JOVOY PARIS - Psychedelique

سلام دوستان
در شروع یک هجوم گیاهی و فرش داریم همون طور ک گفتن دوستان یکی از بیس های اصلی کار پچولی هستش , و در ادامه که از اون حالت فرش کاسته شد در کنار پچولی یه حالت چرمی طور هم میتونید ازش بگیرید ، پخش و ماندگاری بالا و مناسب سن های بالای ۴۰ , و در هوای سرد . قطعا کار همه پسندی نیستش و بازخورد گرفتن ازش هم یکم سخته و باید حتما با لباس مناسب بپوشید .من خودم اصلا حس لوکس بودن رو ازش نگرفتم و بیشتر ی حالت عرفانی داره
حتما قبل خرید تست کنید
مانا و سربلند باشید

«عطر خلوت فیلسوفان»



شبانگاهی‌ست از آن شب‌ های بلند که شهر در خوابی ژرف فرو می‌ رود و فانوس‌ هایش، خسته و کم‌ فروغ، در قاب پنجره‌ ها می‌لرزند.

نشسته‌ ام به پیش آتش آرام و اندیشناک، همان آتشی که همدم سالیان تنهایی من بوده است.
دل گرفته و محنت زده از رشته های بی پایان افکار پر هیاهویم، به شیشه عطرهایم که جزئی از روح و جان من هستند پناه آوردم. عطرها مأمن های آرام من اند!! خلوتگاه های دلنشین و مونس های صاف و بی ریای من اند.

دست بلند کردم، به شیشه‌ ای که در سکوتش صدای تاریخ نهفته است. صدای کهنه ناصاف.
می‌ دانستم Psychedelique خود را در دستانم قرار خواهد داد. آری! می دانستم!!
چرا که اوست که مرا می شناسد، نه من!!!

لحظاتی به نامش می نگریستم. نامی که چون وردی ممنوع در گوش جان طنین می‌افکند. قطعاً از این ورد های نفرین شده شنیده اید. از آن هایی که ساحره های پلید بچه های کوچک را با آن ها می ترسانند.

هنوز طعم نخستین نفس او را نچشیده بودم که احساس کردم اتاق از زیر پایم شروع به لغزیدن کرد و جهان به خاموشی فرو رفت.
دیوارها محو شدند، هوا غلیظ و رؤیایی شد، نفس کشیدن سخت شد و من خود را در جهانی یافتم که با سنجش ساعت و تقویم سازگار نبود.
عطر، آرام از شیشه بر می خاست. به سان دودی از معبدی کهن و فراموش‌ شده. از قصری تاریک و متروک در جنگلی پهناور و بی انتها. و به سان زمزمه ای مقدس و در عین حال نفرین شده خودنمائی می کرد.
در آن لحظه های سنگین که هوا هم اجازه نفس کشیدن نداشت، من از اولین زمزمه هایش بوی خاک مرطوب می شنیدم، بوی پچولی چرک و پیر و صبور، بوی زمین اندیشناک. بوی راهرو های نمناک و ترسناک قلعه های خوفناک گوتیک.
می دانستم که نباید انتظار مهربانی ازش داشته باشم، چون که آفریدگار توانا به او از برای لطافت و ظرافت لباس وجود نپوشانیده بود. بلکه چون سنگ سیاه، سنگین و مهیب و وحشی به نشأت وجود در آورده، و زین ترتیب روحی تاریک و سرد و غمگین در او دمیده بود.
طنین هایش قلب را در چنگ می گرفت. و سیاه بود. سیاه، به ناریکی شب های تنهائی.

چون بر پوستم آرمید، غریو آذرخشی خوف انگیز و دهشتناک شنیدم. نه از آسمان، که از ژرفای رگ‌هایم. از خون جاری در آن ها.
این عطر، یادآور خاطره‌ های دور است، یاد گناهانی نیمه‌پاک و اندوهی بی‌نام. یاد افکار تلخ. یاد خطاهای گذشته. یاد نفس محبوس در اندام خاکی.

می دیدم که مرا می برد، به دالان های تاریک و خاموش با دیوارهای بلند و چوبین و قفسه های تا سقف کشیده شده پر از کتاب‌های کهنه و خاک گرفته ای که بوی قداست می‌دادند. بوی غم ها.

بوی خلوت فیلسوفان می داد، بوی تنهایی ای نجیب و پر ابهت.
از آن‌ گونه تنهایی ها که در سکوتش، روح انسان به گفتگو با خویش درمی‌آید.
کهربا در میانش چون شرابی کهنه می‌جوشید. گرم، نرم، و اندوه‌ بار. نشان از فراوان سختی هایی داشت که او را بدین حالت فعلی تراشیده و شکل داده بودند.
در نهانش، نغمه‌ ای بی صدا از چرم خوابیده است در کنار بوی آشنای دود. رایحه‌ مردانی می داد که روزگاری در تاریکی اندیشیده‌ اند و در روشنایی خاموش گشته‌ اند.
مرا به یاد موم شمع ها انداخت که بر میز های بسیار زیبای بلوطی، به یاد اندوه فرزانگان و تب خاموش دیوانگان عاشق، جان می سوزاندند. یاد اتاق های خفه شده در دود تنباکو.

زمان گذشت، و عطر ژرف‌ تر می شد، گویی به ته کنج روح من رسیده باشد.
گرمای چوب کهنه، پژواک بی پروای پچولی وحشی، و آخرین پیچ دود تنباکو در سالنی خاموش به رقص می آمدند.
احساس می کردم شیرینی‌ ای در اوست، اما نه از جنس معصومیت!! این رایحه هیچگاه معصوم و بیگناه نیست! بلکه شیرینی ای از جنس پلیدی و ناپاکی، همچون گل‌های خشکیده در میان برگ‌های کتابی که زندگی از یاد برده اند اما یادشان همچنان جاودان است.

احساس جنون می کردم! دیده هایم تار شده بودند.
من، سایکدلیک را نپوشیده بودم. بلکه او مرا پوشیده بود!!
چون جامه‌ای از یک رؤیا، مرا در خود فرو برده بود.
نبضم کند می شد، اندیشه‌ ام نرم و روان، و لحظه‌ ای چنان بود که خود را نه آدمی، بلکه سایه‌ ای شناور بر آب‌ های بی‌ زمان یافتم.

در آن دم دانستم:
جاودانگی، نه در نبودن مرگ، که در ماندن حس است، در تکرار خاطره، در بوی چیزی که رفته اما هنوز باقی‌ست.

تراژدی غمناکی در این عطر نهفته است.
با این حال، غم و شکوه با هم در هم آمیخته‌ اند، همچون شعر ویرانی.
هر نت، نغمه‌ ای‌ست از دلی که نمی‌ خواهد رها کند گویی خود عطر نیز عاشق پوستی‌ست که بر آن آرمیده است.

سپیده که دمید، آتش به خاکستر نشست، و من هنوز در سکون رایحه غوطه‌ ور بودم. فکرم برای اولین بار ساکن شده بود. هیچگاه تا کنون چنین آرام و بی دغدغه نبوده ام. نمی خواستم او برود. نه هنوز!! من به این آرامش نیاز داشتم. من با آغوشش نیاز داشتم!.
هوای صبح سرد بود، اما سایکدلیک نرفته بود. چون روحی در حجره مانده، بی‌آنکه وداع گوید.

در آن لحظه دریافتم که این عطر، نه همراه زندگان، بل مونس رؤیابینان است. همنشین خستگان.
یار سالکان، همدم خاموش آنانی که در دالان های یاد و خیال به همراه تنهائی خود گام بر می دارند.

سایکدلیک یک عطر نیست، بلکه آئینه و انعکاس است.
انعکاس اندیشه‌های گم‌ شده، احساس‌های بی‌نام، و سایه‌هایی که تنها در دل تاریکی معنا می‌یابند.
سایکدلیک عطر نیست! اعتراف است. اعتراف تلخی و غم خفته در قلب هاست. و مرثیه‌ای است برای روح.

او را دوباره خواهم پوشید، اما نه برای خوشایند دیگران، که برای خودم.
تا به یاد آورم که در زیر آرامش ظاهر تن و جسم خاکی ام، هنوز طوفانی آرام می‌تپد. هنوز شعله هایی روشن است. و اینکه هنوز زندگانی وجود دارد.


تا زنده‌ام، این شیشه را نگاه خواهم داشت، نه که نشانه ای باشد برای تجمل، که نشانه‌ای برای حقیقت.

دفعه اولی که ساکدلیک را اسپری کردم باورم نمیشد این رایحه را داشته باشه. همون لحظه انگار سوار ماشین زمان شدم و برگشتم به دوران بچگی وقتی خونه مادربزرگ میرفتم. مادربزرگم خونه ای خیلی قدیمی داشتن از این خونه ها که سقفش با تیرهای چوبی درست شده. یه قسمت خونه یه سری کمدچوبی توی دیوار درست شده بود که مادربزرگم بهشون میگفت دولاب. توی این کمد ویکس های ضددرد که بوی خاصی داشتن و معمولا رایحه تند نعنا و کافو ازشون استشمام میشد به اضافه یه سری گیاهان دارویی خاص که پدربزرگم همیشه از کوه میچید و میاورد به اضافه یه ماده سفید رنگی که مادربزرگم میگفت این مشک هست ولی فکر نکنم مشک بود نگه میداشت. وقتی ما در این کمدهارا باز میکردیم ترکیب بوی این مواد خیلی قوی استشمام میشد. سایکدلیک برای من دقیقا همون رایحه بود.
اگه بخام درباره عطر توضیح بدم عطریه با ماندگاری و پخش بو فوقالعاده ولی رایحه نوستالژی و همینطور هیپی طوری داره. یکم اینکه با چه لباسی بپوشیش سخته ولی درکل فوقالعاده هست

این عطر شباهت خیلی زیادی به عطر HISTOIRES de PARFUMS Ambre 114 داره . با این تفاوت که بچ کدهای جدید سایکدلیک یا به طور کلی محصولات جوووی پاریس ( پرایوت لیبل و اینسیدنت دیپلماتیک و ... ) ماندگاری و پخش کمتری نسبت به امبر 114 داره .
اگر از علاقه مندان این عطر هستید بنظرم امبر 114 رو هم تست کنید. پرفورمنس بهتری نسبت به سایکدلیک های جدید داره .

سلام و احترام خدمت همه دوستان.
شاید باورش برایتان سخت باشد اما با 41 سال سن، کمتر از یک سالی است که با دنیای عطر آشنا شدم و به صورت جدی مشغول استفاده از آن‌ها هستم، تا قبل از آن اما خیر. دنیای عطر را با روایح بی‌کیفیت، ارزان قیمت و تقلبی آغاز کردم بدون آن‌که متوجه آن باشم با این حال با راهنمایی دوستان و مطالعه، کم‌کم به سمت استفاده از عطرهای اصیل سوق پیدا کردم. همه عطرها را دوست دارم برخی را بیشتر از برخی و برخی نیز کمتر.
اما چگونه با JOVOY PARIS - Psychedelique آشنا شدم؟! ساده بگویم به دو دلیل:
1 - زیاده‌خواهی اینجانب از دنیای روایح و اغنا نشدن از روایح خوب، بی‌حاشیه، لذت‌بخش و کم‌خطر!!!
2 - جناب آقای شوشتری بزرگوار، که شخصاً از نظرات ایشان چیزهای زیادی آموختم.
نمونه (Sample) تولید شده توسط خود شرکت سازنده و نه دست‌ریز شده را، از یکی از فروشگاه‌های داخل کشور در تاریخ 1404/05/19 تهیه کردم. کار متعلق به سال 2022 می‌باشد.
بر روی یک دستمال کاغذی به مقدار یک پاف جهت تست اسپری کردم. از همان ابتدای امر (در اصطلاح Opening کار) رایحه شدید نعنا از نوع هندی‌اش و اندکی صمغ که فضای کار را کمی چوبی‌ و تاریک می‌کند مشامم را پر کرد. صادقانه بگویم آکوردهای مرکبات را به هیچ وجه نتواستم استشمام کنم. یک کار بسیار گرم، تلخ و عجیب.
چرا عجیب؟! از این منظر که با بوییدنش به مدت بیش از یک روز نه از بینی‌ام بیرون رفته و نه از مغزم. مغزم و بینی‌ام هنوز بعد از یک روز از استشمام این عطر مشغول به کلنجار و آنالیز است. ساده بگویم اغوایم کرده است.
در میانه راه اما فضا ملایم‌تر و به قولی دلنشین‌تر می‌شود اما همچنان نعنا فضای غالب است.
و الان که با شما سخن می‌گویم قریب به یک روز از اسپری این عطر بر روی دستمال کاغذی گذشته، رایحه‌ای گرم، دلنشین، چوبی‌طور، اندکی (تأکید می‌کنم بسیار اندک) خاکی‌طور و اما همچنان با فضای نعنایی از نوع هندی‌اش بینی‌ام را نوازش می‌کند.
سخن کوتاه می‌کنم از بازخوردها بگویم. در محل کار از همان ابتدای اسپری کردن از برخی از همکارانم در مورد این کار نظر خواستم، صادقانه بگویم هیچ‌یک بازخورد خوبی از این عطر به من ندادند و برخی نیز حتی به شدت واکنش نشان دادند.
این یک کار نیش است و معتقدم برای بهره بردن از یک کار نیش باید ابتدای امر سطح دانش و آگاهی از دنیای روایح و صنعت عطرسازی را بالا برده و در نهایت بینی و مغز خود را برای تجزیه و تحلیل روایح تربیت کنیم.
در نهایت، عاشقش شدم، گرمابخش روزهای سرد زمستانی‌ام خواهد بود و بسیار از جناب آقای شوشتری سپاسگزارم که با دیدن پروفایل شخصی‌ ایشان و پی بردن به عطر امضای ایشان، فرصت بوییدن این نگین دنیای عطر برای بنده مهیا شد.
پیروز و پایدار باشید.

دنبال عطر خاص هستید؟همین جاست
محور اصل عطر پچولیه؛ یه بوی خاکی و مرطوب که حال و هوای تاریک و چرک‌طور دهه هفتادی داره و حس و حال هیپی‌طور قدیمی رو زنده می‌کنه. ترکیب پچولی با کهربا یه فضای گرم و عمیق می‌سازه که حسابی تو روزهای سرد سال حال می‌ده.

از نظر کیفیت مواد اولیه، Psychedelique واقعاً کم نمی‌ذاره و بوش طبیعی و لوکسه. ماندگاریش در بچد کدهای جدید بعد از ریفرموله در سال ۲۰-۲۰۱۹ کم شده و پرفورمنس کم شده-حتی رنگ مایع باتل کمرنگ تر شده- اما مسلما هنوز عطرتون تو جمع شامه هارو قلقلک میده و به وضوح در جمع حس میشه(بشرطی که در زمستان و سرماش استفاده بشه)
برخلاف شایعات و خزعبلات پیج های اینستاگرامی،هیچ ماده روانگردان درش استفاده نشده و هیچ حالت غیرعادی بعد از پوشیدن عطر از لحاظ بیولوژی در شما رخ نمیده
‏Psychedelique صرفا معنی خاصی نداره اما قطعا برگرفته از واژه psychedelic به معنای روانگردانه و همه اینها بهره گیری برای القای فضای عطر و زنده کردن دهه هفتاد میلادی ساخته شده

با این حال، Psychedelique برای همه مناسب نیست. رایحه خاص و خاکی‌طورش ممکنه برای کسی که به عطرهای خنک یا شیرین عادت داره، زیادی سنگین یا قدیمی به نظر برسه،از نظر موقعیت استفاده هم شاید برای مراسم رسمی یا جلسات کاری کمی بیش از حد هنری و خاص باشه.

عطر بسیار خوش ساخت
با ارزش خرید بالا
اما به دوستان تازه کار پیشنهاد نمیدم و به قول معروف اول باید برید دوراتون رو بزنید و بعد بیایید سراغ این عطر.
نمره من به این عطر ۹ از ۱۰

بوی پچولی قوی و تمیز پا به پای اون بوی کهربا و وانیل (از نوع با کیفیتش) رو احساس می‌کنم. دو تا ورژن ۲۰۱۴ داشتم ازش و تمومشون کردم دوتا هم ورژن ۲۰۱۷ که یکیشون تموم شده و اون یکی رو واقعا دلم نمیاد استفاده کنم. هم به خاطر قیمتش هم شایعه ضعیفتر شدن ورژن ۲۰۱۹ً به بعد :((

از نظر من نام این عطر با خود عطر هیچ شباهتی نداره. اسم این عطر تداعی گر یک بوی افسار گسیخته هست در حالی که خود عطر یک کار کامل رام هستش ولی نه سر به زیر به مثال بیمار روانی که در دلش آشوبه اما از بیرون بی صدا بلکه هرچه هست رو از اول رو میکنه. به نظر من برادر دیگه اش پریوت لیبل خیلی سرکش تر از این هست.
یک عطر کاملا زمستانه است البته به شرط اینکه مناطق گرم جنوب ایران زندگی کنین وگرنه برای باقی ایران هر سه فصل خنک و سرد سال میشه ازش سود برد.
بر خلاف نظر عزیزان به نظر من این یک عطر برای افراد تازه ورود به نیش هست که علاقه مند به یک بوی متفاوت هستن. همچنین خیلی راحت میشه بلایند بای کردش مخصوصا اگر به پچولی علاقه داشته باشین. برای ترکیبش وقت گذاشته شده و کاری لطیف به ارمغان آمده. تغییر نت ها خیلی جزئی هست و هارمونی عطر ساده هستش.
مد نظر داشته باشین وقتی یک عطری طرفدار زیاد داره و علاقه مندانش از تمام کردن چندین شیشه ازش صحبت میکنن و میگن از اولین عطرهایی هست که عاشقش شدن یعنی اون یک عطر روزمره و همه پسند هستش. حالا اگر بگن نه بوش یک بوی خاص و مخصوص افراد حرفه ای در نیش هست یعنی تفکرشون با قلبشون یک سو نیست.
از نظر ماندگاری به نظر من عطر خوبی هست ولی پخشش در حد قابل قبول هستش.
و اما نمره دهی: از نظر من این عطر ۷.۵ از ۱۰ میگیره و با احتساب قیمت ۷.۷۵ ، قیمتش نسبت به ترکیبات استفاده شده جالبه. علت اینکه چرا ۷.۵ دادم این هستش که بوش قدیمی هست و اون حس یک عطر امروزی رو نمیده انگار دهه ۷۰ الی ۸۰ میلادی تولید شده نه سال ۲۰۱۱.
اگر چند تا عطر بیشتر ندارین عطر خیلی خوبی هست که بخرین و استفاده کنین ولی اگر کلکسیونی از عطرها مختلف دارین مد نظر داشته باشین چیز خاصی بهتون نمیده.

عطر شاهکار که واقعاً بوش دیونه کننده است،پچولی تمیزی داره که قلب و مغز این عطر،شروع پچولی با مرکبات در میانه پچولی با شمعدانی و کهربا و در آخر باز هم پچولی و وانیل.عطر گرم،تلخ و کمی شیرین که واقعا به اندازه و اصلا دل زننده نیست،این عطر منو متحیر خودش کرد که نمیتونم درباره اش چیزی بنویسم یعنی نمیدونم باید چی گفت ازش جز تحسین.رفتم برای خرید یه باتل از این اعجوبه.
((خوش رنگ،خوش بو،خوش قلب باشیم))