IMAGINARY AUTHORS - Slow Explosions

ایکاروس عزیز ،
برای اینکه کامنتینگ رو بیجهت شلوغ نکنم این کامنت رو به صورت پاسخ درج میکنم. طبق توجهی که این برند به ادبیات نشون داده (و برای من جالب بود) و توصیه و تایید شما، موفق شدم 5 کار ازین خونه رو تست کنم:
- slow explosion
- Saint julep
- memories of a trespasser
- cape Heartache
- cobra and canary
در مورد برخی از کارها چند خطی از تجربه ام تو صفحه هرکدوم نوشتم، اما چند نکته هست که خیلی دلم میخواد نظر کلی شما رو در موردش بدونم:
- آیا این برند از نظر تکنیکی برند قوی محسوب میشه؟ جاش میر، عطار این برند، چقدر به ترکیب نوتها تسلط داره (شخصا حس میکنم بخصوص توی بالانس روایح کارهاش خوبه، مثلا همین slow explosion ترکیبی که از چرم با رز و زعفران ارائه داده خیلی برام دلچسب بود)
- ایده هایی که با الهام از ادبیات ارائه داده چقدر به عمل نزدیک شده؟ اصلا معیارمون برای ارزیابی این موضوع غیر از احساس شهودی چی میتونه باشه؟
- آیا اینکه هرم نوتها ارائه نمیشه و فقط تعدادی نوت رو برای هر کارش اسم میبره نقطه ضعفه یا قوت؟ آیا ارائه هرم نوتها به طور کلی نشانه تسلط بیشتر عطرساز روی ساخته اش نیست؟ (مثلا یه تفسیرش اینه که وقتی شما هرم ارائه میدی یعنی میدونی طبق طراحیت مصرف کننده چه تجربه ای خواهد داشت ولی وقتی فقط اسم نوتها اشاره میشه یعنی از این موضوع مطمئن نیستی)
- که ویژگیهایی تو خروجی این برند برای شما شاخصه؟ نقطه قوت محصولات این خونه چیه؟

میدونم طولانی شد، امیدوارم ببینید و سر فرصت پاسخ بدید، ممنون.

جاش میر عطار آکادمیکی نیست. یه جوون کالیفرنیایی که از شانس و اقبال خوبش مهاجرت میکنه مورتلند و اون فضای شگفت انگیز صبحگاهی مه آلود و بارانی و اون عصرهای دیوانه کننده ی شاد و مطبوعش. نه درس عطر رو خونده و نه حتی دوره ای رفته. نه از بچگی شروع کرده و نه حتی خیلی اهل مطالعه ست. یه آدم عااقه مند که در بافت تحسین برانگیز اورگان و پورتلند در آرامش و تحسین دیگران علاقه ش رو به عطر نشان میده و با کنجکاوی خودش در عرض چند سال شروع به ساختن عطرهاش میکنه. در soft lawn از نتی به اسم توپ تنیس رونمایی میکنه که گریپ فروت و صندل وود و لیمو هست. جاش اینجوریه که هر ایده ای به ذهنش میرسه میشینه با هزار نفر راجع بهش صحبت میکنه. و از شانس خوبش با فابرس پنات هم دوست است که یه برادر بزرگتز برای تموم جوونای امریکایی عاقه مند به عطر هست. کسی که به محض اولین برخورد باهاش چنان عاشقانه باهات رفتار میکنه و با دلسوزی راهنماییت میکنه که نمیتونی به عطر علاقه مند نشی.
م.س عزیز!
فقط فضا و جو مناسب. باور کن همین. جاش میر به ندرت اهل رمان خوندن هست و شاید بیشتر از ویلیام گادیس رو نشناسه. یک دوست دختر خیلی عااقمند به ادبیات داره که با عاقه باهاش راجع به ادبیات حرف میزنه و او هم سعی میکنه با کمک دوستانش که هیچ کدوم عطرباز نیستن ازش ایده بسازه. و بعد با جستجوهای بسیار زیاد نت هایی که میشه باهاش حسش رو منتقل کنه رو پیدا میکنه. من قبلا یه مثال زدم که از زبان جاش هم شنیده بودمش. اینکه تو اولین روز عطرسازیت ده قطره جسمین رو با ده قطره رز قاطی میکنی و میبینی کل لطرت بوی رز میده. بعد میای ده قطره رو زتبدیل به دو قطره میکنی و میبینی یکم بهتر شد و متوجه میشی قدرت رز از جسمین بیشتره. و آروم آروم دست فرمونت رو اصطلاحا پیدا میکنی.
برای اینکه بفهمیم چقدر ایده هایی کهبا الهام از ادبیات یا نقاشی یا عکاسی ایجاد شدن تونستن موفق باشن یکی خب همون شهود و زببایی شناختی هست. یکی دیگه اینکه یافتن یک ترنسلیتور و یک زبان مشترک بین عکاسی و عطر. برای یک هنرمند فهم این قضیه خیلی زمانبر نیست. چون کسی که واقعا هنرمند است دیگه آبجکت های نقاشی رو به شکل رنگ و نقش در ذهنش کدینگ نمیکنه بلکه تبویلش به کدی میکنه که در تمام هنرها قابل لمس باشه. و بعد کدی که از ادبیات استخراج کرده رو به زبان عطر بیان میکنه. هر فردی کدینگ متفاوتی داره البته و ممکنه از نظر من این تبدیل ایده درست اجرا نشده باشه و تو نظرت متفاوت باشه.
در مورد هرم نت ها. هیچ قاعده ی کلی در بین نیست. اما اساسا رسم بر این هست تصویر دیگران رو در هرم بیان کنیم. عطار با نفرات زیادی صحبت میکنه و میپرسه از عطرش چه برداشتی داشتن و یک میانگین از اونها رو در هرم نت ها قرار میده. جاش میر به تبع کوتی بزرگ از همین شگرد استفاده میکنه.
در نورد تکنیک در این برند: همه چیز حاصل انتقال حس و جستجو و تحقیق زیاده. خبری از اون تکنیک های ناب عطرسازی بهیچ وجه نیست و روایت عطر ساده ست. اما ایده ی پشتش دوست داشتنی و فکر شده ست.