AMOUAGE - Bracken Man

و در حس‌هایمان چه ابزارهای عالی‌ای که برای مشاهده نداریم! برای مثال، همین «بینی»، که تاکنون هیچ فیلسوفی از آن با بزرگداشت و سپاس یاد نکرده‌است، هم‌اکنون بهترین ابزاری است که در اختیارِ ما است: او چنان کمترین جابجایی‌ای را ثبت می‌کند که هیچ طیف‌سنجی نمی‌تواند. علم امروزه درست تا بدان‌جا دامنه دارد که ما گواهیِ حس‌ها را پذیرفته‌ایم ـــ که بر آن‌ایم آن‌ها را باز هم تیزتر و ابزارمندتر کنیم و اندیشیدن تا نهایتِ آن‌ها را آموخته‌ایم. هر چیزِ دیگری جز آن، علمِ دُژزاد است و هنوز-نه-علم: مراد‌م متافیزیک است و نظریه‌ی دانش. یا علمِ صوری است و نظریه‌ی نشانه‌ها، همچون منطق، و یا منطقِ کاربردی است، یعنی ریاضیات. [عالم نشانه هایی که] واقعیت راهی به آن‌ها ندارد، حتی به صورتِ مسئله. و هرگز این پرسش مطرح نمی‌شود که ارزشِ واقعیِ قراردادِ نشانه‌هایی چون منطق چی‌است. ـــ

ابرمرد فلسفه فردریش نیچه، غروب بت‌ها، «عقل» در فلسفه، قطعه‌ی 3

خانه عطر امواج بعدی دیگر از جهان رایحه را دارد به ما نشان می‌دهد؛ چیزی خارج از تصور ما؛ در براکن ما با یک ضد عطر ساختارشکن طرف هستیم؛ من عاشق این تخریب هستیم؛ تصور ما از فوژه همیشه یک چیز بوده است؛ ولی کریس چانگ به سه عطارش اولیویر کرسپ، فابریس پلگرین، فیرمیچیچ سفارش داده فوژه‌ای خلق کنند که در اصل ضد فوژه باشد.

فریدریش دورنمات یک روز تصمیم می‌گیره یک رمان ضد رمان پلیسی بنویسه؛ رمان قول می‌نویسه؛ بعد همین رمان تبدیل می‌شه به فخر رمان پلیسی؛ به قول پیتر هانتکه: خواندن قول یک ضرورت است؛ خود را آماده کنیم برای زندگی‌ای که از واقعیت ها پیروی نمی‌کند. امواج با براکن یک دِکُنستروکسیُن خالص در طبقه بندی عطرهای فوژه ایجاد می‌کند.

اصطلاح Déconstruction را فیلسوف معاصر فرانسه ژاک دریدا با مفهومی نه چندان صریح برساخت. دریدا با واسازی که وجه دیگر نقدِ متافیزیک است، می‌خواهد با «اوراق کردن» ساختارها، در حقیقت، «کشف حجاب» کند (به مفهوم Alétheia یونانی – هایدگری) و در این مسیر، خاستگاه و نقش «مرکز» مقتدر، مسلط و متعالی را در ساختارمندی خودِ ساختار آشکار سازد. از این رو واسازی دریدایی هرگز مفهوم منفی نابود کردن و خراب کردن را با خود حمل نمی‌کند.

این عطر رو چندین بار تست کردم
یکبار تا پای خربدش رفتم، توی ۱۰ دقیقه اول خیلی بدم اومد اما بعد از ۱۰ دقیقه خوشم اومد
یک چیز خنده دار بگم؟
نمیدونم چرا بویی مثل بویی که وقت تمیز کردن شن های ته آکواریوم حس میکنم، ازش میگیرم (از اساتید اگر میدونه این حس بویایی از چی میاد ممنون میشم بهم بگه)، این حس آکواریوم گونه رو توی نت میانی جوبیلیشن هم میگیرم

راستش نمیشه گفت بده، به نظرم خاص و ناشناس بودن در عین حال دلنشینی بهترین حسیه که به من میده و برای پاییز و اواخر تابستون خوبه

سلام
يه كار خيلي خوب و قوي و متفاوت از امواج ..يه كار فوژه اي بسيار با كيفيت خيلي بوي اين عطر رو دوست دارم تمامي نتها به درستي و زيبايي نمود پيدا ميكنن...من رويال فوژه هابيگنت رو دارم اين كار امواج شباهت داره بهش ...در مجموع يه كار خيلي سبز گياهي و چوبي كه كيفيت بسيار بالايي داره ماندگاري قابل قبولي هم داره

عطرهای فوژه ای کاراکتر من نیستند.این هم استثناء نیست.کاری با نت غالب لاوندر که مثل بیشتر کارهای آمواج کیفیت خوبی داره با پخش و ماندگاری عالی.
توصیه اکید من برای دوستداران عطرهای فوژه ای و لاوندری تست Mdci Invasion Barbare هست با کیفیت و رایحه ی عالی و پخش و ماندگاری غول آسا.
کاراکتر من نیست و گرنه لحظه ای در خریدش درنگ نمیکردم.

Bracken Amouage
قول رویوی دوم اینکار را داده بودم.
قبلا تحلیلی بر ساختار کلی برکن درج کرده بودم. فوژه ای که با تغییراتی در اسکلت کلاسیک فوژه سعی بر تحریف فوژه به نفع بقا و افزایش طول عمر کتگوری فوژه داره! چرا که فوژه به مانند بسیاری از ژانرهای سینمایی ، مکاتب ادبی و سبک های موسیقی رو به فراموشی گذاشته. لایه های دارویی و هربال(جاوانول: معجزه ای پچولی اندونزی که توسط جیودان طراحی شده) که زنده و آرام و شفاف هستن، پی در پی تکرار میشن و حجمی دوده ای امامعتدل ، سنتتیک و خوش گواری اتمسفر کار رو در بر میگیره و ساختمانش چوبی-خاکی-روشن-اندکی گزنده-نمناک ولی در عین حال تمیز و پیرایش شده هست (لوندین و تونکا و کاج و صندل وود و جزئیاتی چوبی از وتیور و اوکموس و ادویه) ماهیت کلی این عطر هست. برکن برای کسی که فوژه رو نشناسه با فوژه رویال هوبیگان اشتباه گرفته میشه. برکن نسبت به فوژه رویال چالاک تر، اتو کشیده تر ، جوان تر، با سیاست تر ، خاکی تر و با تکیه ی بیشتری بر سبزطبعی چوب و نمناکی زمین و ورود به قلمروی شیپغ ادا میشه. هرچند ارتباط با فوژه رویال بسیار ساده تر و از این جهت بیشتر مورد اقبال هست. و خودمانی تر بگم من رو یاد اساتید قد بلند و خوش اندام فیزیک میندازه که همیشه ناخنکی به فلسفه و سیاست میزدن.
منهای درای داونش در بقیه ی لحظات از این حجم از بازی و تغییرات برای یک عطر فوژه جا میخورم . اونهم در حالیکه روایت و زبان و گویش ساده ای انتخاب میکنه. مثل فرنچ لاور از فردریک مال و دیا از امواج زمان میبره که عاشقش باشید ولی فکر میکنم این اتفاق در نهایت رخ بده. فوژه ، کتگوری ای شخصی ، محترم و ریچ و ثروتمند هست که برای خوشایند خودش و استقرار افکار و شخصیت درونی خودش زندگی میکنه. با سن های خیلی پایین سراغش نرید. مگر اینکه همه شما رو با کاراکتری بالغ و موقر و متفکر بشناسن.
تستش رو از دست ندید بهرحال.

سلام دوستان. لطفا به احترام این کار کلاه از سر بردارید. به شخصه دو کار فوژه ای که من رو تحت تاثیر قرار داد یکی فوژه نوبیل 1942 بود و یکی هم این کار آمواژ

امواج دوباره سراغ فوژه رفته. قبلا سراغ یک فوژه گورماند رفت (سان شاین) و حالا سراغ بهم ریختن اسکلت فوژه آروماتیک !!!
فوژه رو قبلا توضیح دادم. فوژه بطور کلی و تیپیک به اتمسفر سرخسی میگن. جنگلی از سرخس که در عطر با محوریت اسطوخودوس و گلسنگ و تونکا و تاکید و تشدید از سوی وتیور و اوکموس شکل میگیره. فوژه رو اولین بار آقای پاول پکت با ساختن فوژه رویال برای برند هوبیگانت روی کاغذ آورد و اصطلاحش رو رسمی کرد. اما قبل از او ، رویال انگلیش لوندر از کرید رو میشه پیدا کرد که حول این اتمسفر عبور میکنه. اسطوخودوس از دو جنبه بهش پرداخته میشه. گاهی برای ایجاد بویی فلزی-آرایشگاهی که میشه در شکل اغراقی و آیکونیک به سارتوریال از پنهالیگونز اشاره کرد. در طرف دیگر اسطوخودوس رو میشه در پوشش سیتروس آروماتیک ازش اسم برد مثل فوژه رویال. اما یک اسطوخودوس سومی هست که ورای اینهاست. لاوندین شکلی از لوندر هست که پاش رو از مرزهای تعریف اسطوخودوس فراتر میبره و به تنهایی خودش یک عطره. با قامتی خشک، نا صاف و زبر و در عین حال غلیظ و کرمی و وزنده و گرم. برکن با استفاده از این اسطوخودوس از اسطوخودوس عبور کرده تا شما مدام به واژه ی اسطوخودوسی که در ذهنتون دارین رجوع نکنین و تجربه ی جدیدی از بکارگیری اسطوخودوس رو در عطر نشون بده. از طرفی در اینجا به معماری فوژه هوبیگانت برای ایجاد یک عطر آروماتیک فوژه رجوع نشده و قصدش تاکید به بنای کهنه ی آروماتیک فوژه نیست. حتی ابزار خودش رو برای ایجاد یک آروماتیک فوژه تا جایی که تونسته دور ریخته. با کمال ناباوری رایحه ی عطر از فضایی پژمرده، خشک و دارویی از اسطوخودوس شروع میشه که با لیمویی نه چندان تازه ای به پژمردگی ابتدایی عطر تاکید میکنه. همین رایحه سپس چرخشی به سمت فضایی گلخانه ای و نیمه گرم خواهد داشت که از دل چند رایحه ی سنتتیک از انواع چوب (شاید صندل وود) و پچولی اسپایسی و شمعدانی و حتی تونکا بیرون کشیده شده. تغییر چهره ی عطر بدون مقدمه و بدون ایجاد منطق روایی ایجاد شده. معماری غیر خطی و مدرن و تعریف جدیدی از هرم های بویایی که جاش اینجا نیست. جای این خلاقیت ها فوژه نیست. شاید هم این جاه طلبی امواج هست که در یکی از اصیل ترین و نجیب ترین کتگوری های عطر میخواسته ساختمانی مدرن ایجاد کنه و این مسیر رو بشکنه. فضای بویایی انتهایی گنگ و مبهمه و یک پارچه و کامل نیست و در نهایت به درای داونی چوبی-اسموکی میرسه که بی هویت و بی شناسنامه ست و صرفا نقطه ی تلاقی چند رایحه ست و از خودش کارکتری نداره.
منهای پایان تقریبا گنگ ، برکن عطر مردونه ی خوش مشرب و قابل اعتنا و کلاسیک مآبی هستش.

■خلاصه: برکن فوژه ای آروماتیک و اشتراکاتی با شیپغ هست. عطری چوبی-سرخسی-خزه ای که با ارتفاع کمی بر سطح خاک جنگلی-بوته ای نفس میکشه. کاری که کنتراست های متعددی از تمیز -خاکی ، گرمی-خنکی و چوبی-سبز داره.

6.5/10
پخش بوی معقول و استانداردی برای این کتگوری داره.