برای من مزه زالزالک یا ازگیل می داد! و اگر قرار بود به قطعه لباسی ترجمه شود در ذهن من دستکش های مشکی بلند از جنس دانتل را تداعی می کرد. پارسال خود عطر را خریدم. همان اول شیشه اش با تمام سادگی دلم را برد! امّا افسوس که چه بگویم از رایحه. البته که ساختار و حالت اصلی همان است اما دیگر آن حس خوب و آن تازگی و فرِشی را برای من نداشت. برعکس خفه بود و گویی بانویی بسیار متفکّر و در خود فرورفته ! مثل دو تا غذایی که دستپخت یک نفرند ولی انگار آشپز که ادویه ها را چِشمی ریخته سهم یکی بیشتر و دیگری کمتر شده. یکی روح دارد و بر دل می نشیند و آن دیگری تنها غذایی است برای سدّ جوع! رایحه این عطر اصلی تا حدودی هم شبیه بوی آن پاک کن های دردار دوطرفه ای است که یک وَرَش غلطتکی داشت برای جارو کردن پرزها و در دوران ابتدایی ما داشتنشان در حکم داشتن شاسی بلند بود! اینطوری بود که ذهن و دلم مردّد و سرگشته شدند! در خصوص عملکرد بگویم دکانتی که داشتم ماندگاری خوب و پخش متوسط داشت اما عطر اصلی ماندگاری مفید چهار پنج ساعت و پخش در ده دقیقه اول به زحمت تا بغل دستی دارد! این بود که فکر کردم احتمالاً بلای ریفورموله گریبان این نازنین را نیز گرفته باشد! در پاییز و زمستان جنس رایحه بهتر بود هرچند همانطور که گفتم کم جان و بی رمق. چون طبع نسبتاً معتدلی داشت گذاشتمش برای فصول گرمتر به امید آنکه شاید عملکردش بهتر شود ولی این بار خود رایحه هم خفه تر و بی روح تر شد انگار که با یک ماهیتابه بر فرق سر آن بانوی متفکر کوبیده باشند! خلاصه ذهنم که از دستکش دانتل به پاک کن رسیده بود، این بار و در این یک سال رایحه را آنچنان که باید نپسندید و دلم نیز همراهیش کرد!
اما به هر حال آرزو کردن که عیب نیست کاشکی می شد به جای عطرها هر از چند گاهی دنیای اطرافمون ریفورموله بشه! یا حداقل خودمون ریفورموله می شدیم! چه می شد اگر می شد!