Rogue Perfumery - Mousse Illuminee

خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
باد خنک از جانب خوارزم وزان است

ادای دینی به عطرهای خزه ای کلاسیک، در روزگار خزی که دهانت را میبویند مبادا خزه طبیعی در عطرت به کار برده باشی.

شروعی به شدت شیمیایی (استون یا جوهر مانند) و در دقایق ابتدایی، مثل قل قل زدن مایعی زهرآلود در بالون و بشرهای آزمایشگاه یک جادوگر خبیث که هی رنگ عوض میکند و قل میزند و بخار می کند، در "لحظه موعودی" پس از سالها تلاش در ازمایشگاه تاریک و نمورش .
این عطر هم مثل روشن شدن فندکی در زیر زمینی که سالها قفل بوده، پر از قاب عکسهای فراموش شده و گرد و خاک گرفته از آدمهای فراموش شده که در پرتو نور فندک یکی یکی نمایان میشوند: "جوی هزار زمزمه درد و انتظار در سینه میخروشد و بر گونه ها روان"، چندین عطر و چندان خاطره از جلوی چشمم رژه میروند: بوی حنای خیس در مراسم حنابندان آسیه دختر همسایه، بوی جلبکهایی که در هرم گرمای تیرماه بر روی پایین دست چشمه، همانجا که آب از شور و شوق جوشیدن از خاک افتاده بود و در بطالت یک ظهر بیهوده آب تنی میکرد، بوی برگهای له شده درخت سروی که بین شاخ و برگ درهم تنیده اش آنقدر جای داشت که کودکی را در هنگام بازی قایم باشک در خود جای دهد....
بوی بروت قدیمی، بوی پولو سبز قدیمی، آرامیس...

برای نوشتن ریویو این عطر خیلی هیجان داشتم و بالاخره موقعیت مناسب پیش اومد.
mousse illuminee بمب سبز، چسبناک، تند و تیز و کاریزماتیک.
یک ترکیب متفاوت از خزه، درمنه، گل و کندر که واقعا با کیفیت و راضی کننده بود.
قرار نیست همیشه با ترکیب مرکبات و لیمو ریفرش بشید، اینجا مانوئل کراس کاری انجام داده که احتمالا با تست اول این عطر برق از سرتون بپره.
اصلا عطر سکس.ی ای نیست. خیلی شارپ هست و به شدت قوی و ماندگار و در کمال ناباوری اذیت کننده نیست.
این عطر مناسب خاک خوردن گوشه کمد نیست، در موقعیت مناسب هر فصلی میشه ازش استفاده کرد.
یکی از عطرایی هست که وقتی خودم حسش میکنم واقعا لذت میبرم.

موس ایلومینی از آن اکسیرهایی‌ست که شرح‌‌اش را نمی‌توانم به الفاظ بیاورم.
به قول مولانا: "همچنانکه طفل، عاشقِ شیر است و از آن مدد می‌یابد و قوّت می‌گیرد، و مَعَ‌هذا نتواند شرحِ شیر کردن و حدّ آن را گفتن و در عبارت نتواند آوردن که من از خوردنِ شیر چه لذت می‌‌یابم و به ناخوردنِ آن چگونه ضعیف و متالّم می‌شوم."
زان نیامد یک عبارت در جهان
که نهان است و نهان است و نهان

زیباا
زیباا
زیباا

موس ايلوميني

غوغايي از روايح سبز در شاهكاري از مانوئل كراس. موس ايلوميني نشان مي دهد چطور مي توان در اوج كلاسيك بودن، حسي مدرن داشت. در محاصره ي يك كار سبز قرار مي گيريد كه شديدا بر پايه ي اوكموس است؛ با اين وجود هرگز حس نمي كنم كه با كاري كهنه طرف هستم. صلابتي كلاسيك گونه دارد و طراوتي مدرن گونه. موس ايلوميني كاري است به غايت شفاف. بسيار شفاف، روشن و در عين حال تاريك. رايحه اي كه مخاطب را احاطه و در خود غرق مي سازد. به پرسه زدن در جنگلي انبوه مي ماند از درختان كهن و سر به زير. يا شبيه به حضور در باغي سبز، خرم و شاد كه در اوج سرخوشي ناشي از استنشاق هوا در چنين باغي، ناگهان- شايد حتي بي دليل- خنجر غم بر قلب فرود مي آيد. يحتمل همگي با اين حالت آشناييت داريد. مرا كه به گذشته ها مي برد- و واقعا نمي دانم به چه دليل-. مثل يك شور و شوق شيرين كه در گذشته حس كردم ولي همان جا مانده و همراهم نيامده. البته كه در گذشته هم رنج هايي با انسان بوده و اصلا رنج از آدمي جدا نمي گردد؛ لكن انسان در كودكي و نوجواني بي دغدغه تر است، جنس مشكلاتش متفاوت است؛ فهم كمتري از معضلاتش دارد و همين يادآوري به خودي خود مي تواند شيرين باشد.

موس ايلوميني فوژه اي است بسيار سبز، آروماتيك و زميني. از لحظه ي نخست، اوكموس در رايحه حس مي شود. گويا در ابتدا، قلب و انتهاي كار، اين اوكموس است كه نقش اساسي را ايفا مي كند. ديگر روايح سبز از جمله سايپرس(سرو) نيز خودنمايي مي كنند. به گمانم حضور روايح گلي، كار را متعادل تر و خيلي كم، شيرين كرده است. البته، هرگز گمان نبريد كه با كاري شيرين، گلي و كاملا روشن طرف هستيد.

ماندگاري و پخش كار بسيار خوب است. خط بوي زيبايي از خود برجاي مي گذارد. به دليل سبزي زياد كار، احتمالا مورد پسند خيلي ها نخواهد بود. اما در هر صورت من موس ايلوميني را جهت پوشيدن در هر موقعيتي مناسب مي دانم. بهار، بنظرم بهترين فصل استفاده از اين شاهكار ماندگار و شگفت انگيز مانوئل كراس است.