AMOUAGE - Bahjah

کلمه «عطر» از زبان اردو می‌آید و در آن زبان به معنای «الهه عطر» است. تعریفی که این‌گونه به قدرت جادوگری اشاره دارد. اما کلمه «عطر» در عربی به معنای عطر بهشتی است. طبق افسانه‌ها، پیدایش شخصیت عطار به یک حادثه اتفاقی برمی‌گردد. یک روز نورجهان (ملکه پارس) در میان نهرهای باغ شاهنشاهی قدم می‌زد که دید پارچه‌ای چرب‌شده روی آب شناور است و قطره‌هایی از گل‌های رز روی آن می‌ریزد. ملکه پس از جمع‌آوری چند قطره از آن طلای مایع با کمک پر طاووس و بوییدن آن، ‌مسحور بوی بهشتی‌اش شد. این قطرات به‌دلیل یک فرایند تقطیر طبیعی شکل گرفته بودند؛ قطراتی که عصاره گل رز را به سطح آورده بودند و باعث تولد اولین عطر گل رز شدند. این عطر کاملا بدون الکل بود و از ماده‌ای روغنی ساخته شده بود که انگار چیزی از جنس روح بود نه ماده. این ماده تنها عصاره استخراج‌شده از ترکیبات طبیعی ناب بود که با کمک روش‌های قدیمی برای فراوری به‌دست می‌آمد.

بهجت در عربی به معنای شادی است. حسی درخشنده که از لیموترش سبز سرچشمه می‌گیرد، حواس شما را به‌سوی این عطر جذب می‌کند؛ عطری که از همان آغاز، حسی سرشار از آرامش را به شما منتقل می‌سازد. رگه‌های روشن و بانشاط نت‌های آغازین با فرارسیدن آکورد مشک حیوانی و صمغ کندر محو می‌شود؛ آکوردهایی که نوساناتی آکنده از مایه‌های پراحساس و معنوی را تراوش می‌کنند. رایحه هوس‌انگیز مشک در هاله‌ای باستانی به صمغ کندر می‌پیوندد تا این عطر مقدس و همزمان کفرآمیز خلق شود. عصاره تقطیرشده از پوست چوب‌های روشن هم درون ردی مخملی پیچیده می‌شود و لحظات پایانی عطر بهجت را غلیظ‌تر می‌کند.