COMME des GARCONS - Concrete

لوییس: این تنها راه نجات ماست، مگه نه؟
پاپیون: آره
لوییس: فکر میکنی موفق بشیم؟
پاپیون: مگه فرقیم میکنه؟!

هنری چاریر

این هوای خاکستری و سرد زمستان خیلی سیمانی سینمایی است. کاش همه‌چیز راحت‌تر بود کمی. بغل گرفتن تو حتا. هی هم که آدم به دلش بقبولاند یک نفری هم می‌شود نفس کشید، باز بی‌هوا دو نفره می‌شود. کام د گارسنز کانکرت عطر این روزهایمان است. روزگار سخت بتونی. شروع کانکریت با امضای ادویه‌ای کام د گارسنز است. رایحه‌ای فلفلی و دودی که حسی شبیه بخار یخ زده فریزر داره وقتی درش رو باز میکنی و میزنه تو صورتت. این رایحه فلفلی رو فضایی شیرین ادویه‌ای و کمی خوراکی مانند همراهی می‌کنه که جوز هندی و فلفل سیاه و صورتی به وضوح توش موج میزنن و بویی پلاستیکی و صنعتی به عطر میدن. بعد نوبت میرسه به چوب سندل که کام د گارسنز اون Deconstructed Sandalwood (چوب سندل دگرگون شده) نام گذاری کرده. نیمه شب از کابوسی سهمگین از خواب بر می‌خیزی و یادت نمی‌آید صدای خنده‌های پیرمرد خنزرپنزری بوف کور را اول بار کجا شنیده بودی؟ ولی من به نور در تاریکی ایمان دارم. چارچوب سیمانی انتظار حضور کسی را دارد که بوی چوب کهنه می‌دهد. به قول فرمانده افسانه‌ای چپ‌ها: هدف رفتن است نه رسیدن.