JOVOY PARIS - Private Label

حالا ما عطر و خریدم و از رایحه اش لذت بردیم.... اشرافی گری قدیم انگلیس رو چطور درکش کنیم که‌ باتل عطر زیبا تصور بشه؟!!! انصافا من هم موافقم که باتل زیبایی نداره... خصوصا نوشته روی کناره ها با کنتراست واضح از رنگ‌ سیاه

چرا انقدر باتل این Jovoy ها زشته :(((( چطور انقدر نمره بالا گرفته طراحی شیشه‌اش؟
آدم اصلا رغبت نمی‌کنه که بخرتشون. 😭

یک عطر سنگین و شیک که بیشتر به یه آدم مسن یا میانسال خوشپوش میاد تا یه جوون وقتی به مشامت میرسه حس قدرت و اقتدار میده به درد یه مدیر یا یه رئیس که ازش حساب میبرن میخوره!
به نظرم ترکیبش با بوی سیگار هم خیلی خوب میشه

تسلیت. متاسفانه با خبر شدیم نسخه اسانس گرمی این شاهکار هم موجود شده . خیلی حس بدیه که ببینی عطر مورد علاقت قراره به این شکل مضحک در کشورت هایپ شده بر هر چی اساسن فروشه لع…

سلام در نسخه های جدید پخش و ماندگاری چطوره؟ارزش هزینه رو داره؟
تا الان عطر نیش خاصی مثه پرایوت لیبل رو تست نکردم تفاوتشون با دیزاینری ها چیه؟

تصور کنید که حیوانی مرموز و سیاه، چیزی میان اسبی تنومند و ورزایی جوان روی تل طومارها دراز کشیده، شاید بعد از یه مسابقه سنگین یا تحرک طولانی توی بیشه، خیس و آفتاب خورده با نبض قوی و پتک‌وار، حیوان نفس نفس می‌زنه و رطوبت پوست تیره‌ی براقش بوی خمیرِ کاغذِ طومارها رو بلند میکنه، بعد از فریاد شروع، چند لحظه فروکش میکنه و حدود یک ربع بعد یهو انگار منفجر میشه. اینجا تازه گزش پچولی رقص کنان روی تاش نرم صندل فرا میرسه، تلخی گزنده‌اش به مشام ناآزموده‌ی من مثل تلخی پوست لیموشیرین کهنه است، این ته مایه‌ی تلخ و غلیظ و گرم مرکباتی تا فروکش رایحه همراهی‌اش میکنه. همراه وفاداریه و هیچ از اون وضعیت حیوانی کم نمیکنه.بلکه بیشتر بهش فضا میده. این عطر بیشتر شبیه رشحاته، حس نمیکنم که چیزی روی پوستم اسپری شده، بلکه حس میکنم از زیر پوست ترشح میشه‌.

عطری که وقتی بوش میکنی سنگینی ، وقار و ابهت رو حس میکنی ، کاراکتر عطر شبیه به مردی میانسال یا کهنسال با ظاهر و تیپی رسمی و بسیار پخته و عمیق میمونه . با اینکه مناسب تیپ و سن من نیست اگر بزنم میگن عطر پدر برزگتو زدی باز با این وجود به قدری شیفته سنگینی و وقارش شدم که حاضرم این ناهمانگی رو به جون بخرم و در صورت بودن بودجش بپوشمش.

پدرم که زنده بود همیشه کت و شلواراشو میداد می‌بردم خشکشویی همونجا می ایستادم تا اطو بشه و میاوردم.. شبهای سرد زمستان وقتی صاحب خشکشویی کت و شلوار داغ را که تازه از زیر پرس درامده بود را میزاشت لای روزنامه و مینداخت روی دستم تا میرسیدم خونه بوی کت شلوار اطو شده و روزنامه عطری را میساخت که هنوز که هنوزه از خاطرم نمیره... برای من پرایوت لیبل اون خاطره را میسازه

بنظرم خود عطر این قد سرو صدا نداره که یه سری اینقد براش سر و صدا درست میکنن .اجرای پچولی و لابدانیوم اینجا کنترل شده و بهتر از جووی سایکدلیکه ولی سایکدلیک عطر لذت بخش تریه با اینکه پرایوت رو بیشتر ازش دوست دارم
راستی دوستان اینکه میگن تو ترکیباتبعضی از عطر ها موادی هست که منجر به اعتیاد به اون میشه چقدر قابل صحته؟

یکی از کارایی که شبیه پرایوت لبل معرفی شده بود لارنت پیر پرایوت هست که تصمیم گرفتم بررسیش کنم.

یه برند ایرانی که سعی میکنه شبیه خارجیا باشه. اما این کافی نیست.
تو اولین اسپری رایحه شباهت هایی به پرایوت لبل داره‌. اما به طرز عجیبی بوی تریاک سوخته میده.
بچه که بودیم معمولا جمعه هامیرفتیم روستای مادربزرگم. روستای خیلی زیبا و خوش اب و هوایی بود با معماری سنگی کهن و خیلی زیبا و عجیب.
اما این روستا یه ویژگی عجیب داشت و اون اینکه تقریبا تمام مردای بالای ۳۰ سالش معتاد به تریاک بودن که اخیرا ماری جوانا جاشو گرفته از جمله شوهر خاله ما که هیچوقت این اتش منقل تو خونه ش خاموش نمیشد.
این عطر لارنت پیر دقیقا منو میبره به اون لحظه که این فامیلمون بعد از یه پک طولانی و نفس گیر سوخته تریاک رو جدا میکرد و تازه شو میذاشت.
و انگار که بهم میگه: ان لحظه هزار بار تقدیم تو باد.‌.

البته بعد از حدود یک ساعت کار شباهت بیشتری به پرایوت لبل پیدا میکنه ولی دیگه دیر شده و اون پرفورپنس اصلی رو از دست داده.