XERJOFF - XJ 1861 Naxos

سلام
تجربه ی پوشیدن این عطر بعد از ده روز:
اصلاح میکنم این عطر تا ۳ ساعت پخش قوی یعنی تا ۳ متر و بیشتر و ۳ الی ۵ ساعت پخش متوسط تا ۱ الی ۲ متر بهتون ارمغان میده که عالیه بعد از این همه سال که از لانچش گذشته...روز اول روی لباس بافت زمستونی ۴ پاف زدم و هنوز هم بوش به وضوح به مشامم میرسه...به شدت نسبت به کارای مشابه با قیمت الانش ارزش خرید بالایی داره با این کیفیت نتها و روایح و به شدت پیشنهاد میکنم و بی دلیل نیست سالهاست شماره یک عطر نیش دنیا شده و با اینکه بنظر هایپ شده ولی من خوشبختانه تا الان به غیر از یکی از رفقام جایی بوشو نشنیدم...💙💙💙

درود بی پایان

بازی، بازی تنباکو و عسل هست.. در یک ماراتن عسل و تنباکو با هم شروع به دویدن میکنند و در نهایت این عسل هست که پیروز میدان می شود.


در ابتدا بوی لیمو ترش به مشامم رسید! البته نه آن لیمو ترش تازه و سرحال! بلکه پوست لیمو ترشی که مانده و زیر پا له شده است .

به دلیل ماندگاری بالایش و سنگینی رایحه اش کم اسپری کنید و سعی بر آن نکنید که با آن دوش بگیرید. چون وحشتناک می شود و حالتان را بد می کند

همه جا نمیتوان استفاده کرد به هیچ عنوان عطر روزمره ای نیست.

در اوج سرما استفاده کنید و در تابستان استفاده از آن جنایتی بزرگ در حق خود و دیگران است.


و در پایان این شعر تقدیمتان میگردد :


گفتم: که چیست فرق میان ش.اب و آب؟
کاین یک کند خنک دل و آن یک کند کباب
گفتا: که آب خندهٔ عشق است در سرشک
لیکن شراب نقش سرشک است در سراب

با درود.
برای من خیلی اتفاق افتاده که یک عطر بعد از مدتی استفاده دیگه اون حس بار های اول رو نداره. یکی از عطر هایی که خیلی برام اینگونه بود همین ناکسوس بود.
چند سال پیش به یک مغازه عطرفروشی رفته بودم و قصد داشتم یک عطر مناسب هوای سرد بخرم.
آقای فروشنده بعد از اینکه گزینه هایی که خودم از قبل انتخاب کرده بودم رو برام آورد و تستشون کردم، گفت دستتو بیار یه پاف ازین عطر بزنم. عجب بویی داشت. ناکسوس رو قبلا از اینترنت باهاش آشنا بودم و نت هاش تو خاطرم بود. بوی عسل و تنباکو به قشنگ ترین نحو به مشامم رسید و به آقای فروشنده گفتم خیلی خوشبوعه. اما اصلا جیب من به زرجف نمیساخت.
از بین گرینه های خودم، لا نویی دلوم که خیلی پسندیدمش رو خریدم و مسیر برگشت تا منزل رو داشتم پیاده میومدم.
۴ عطر روی دستم بود؛ لا نویی، سی اچ پریوه، اسپایس بمب اکستریم و ناکسوس. پشت ساعد دست چپم ناکسوس بود و اونقدر شیفته بوش شده بودم که هی پشت ساعدمو میچسبوندم به بینیم و مهم نبود که کسی بگه این پسره داره عین بچه ها بینیشو با آستینش پاک میکنه. همچنان عسل و تنباکو به مشامم میرسید. من وقتی واقعا جذب عطری میشم، ناخودآگاه شروع میکنم به فضاسازی. ناکسوس منو برد به یک شهربازی شلوغ در دهه ۹۰ میلادی که بچه ها و پدر مادر ها همه خوشحالن و دست بچه ها بستنی قیفی وانیلی و پشمک و پاپ کورنه و آفتاب هم داره میره به سمت غروب کردن.
وقتی رسیدم خونه باید با بوی عطر خداحافظی میکردم و برای بار آخر نفسی عمیق کشیدم و شستم رفت.
به قدری شیفته اش شده بودم که مدتی بعد شیشه تقریبا پر همون لا نویی دلومِ نازنینی که خریده بودم رو به دوستی فروختم و پولام رو جمع کردم و بالاخره تنباکوی عسلی محبوبم رو گرفتم. اینبار دیگه نیازی به تست قبل خرید نداشتم. مطمئن و قاطع خریدم.
عین قبل لذت میبردم؛ میگفتم من که نه لباس گرون میپوشم نه کفش گرون و نه تفریحات گرونی میکنم. اصلا تفریحی نمیکنم؛ خب بذار حداقل اینبار که واقعا عاشق چیزی شدم که یکمی خرجش برام زیاده، به حرف قلبم گوش کنم.
لذت بخش بود
اما دیگه اردیبهشت ماه بود و هوا رو به گرمی؛
بیرون از منزل نه، اما داخل منزل برخی اوقات به مچ دستم اسپری میکردم، اما اون حس قبل رو نداشت. عسل کم جون شده بود برام. به تنباکو انگار کر شده بودم. فقط وانیل و لوندر احساس میکردم با کمی لیمو. اصلا نت هارو بیخیال. دیگه اون بوی اول رو نداشت.
گفتم خب بخاطر گرماست که عطر خودشو خوب نشون نمیده.
صبر کردم و هوا هم سرد شد اما هیچ تغییری نکرد.
بعد از اون چندین و چند عطر اومد و رفت اما همچنان ناکسوس بدون استفاده مونده؛ دوست دارم دوباره اون رایحه اولش برگرده تا استفادش کنم.
نمیدونم؛ شاید نفرین لانویی د لوم بود!