Ferrari - Noble Fig

جدای از بحث پخش...از بهترین های رایحه انجیر هستش
میتونه یه کار کلکسیونی هم باشه

من تازه به غایت کلام آقای کبیری رسیدم. یک بار فرمودند عطر زیر صد دلار دیگر ارزش و توجیه اقتصادی خرید ندارد. راست می‌گویند. تا سال پیش شاید توجیه داشت اما الان دیگر نه..
تنها کار باید فقط پس انداز کرد تا عطری ۲۰۰ تا ۳۰۰ دلاری خرید که فعلا از توان ما هم خارج است.. نه آنکه چند میلیون هزینه کنی و حداکثر برایت حکم بادی اسپلش داشته باشد.

سلام جناب شکیب نژاد

جسارتا بنده نظر متفاوتی دارم.البته این درسته که اکثریت تقریبا قریب به اتفاق عطرای ارزون( مثلا زیر ۱۵ دلار) علی الخصوص اگه اسانسی و فاقد عطار باشن به دلایلی از جمله کپی کاری، سنتتیک بودن، بالانس نبودن و استفاده از مواد اولیه بی کیفیت و..ارزش خرید ندارن.
اما این به این معنی نیست که اگه عطری قرار باشه این موارد رو پاس کنه قیمتش بالای صد دلار در میاد.
اتفاقا اکثر عطرای بالای صد دلار که وارد دسته بندی نیش و ایندی نیش میشن به دلایلی از نظر بنده ارزش خرید فول باتل روندارن. از جمله:
اولا همین مساله ریفورموله وکاهش پرفورمنس در مورد بسیاری از برندهای نیش هم اتفاق افتاده تا جایی که بعضی برندهایی مثل مارلی که زمانی غول پرفورمنس بودن امروزه تبدیل به کولون هایی یکی دو ساعته شدن.
دوما مقوله کپی کاری به شدت وارد این حوزه شده تا جایی که بعضی از این برندای به ظاهر نیش در واقع چیزی فراتر از همون دیزاینرهایی که کارای تام فورد و کرید و زرژاف..رو کپی میکنن نیستن و حتی بسیاری از این به اصطلاح نیش های ۵۰۰ دلاری رو قبلا مشابه شون رو میشه تو دیزاینرهای زیر صد دلار پیدا کرد.
سوم اینکه بسیاری از عطرای به ظاهر نیش زیر مجموعه هایی از همون دیزاینرها و با همون عطارها و احتمالا با همون مواد اولیه هستن و صرفا پکیجینگ بهتری دارن و این یعنی شیادی.
چهارم این که نیش و گرون فروختن حتی باعث نشده که بعضی از این برندا لااقل دوز مواد سنتتیک رو پایین بیارن و به عنوان مثال بنده حتی یه مورد از کارای ترنزی رو به خاطر شدت سنتتیک بودن کاراش نمیتونم استفاده کنم.
پنجم اینکه تعداد زیادی از عطرای بالای صد دلار و نیش در دسته یونیسکس قرار میگیرن و اولین کاری که خیلی از برندا برای ورود به این دسته میکنن اضافه کردن مشک پوستی و کمی نت های گلی و وانیل هست که خود این به نظرم خیلی جاها به کاراکتر کار ضربه میزنه.
و مورد اخر اینکه هرچند که دسته بندی های نیش و ایندی نیش به منظور فرار از مد و فراهم کردن زمینه خلاقیت بیشتر ایجاد شدن اما این خلاقیت تو هنر واقعا و واقعا به این سادگی ها نیست. اکثریت این عطرای نیش با تاکید بر نت های خاصی ساخته شدن که حالا مورد پسندترینشون نت های اینسنسی، دودی، چرمی، بوزی،امبری،وانیمالیک.‌‌.. هستن و بسیاری از اونها نت های خاص تری دارن که در دراز مدت اگه خودتون ازش خسته نشید بالاخره بازخوردهای بد اونا خسته تون میکنه.

البته این وسط برندهای نیش و گرونی هم هستن که واقعا به نظرم صادقانه و با کیفیت و خلاقانه و با کاراکتر کار میکنن اما تعدادشون به نظر من واقعا و واقعا کمه و پیدا کردنشون خیلی خیلی سخته و پیدا کردن ایده در هنر یه چیزه و اجرا کردن اون و خوب تموم کردنش یه چیز دیگه.
در واقع به نظر من عطرای بالای صد دلار وقتی ارزش خرید دارن که خیلی خیلی با کاراکتر شما ست بشن و به قول دوستان شخصیت شما رو تکمیل کنن.
نظر شخصی بنده اینه که اگه ایده ای قابلیت تجاری سازی و تولید انبوه داشته باشه تو عطر حتی به تعداد مثلا ۵۰۰۰ در ۹۹ درصد موارد حتما دیزاینرهایی هستن که سراغ این ایده میرن. البته تجربه شخصی من اینه که دیزاینرهایی (و نه مین استریم های بساز و بفروش) که پشتشون پر هست و زیاد نگاه بساز بفروشی ندارن به قضیه مث بنز و بنتلی و کارتیر و..بهترین عطرای بین 20 الی ۱۰۰ دلار و با بیشترین ارزش خرید رو تولید میکنن.

با سلام به شما دوست عزیز ومحترم عطر افشانی
من خودم سعی میکنم هر وقت برای آگاهی سایر دوستان متنی رو از جای دیگه کپی میکنم بخاطر احترام به نویسنده اصلی حداقل یادی از ایشون کرده باشم
با احترام و سپاس از شما