PAPILLON ARTISAN PERFUMES - Hera

باتو بودم ای پری روزی که عقل از من گریخت...! درود / هیرا معصومانه‌های یک مادر است که به جنونِ مالکیت رسیده. نامی که درون خود یک تضاد و چندین ایهام دارد؛ و زئوسِ فریب‌کاری که گاهی شادمانی را از هیرا می‌گرفت! سرانِ واقعه این‌بار سراغ اسطوره‌شناسی و ایزدبانوی آسمان‌ها رفته‌اند و می‌خواهند به جهانِ خدایانِ اساطیری و قدیسه‌ها سرک بکشند. عطری که شبانه‌های لیز و دخترش؛ در گذشته‌های از دست رفته را مابین مویرگ‌های خوش‌خیال خود پنهان کرده. خدشه‌ی لبه‌های تیزِ انتزاع بر سینه‌ی گل‌های رنگارنگ و بروزی خرده حیوانی گیاهی. گریزی طبعی از لیز مورز که این‌بار نه به‌دنبالِ خون‌آبه‌های اطرافِ تراژدیِ سالومه است؛ نه تمایل به چرم‌ِ دوده گرفته‌ی انیوبس یا جریان سرخ و شرقیِ بنگال روژ دارد. جهانی که با انفجاری بوکه مانند یا به‌اصطلاح ملغمه‌ای فلورال نیمه ایندولیک‌ با لمسی از وانیل به شریانِ غلیظ شده‌ی خیالات شما داخل می‌شود و تشریحِ پنهانِ رزین و سبزهای محزونِ رها برروی تکه چوبی خجالتی را در گوش‌تان نجوا می‌کند. چکیدن امبرت و لبدانوم بر جان اثر دورنمای مبسوط حیوانی تیره را درکنار اتمسفری پودری لاکتونیک مشکی و ناگرفته به‌جای می‌گذارد و گذری رقیق از دود؛ کمی آن‌طرف‌تر شاید آلدهید زندگی می‌کند که با ویژنی عجیب و زودگذر از تنباکو غیرشیرین به قلب توهمات تو چنگ می‌زند. رسیدن به استنباطی از ریشه‌ی زنبق و تفاهم‌نامه‌ای جدید بر سر کلیدواژه‌ی گل و بوییدنِ دگرگونه‌های یاس که این‌بار در مدلی متمایز پشت و پهلویَش را احساسات جیری می‌پوشاند و عجایب است که پشت سرهم رخ می‌دهد! اگر نوازش صبحگاهیِ یک مادر بر گیسوان ژولیده‌ی دخترش عطر داشت لابد می‌توانست هیرا باشد. [با درنظر گرفتن همه‌ی جوانب؛ عقبه‌ی آرتیزان و به دور از تمایلات شخصی و با تاکید برروی بازی مسخره‌ی اعداد می‌توان به این عطر نمره‌ی شش یا هفت را اختصاص داد!]

اینجا شما با یک عطر سوپرپینکِ ملوس که گل را با اغواگری‌های فیزیکال خلط می‌کند طرف نیستید. بیشتر به 'چرا' می‌ماند! سوال است؛ گنگ، پرابهام و غبارآلود. تماشای یک منظره‌ی زیبا از پشت پنجره‌ای که شیشه‌هایش نم و بخار به خود دیده! شبیه به سکوتِ کش‌دارِ یک مادر که به دختر تازه عروس شده‌ی خود نگاه می‌کند و به یاد می‌آورد روزی را که برای اولین بار تنِ عریان، کبود و کوچکش به آغوش کشید. حس گذر عمر و پیر شدن. شاید تماشای ثمره‌ی یک باغ! دوست دارید هیرا در کنار شالیمار مادر عطرها باشند؟ چرا که نه. بگذارید لالایی بخوانند تا شاید غصه‌های این دورانِ سراسر درد تمام شود و به قصه برسد. شاید خوابی راحت‌ و دیدن رویایی آبی‌رنگ از یک زندگیِ ملس! هیرا بو بکشید و سپس به‌همراه فروغ مرور کنید... این منم؛ زنی تنها در آستانه‌ی فصلی سرد؛ در ابتدای درکِ هستیِ آلوده‌ی زمین. و یأس ساده و غمناکِ آسمان، و ناتوانیِ این دست‌هایِ سیمانی؛ زمان گذشت... چه ابرهای سیاهی در انتظار روزِ میهمانی خورشیدند...!

تشبیه استعاره قصار فضاسازی فقط میتونم بگم خیلی احترام براتون قائلم و ممنون که توجه کردید. من این عطر رو بو کردم و با نمره ی 7 تقریبا موافقم فقط یک سوال تنباکو حس نکردم البته نوشتید گذرا و اینم میدونم که هر کدوم از ما میتونیم از عطر ها رایحه ای دریافت کنیم که برای دیگران ناشناخته هستش ولی اگر دوست داشتید در مورد همین قسمت یکم توضیح بدید ممنون

درود. 'چشم‌اندازی عجیب و زودگذر از تنباکوی غیرشیرین' این شبه جمله به‌نوعی ایراد تاویلی داره [البته آگاهانه!] و ابهامی که برای تو ایجاد شده کاملا به‌جاست! / وقتی به این کلمات رسیدی تصورت چه‌چیزی بود و مغزت تورو به‌سمت کدام‌یک از فایل‌های ذخیره شده‌ در حافظه‌ات هدایت کرد؟ عربسک، توباکو وانیل، ناکسوس، توباکو بوکلت؟ شاید شوکرانِ گزنده‌ی لوتانس یعنی شغگی و از این دست گورمندهای تیپیکال با ماهیت و کیفیت‌های مختلف. من می‌گم شغگی رو برای همیشه و باقی رو موقتا فراموش کن و بیا باهم بریم به مزارع تنباکو در جنوب لبنان! تنباکویی اونجا رشد می‌کنه که برگِ سبزش ماقبل خشک‌شدنِ کامل ملغمه‌ای گس، گنگ، خشک، هربال، نیمه اسپایسی (میخک‌گون) و خاکی از خودش بروز میده و به‌وقت سوختن میره به‌سوی خاطرنشان کردنِ حسِ دودی و سوخته‌ی سیج و کاه! هنگام استشمام هیرا دریافت‌های گیاهیِ اون تنباکو برای من هایلایت شد. البته برای جلوگیری از اَلکن شدنِ مفهوم بهتر بود این توضیحات رو ضميمه‌ی نوشته‌ی اصلی می‌کردم اما چون صرفا یک دریافت بطنی و به‌نوعی تله‌پاتی با خودِگذشته‌ام بود ازش عبور کردم و ازطرفی اگر به‌این اصل می‌پرداختم فرم و محتوای نوشته تغییر می‌کرد که اصلا دوست نداشتم این اتفاق بیوفته :) خلاصه مقصودم لمسی از بُعد علفی، سبز، خاکی و تاریکِ گیاه تنباکو بود نه عطرهای تنباکویی که با سوءمصرفِ وانیل، دارچین و عسل اوردوز می‌کنن و همه‌ی دنیا رو اشغال کردن! ناگفته نماند من در کنار عود از تنباکو هم فراری هستم. البته این قانونِ دوری‌گزینی تبصره‌هایِ لغوی داره که مثلا وقتی به عودملکیِ عالی‌قدر، عود پیکانته اریج له دوری، سانداونر تاور، عود دیوان روبر پیگه، عود یوسف و سانتال سلطان انصار عود، ایگنس آنجلا چامپاینیا و... می‌رسه فعال میشه. جاداره از یک آقای بامزه‌ هم یاد کنم که چندوقت قبل می‌گفت ترور ان مگنیفسنس، رباتِ سورئال و دودزای بوفرت؛ تنباکوی میوه‌ای کلاسیک داره! فکرها سست و تخیل‌ها عجیب :)

سلام. آیا مشابه کوکو نویر شنل هست؟ آیا